மரணம்… மனிதகுலத்தின் மிகப்பெரிய மர்மம், தவிர்க்க முடியாத யதார்த்தம். ஆனால், இந்த யதார்த்தத்தை ஒருநாள் வென்று, சாகா வரம் பெற்றுவிட வேண்டும் என்ற கனவு, மனிதனின் ஆழ் மனதில் பல்லாயிரம் ஆண்டுகளாக வாழ்ந்து வருகிறது. அமிர்தத்தைத் தேடிய தேவர்கள் முதல், இளமையின் ஊற்றைத் (Fountain of Youth) தேடிய மாலுமிகள் வரை, இந்தக் கனவின் தேடல் தொடர்கிறது.
அந்தப் பயணத்தின் நவீன, அறிவியல் வடிவம்தான் கிரையோனிக்ஸ் (Cryonics). இது, சட்டப்பூர்வமாக இறந்த ஒருவரின் உடலை, மிகக் கடுமையான உறைநிலையில் பாதுகாத்து, பல நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு, மருத்துவத் தொழில்நுட்பம் உச்சத்தை அடையும் ஒரு காலத்தில், அவரை மீண்டும் உயிர்ப்பித்துவிடலாம் என்ற நம்பிக்கையின் அடிப்படையில் செயல்படும் ஒரு தொழில்நுட்பம்.
இது ஒரு அறிவியல் புனைகதையின் கரு போலத் தோன்றுகிறதா? அல்லது மனிதனின் அடுத்தகட்டப் பரிணாம வளர்ச்சியா? கிரையோனிக்ஸ் என்பது சாத்தியமா, அல்லது பணக்காரர்களின் பகட்டுக் கனவா? வாருங்கள், இந்த உறைபனித் தொழில்நுட்பத்தின் வரலாறு, அதன் சிக்கலான செயல்முறை, மற்றும் அது எழுப்பும் தார்மீகக் கேள்விகளுக்குள் ஆழமாகப் பயணிப்போம்.
குளிரில் ஒரு கனவு: ராபர்ட் எட்டிங்கரின் தொலைநோக்குப் பார்வை
கிரையோனிக்ஸ் என்ற கருத்தின் விதை, 20-ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியில், அமெரிக்க இயற்பியல் பேராசிரியரான ராபர்ட் எட்டிங்கர் (Robert Ettinger) என்பவரின் சிந்தனையில் உதித்தது. அறிவியல் புனைகதைகளின் தீவிர வாசகரான அவர், 1962-ஆம் ஆண்டு, ‘தி ப்ராஸ்பெக்ட் ஆஃப் இம்மார்டாலிட்டி’ (The Prospect of Immortality – சாகா வரத்தின் சாத்தியம்) என்ற ஒரு புரட்சிகரமான புத்தகத்தை வெளியிட்டார்.
அதில் அவர் ஒரு துணிச்சலான வாதத்தை முன்வைத்தார்: “இன்றைய மருத்துவத்தின்படி ‘மரணம்’ என்று வரையறுக்கப்படுவது, ஒரு முழுமையான முடிவு அல்ல. அது ஒரு செயல்முறை (Process). அந்தச் செயல்முறையை, உறைபனி மூலம் நம்மால் தற்காலிகமாக நிறுத்தி வைக்க முடிந்தால், எதிர்காலத்தின் மேம்பட்ட மருத்துவத்தால், அந்த மரணத்தை திருப்பி, மீண்டும் ஒருவரை உயிர்ப்பிக்க முடியும்.”
இந்த ஒற்றைக் கருத்து, ஒரு புதிய இயக்கத்திற்கே வித்திட்டது. ராபர்ட் எட்டிங்கர், ‘கிரையோனிக்ஸின் தந்தை’ என்று அழைக்கப்படுகிறார். அவரது புத்தகத்தால் ஈர்க்கப்பட்டு, 1967-ஆம் ஆண்டு, டாக்டர். ஜேம்ஸ் பெட்ஃபோர்ட் (Dr. James Bedford) என்பவர், கிரையோனிக் முறையில் பாதுகாக்கப்பட்ட முதல் மனிதர் ஆனார். அவரது உடல், இன்றும் அரிசோனாவில் உள்ள அல்கோர் (Alcor) நிறுவனத்தில், திரவ நைட்ரஜனில் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது.
காலத்திற்கு எதிரான பந்தயம்: ஒரு கிரையோனிக்ஸ் செயல்முறை எப்படி நடக்கிறது?
கிரையோனிக்ஸ் என்பது, ஒருவர் இறந்த பிறகு, குளிர்சாதனப் பெட்டியில் வைப்பது போன்ற எளிமையான செயல் அல்ல. அது, காலத்திற்கு எதிராக நடத்தப்படும் ஒரு அதிதீவிர மருத்துவப் பந்தயம்.
- காத்திருப்புக் குழு (Standby): கிரையோனிக்ஸ் சேவைக்கு பதிவு செய்துள்ள ஒருவர், மரணப்படுக்கையில் இருக்கும்போதே, ஒரு மருத்துவக் குழு அவரது வீட்டிலோ அல்லது மருத்துவமனையிலோ தயாராகக் காத்திருக்கும்.
- சட்டப்பூர்வ மரணம் & நிலைப்படுத்துதல்: நோயாளி, சட்டப்படி ‘இறந்துவிட்டார்’ என்று மருத்துவரால் அறிவிக்கப்பட்ட அடுத்த நொடியே, இந்தக் குழுவின் работа தொடங்குகிறது. அவர்கள், உடனடியாக நோயாளியின் உடலுக்கு செயற்கை சுவாசம் மற்றும் இரத்த ஓட்டத்தை இயந்திரங்கள் மூலம் அளிக்கத் தொடங்குகின்றனர். இது, மூளை செல்கள் ஆக்சிஜன் இல்லாமல் சிதைவடைவதைத் தடுக்கிறது.
- குளிர்வித்தல்: நோயாளியின் உடல், பனிக்கட்டிகள் நிரம்பிய ஒரு கலனில் வைக்கப்பட்டு, மிக வேகமாக குளிர்விக்கப்படுகிறது.
- விட்ரிஃபிகேஷன் (Vitrification) – உறைபனித் தடுப்பு: இதுதான் இந்தச் செயல்முறையின் மிக முக்கியமான மற்றும் சிக்கலான கட்டம். உடலைச் சாதாரணமாக உறைய வைத்தால், செல்களில் உள்ள நீர், கூர்மையான பனிக்கட்டிகளாக (Ice Crystals) மாறி, செல் சுவர்களைக் கிழித்து, மொத்தமாகச் சிதைத்துவிடும். இதைத் தடுக்க, உடலின் இரத்தத்தை முழுமையாக வெளியேற்றிவிட்டு, அதற்குப் பதிலாக, ‘கிரையோபுரோடெக்டன்ட்’ (Cryoprotectant) எனப்படும் ஒரு பிரத்யேக இரசாயனக் கலவையை நரம்புகள் வழியாகச் செலுத்துகின்றனர். இது ஒரு ‘உயிரியல் உறைபனித் தடுப்பான்’ (Biological Antifreeze) போலச் செயல்பட்டு, செல்களில் உள்ள நீர், பனிக்கட்டியாக மாறாமல், ஒரு கண்ணாடி போன்ற திட நிலைக்கு (Glass-like state) மாறுவதற்கு உதவுகிறது. இந்த நிலைக்குத்தான் ‘விட்ரிஃபிகேஷன்’ என்று பெயர்.
- நீண்டகாலப் பாதுகாப்பு: விட்ரிஃபிகேஷன் செய்யப்பட்ட உடல், தலைகீழாக, திரவ நைட்ரஜன் (Liquid Nitrogen) நிரப்பப்பட்ட ஒரு பிரம்மாண்டமான ‘டியூவர்’ (Dewar) எனப்படும் கலனில், -196°C (-320°F) வெப்பநிலையில் வைக்கப்படுகிறது. (தலைகீழாக வைப்பதற்குக் காரணம், ஒருவேளை கலனில் திரவ நைட்ரஜன் கசிவு ஏற்பட்டால், மிக முக்கியமான பகுதியான மூளை, கடைசி வரை குளிரில் இருக்கும் என்பதை உறுதி செய்வதற்கே).
மீண்டும் உயிர் பெறுவது சாத்தியமா? அறிவியலின் மாபெரும் சவால்
இங்கேதான் பில்லியன் டாலர் கேள்வி எழுகிறது. இவ்வளவு செய்தாலும், மீண்டும் உயிர்ப்பிப்பது சாத்தியமா? உண்மையைச் சொல்லப்போனால், தற்போது அதற்கான தொழில்நுட்பம் நம்மிடம் இல்லை. கிரையோனிக்ஸ் நிறுவனங்கள், ஒருவரைக் குளிரில் பாதுகாக்கும் சேவையை மட்டுமே வழங்குகின்றன; மீண்டும் உயிர்ப்பிப்பதற்கான வாக்குறுதியை அல்ல. அது, எதிர்காலத்தின் கைகளில் ஒப்படைக்கப்பட்ட ஒரு நம்பிக்கை.
மீண்டும் உயிர்ப்பிக்க, இன்றைய அறிவியலால் கற்பனை செய்ய முடியாத தொழில்நுட்பங்கள் தேவைப்படும். குறிப்பாக, மூலக்கூறு நானோ தொழில்நுட்பம் (Molecular Nanotechnology). அதாவது, இரத்தத்தில் செலுத்தப்படும் கோடிக்கணக்கான ரோபோக்கள் (Nanobots), உடலின் ஒவ்வொரு செல்லுக்குள்ளும் சென்று, உறைபனி மற்றும் நோயால் ஏற்பட்ட சேதங்களைச் சரிசெய்து, மீண்டும் உடலை ‘ரீபூட்’ செய்ய வேண்டும். இது இன்றுவரை அறிவியல் புனைகதையாகவே உள்ளது.
சரியும் தவறும்: கிரையோனிக்ஸ் எழுப்பும் தார்மீகக் கேள்விகள்
ஒருவேளை, எதிர்காலத்தில் இது சாத்தியமாகிவிட்டால், அது மனித சமூகத்தில் என்ன மாதிரியான தாக்கங்களை ஏற்படுத்தும்?
- மக்கள் தொகைப் பெருக்கம்: மனிதர்கள் இறப்பதே நின்றுவிட்டால், பூமியின் வளங்களுக்கு என்னவாகும்?
- சமூக ஏற்றத்தாழ்வு: இது மிக விலையுயர்ந்த ஒரு சேவை. பணக்காரர்கள் மட்டும் ‘சாகா வரம்’ பெற்று, ஏழைகள் இறந்து போவது, ஒரு புதிய, கொடூரமான சமூகப் பிரிவினையை உருவாக்காதா?
- அடையாளச் சிக்கல்: 200 ஆண்டுகள் கழித்து நீங்கள் கண் விழித்தால், உங்களுக்குத் தெரிந்தவர்கள் யாரும் இருக்க மாட்டார்கள். மொழி, கலாச்சாரம், தொழில்நுட்பம் என உலகம் முற்றிலும் மாறியிருக்கும். அந்தப் புதிய உலகில், உங்கள் அடையாளம் என்னவாக இருக்கும்?
- மரணத்தின் அர்த்தம்: இது, வாழ்க்கை, மரணம், ஆன்மா குறித்த நமது அடிப்படைத் தத்துவங்களையே கேள்விக்குள்ளாக்குகிறது.
எதிர்காலத்தின் மீதான ஒரு பந்தயம்
கிரையோனிக்ஸ் என்பது சாகா வரத்திற்கான ஒரு உத்தரவாதம் அல்ல. அது, எதிர்காலத்தின் மீது வைக்கப்படும் ஒரு மிகப்பெரிய பந்தயம். “எதிர்காலத் தொழில்நுட்பம், இன்று சாத்தியமில்லாததைச் சாத்தியமாக்கும்” என்ற நம்பிக்கையின் மீதும், “அந்த எதிர்காலம், வாழ்வதற்குத் தகுதியான ஒரு நல்ல இடமாக இருக்கும்” என்ற எதிர்பார்ப்பின் மீதும் கட்டப்பட்ட ஒரு மாளிகை.
இது, மனிதனின் எல்லையற்ற நம்பிக்கையின் வெளிப்பாடா, அல்லது இயற்கையின் சுழற்சியை மறுக்கும் வீண் முயற்சியா? இந்தக் கேள்விக்கான பதில், ஒருவேளை, அந்த -196°C குளிரில், காலத்தால் உறைந்துபோய், நாம் கற்பனை மட்டுமே செய்யக்கூடிய ஒரு எதிர்காலத்திற்காகக் காத்துக்கொண்டிருக்கலாம்.
