சந்திரசேகர் ஆசாத்: இந்திய விடுதலைக்காக உயிர்த்தியாகம் செய்த அச்சமற்ற புரட்சியாளர் யார்?

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தின் அறியப்படாத நாயகன்

இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தில் காந்தி, நேரு, பட்டேல் போன்ற தலைவர்களின் பெயர்கள் அனைவருக்கும் பரிச்சயமானவை. ஆனால், புரட்சிகர பாதையில் நாட்டின் விடுதலைக்காகப் போராடிய வீரர்களின் தியாகங்கள் அதே அளவு பேசப்படுவதில்லை. அத்தகைய வீரர்களில் குறிப்பிடத்தக்கவர் சந்திரசேகர் ஆசாத்.

இந்திய விடுதலைக்காக தனது இறுதி மூச்சு வரை போராடி, தனது உயிரையே தியாகம் செய்த சந்திரசேகர் ஆசாத்தின் பிறந்தநாள் “சந்திரசேகர் ஆசாத் ஜெயந்தி” என்ற பெயரில் ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஜூலை 23 அன்று கொண்டாடப்படுகிறது. அவரது வீரத்தையும், தேசபக்தியையும் போற்றும் வகையில் நாடு முழுவதும் பல நிகழ்ச்சிகள் நடைபெறுகின்றன.

கடைசி தோட்டா: ஒரு வீரனின் இறுதி முடிவு

1931ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 27ம் தேதி. அலகாபாத்திலுள்ள ஆல்ப்ரெட் பூங்காவில் ஒரு இளம் புரட்சியாளருக்கும், பிரிட்டிஷ் காவல்துறைக்கும் இடையே கடுமையான மோதல் நடைபெற்றுக் கொண்டிருந்தது. துப்பாக்கிச் சூடுகள், கூக்குரல்கள், பதற்றமான சூழல். நீண்ட நேரமாக நடந்த இந்த துப்பாக்கிச் சண்டையில் காவல்துறை வீரர்கள் சிலர் காயமடைந்துள்ளனர். ஆனால் அந்த இளைஞன் மட்டும் அசராமல் போராடிக் கொண்டிருக்கிறான்.

திடீரென, அந்த இளைஞனின் காலில் ஒரு குண்டு பாய்ந்தது. காயத்தின் வலியால் அவரால் சரியாக நிற்க முடியவில்லை. அருகில் இருந்த ஒரு மரத்தின் மீது சாய்ந்தார். அவர் துப்பாக்கியில் ஒரே ஒரு தோட்டா மட்டுமே மீதமிருந்தது.

அந்த நொடியில் அவருக்குள் ஒரு தீர்க்கமான முடிவு எடுக்கப்பட்டது. “ஆங்கிலேயரின் கைகளில் உயிருடன் சிக்கக் கூடாது” என்ற உறுதியுடன், அந்த கடைசி தோட்டாவை தனது நெற்றியில் சுட்டுக் கொண்டார். உயிர் பிரியும் தருவாயிலும் அவரது உதடுகளில் புன்னகை தவழ்ந்தது. அவர் தனது வாக்குறுதியை நிறைவேற்றி விட்டார் – “ஆசாத் ஹி ரஹேங்கே” (நான் எப்போதும் சுதந்திரமாகவே இருப்பேன்).

அந்த இளைஞன்தான் சந்திரசேகர் ஆசாத் – இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தின் மிக உன்னதமான புரட்சியாளர்களில் ஒருவர்.

ஜாலியன்வாலா பாக்: புரட்சியின் துவக்கம்

1919ம் ஆண்டு ஏப்ரல் 13 அன்று அமிர்தசரஸில் உள்ள ஜாலியன்வாலா பாக்கில் நடந்த படுகொலை இந்திய விடுதலைப் போராட்ட வரலாற்றில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது. அன்று, ஆயிரக்கணக்கான அப்பாவி மக்கள் மீது ஜெனரல் டயர் தலைமையிலான பிரிட்டிஷ் படைகள் கண்மூடித்தனமாக துப்பாக்கிச் சூடு நடத்தின. இந்த படுகொலையானது நாட்டின் இளைஞர்களிடையே எரியும் கோபத்தை ஏற்படுத்தியது.

ஜாலியன்வாலா பாக் படுகொலையால் குறிப்பாக பாதிக்கப்பட்ட இரண்டு இளைஞர்கள் இருந்தனர். அவர்கள் யாரென்றால் பகத்சிங் மற்றும் சந்திரசேகர் ஆசாத். இவர்கள் இருவரும் பின்னாளில் இந்திய விடுதலைப் போராட்டத்தின் புரட்சிகர பிரிவின் முக்கிய தூண்களாக மாறினர். இந்த சம்பவமும், அதைத் தொடர்ந்த ரௌலட் சட்டமும் இந்த இரு இளைஞர்களை அகிம்சை வழியில் இருந்து புரட்சிகர பாதையில் திருப்பிவிட்டன.

ஒரு புரட்சியாளரின் பிறப்பு: சந்திரசேகர் ஆசாத் யார்?

1906ம் ஆண்டு ஜூலை மாதம் 23ம் தேதி, உத்தரப்பிரதேச மாநிலத்தின் சபுவா மாவட்டம் பாப்ரா என்ற சிறிய கிராமத்தில் சந்திரசேகர் பிறந்தார். அவரது தந்தை பண்டித் சீதாராம் திவாரி, ஒரு எளிய விவசாயி. தாயார் ஜக்ரானி தேவி, பண்பட்ட பெண்மணி. குடும்பத்தில் அதிக கல்வி பெற்றவர்கள் இல்லாத போதிலும், சந்திரசேகருக்கு சிறு வயதிலேயே நாட்டுப்பற்றும், புரட்சிகர சிந்தனைகளும் விதைக்கப்பட்டன.

சிறுவயது முதலே சுதந்திர தாகம் கொண்ட சந்திரசேகர், 15 வயதில் நடந்த ஒரு சம்பவம் அவரது வாழ்க்கையை முற்றிலும் மாற்றியது. 1921ம் ஆண்டு அகிம்சை இயக்கத்தில் பங்கேற்ற அவர், ஒரு ஆர்ப்பாட்டத்தின் போது கைது செய்யப்பட்டார். நீதிமன்றத்தில் அவர் நிறுத்தப்பட்டபோது, நீதிபதி அவரது பெயரைக் கேட்டார்.

“உன் பெயர் என்ன?” என நீதிபதி கேட்டார்.

“என் பெயர் ஆசாத் (சுதந்திரம்)” என்று பதிலளித்தார் சந்திரசேகர்.

“உனது தந்தையின் பெயர்?”

“சுதந்திரம்”

“உனது வீடு எங்கே?”

“சிறை”

இந்த துணிச்சலான பதில்களால் கோபமடைந்த நீதிபதி, அவருக்கு 15 பிரம்படிகள் மற்றும் சிறைத்தண்டனை விதித்தார். ஆனால் ஒவ்வொரு அடியின் போதும், “வந்தே மாதரம்” (வாழ்க தாய் நாடே) என்று முழங்கிய சந்திரசேகரின் வீரம் அனைவரையும் வியப்பில் ஆழ்த்தியது. அன்றிலிருந்தே, அவரது பெயருக்குப் பின்னால் “ஆசாத்” என்ற பட்டத்தைச் சேர்த்துக் கொண்டார் – இது அவர் எந்த சூழ்நிலையிலும் சுதந்திரமாகவே இருப்பார் என்பதைக் குறிக்கிறது.

புரட்சியின் பாதையில்: ஹிந்துஸ்தான் சோசலிஸ்ட் ரிபப்ளிகன் அசோசியேஷன்

காந்தியின் அகிம்சை வழி ஒத்து வராது என்று முடிவு செய்த சந்திரசேகர், அந்நியர் ஆட்சியை அகற்ற புரட்சிகர வழிமுறைகளே சிறந்தவை என நம்பினார். 1924-இல் அவர் ராம் பிரசாத் பிஸ்மில், ரோசன் சிங், ராஜேந்திர லஹிரி போன்ற புரட்சியாளர்களுடன் இணைந்து ஹிந்துஸ்தான் ரிபப்ளிகன் அசோசியேஷன் (HRA) என்ற அமைப்பை உருவாக்கினார்.

1925ல் நடந்த காக்கோரி ரயில் கொள்ளை நிகழ்வில் இந்த அமைப்பு ஈடுபட்டது. ஆங்கிலேய அரசுக்குச் சொந்தமான பணத்தை திருடி, அதை விடுதலைப் போராட்டத்திற்காகப் பயன்படுத்துவதே இதன் நோக்கம். இந்த சம்பவத்திற்குப் பின் பல புரட்சியாளர்கள் கைது செய்யப்பட்டனர். ஆனால் சந்திரசேகர் ஆசாத் தப்பித்து விட்டார்.

பின்னர் 1928ல் ஆசாத் இந்த அமைப்பை மறுசீரமைத்து, ஹிந்துஸ்தான் சோசலிஸ்ட் ரிபப்ளிகன் அசோசியேஷன் (HSRA) என்று புதிய பெயரில் அறிமுகப்படுத்தினார். இதில் பகத்சிங், சுகதேவ், ராஜகுரு போன்ற புரட்சியாளர்களும் இணைந்தனர். இந்த அமைப்பின் முக்கிய குறிக்கோள் ஆயுதக் கிளர்ச்சி மூலம் பிரிட்டிஷ் ஆட்சியை அகற்றி, சோசலிச தத்துவத்தின் அடிப்படையில் இந்தியாவில் ஒரு புதிய அரசை நிறுவுவதாகும்.

பிரிட்டிஷாரின் கண்களில் முள்: சாண்டர்ஸ் படுகொலை

1928ம் ஆண்டு, லாகூரில் நடந்த ஒரு ஆர்ப்பாட்டத்தின் போது இந்திய தேசியவாதி லாலா லஜபத் ராய் பிரிட்டிஷ் காவல்துறையால் தாக்கப்பட்டார். இந்த தாக்குதலில் அவர் படுகாயமடைந்து, பின்னர் உயிரிழந்தார். அவரது மரணத்திற்கு பழி தீர்க்க வேண்டும் என்ற எண்ணத்துடன், ஆசாத் மற்றும் பகத்சிங் அவரை தாக்கிய பிரிட்டிஷ் அதிகாரியை கொல்ல திட்டமிட்டனர்.

அந்த அதிகாரி ஜேம்ஸ் ஸ்காட் என நினைத்து, ஜான் சாண்டர்ஸ் என்ற பிரிட்டிஷ் காவல் கண்காணிப்பாளரைச் சுட்டுக் கொன்றனர். இந்த நிகழ்வுக்குப் பின், ஆசாத், பகத்சிங் மற்றும் ராஜகுரு மீது பிரிட்டிஷாரின் கோபம் இன்னும் அதிகரித்தது. இந்த நிகழ்வு ஆங்கிலேய அரசின் கண்களை உறுத்தும் முள்ளாக மாறியது.

மத்திய சட்டமன்ற குண்டுவெடிப்பு: புரட்சியின் வெளிப்பாடு

1929ம் ஆண்டு ஏப்ரல் 8ம் தேதி, பகத்சிங்கும் பட்டுகேஸ்வர் தத்தும் மத்திய சட்டமன்றத்தில் (இன்றைய பார்லிமென்ட் ஹவுஸ்) இரண்டு குண்டுகளை வீசினர். இதில் யாரும் காயமடையவில்லை – ஏனெனில் இது உயிர்ச்சேதத்திற்காக அல்ல, மாறாக ஆங்கிலேய அரசுக்கு எதிரான எதிர்ப்பை வெளிப்படுத்துவதற்காக மேற்கொள்ளப்பட்ட செயல்.

குண்டுகளை வீசிய பின், அவர்கள் தப்பிச் செல்லாமல், அங்கேயே நின்று “இன்கிலாப் ஜிந்தாபாத்” (புரட்சி வாழ்க) மற்றும் “சாம்ராஜ்யவாத் காஹி முர்தாபாத்” (ஏகாதிபத்தியம் ஒழிக) என்ற முழக்கங்களை எழுப்பினர். அவர்கள் வெளியிட்ட அறிக்கையில், “ஒரு செவிடனை எழுப்ப வெடிகுண்டின் சத்தம் தேவை” என்றனர். இந்த செயல் முழு இந்தியாவையும் அதிர வைத்தது.

இந்த சம்பவத்திற்குப் பின் பகத்சிங் கைது செய்யப்பட்டார். ஆனால் ஆசாத் மீண்டும் தப்பித்து, வேடமிட்டு மறைந்து வாழ்ந்தார். பிரிட்டிஷ் போலீஸ் அவரை கொலைகாரர் மற்றும் தீவிரவாதி எனக் குற்றஞ்சாட்டி, 30,000 ரூபாய் பரிசு அறிவித்தனர்.

ஆசாத் திட்டம்: பகத்சிங்கை விடுவிக்க முயற்சி

பகத்சிங், சுகதேவ் மற்றும் ராஜகுரு ஆகியோருக்கு மரண தண்டனை விதிக்கப்பட்டபோது, ஆசாத் அவர்களை விடுவிக்க ஒரு துணிகரமான திட்டத்தை தீட்டினார். லாகூர் சிறைச்சாலையிலிருந்து அவர்களை விடுவிக்க ஒரு குழுவை அமைத்தார். ஆனால் திட்டம் வெளியானதால், அது கைவிடப்பட்டது.

1931ம் ஆண்டு மார்ச் 23ம் தேதி பகத்சிங், சுகதேவ் மற்றும் ராஜகுரு ஆகியோர் தூக்கிலிடப்பட்ட போது, அவர்களின் மரணம் ஆசாத்தை மிகவும் பாதித்தது. தனது அருமை தோழர்களின் இழப்பு அவரது உள்ளத்தில் ஆறாத வடுவாக நிலைத்தது.

இறுதி போராட்டம்: ஆல்ப்ரெட் பூங்காவில் வீரமரணம்

1931ம் ஆண்டு பிப்ரவரி 27ம் தேதி, ஆசாத் அலகாபாத்தில் உள்ள ஆல்ப்ரெட் பூங்காவில் விசேஷ சுற்றத்திற்கு வந்திருந்தார். அவர் தனது தோழரான சுகதேவ் ராஜ் என்பவரை சந்திக்க வந்திருந்தார். ஆனால், அவரிடம் காட்டிக்கொடுத்த ஒரு துரோகியின் தகவலின் பேரில், பூங்கா காவல்துறையால் முற்றுகையிடப்பட்டது.

பிரிட்டிஷ் காவல்துறையை கண்டதும், ஆசாத் ஓட முயன்றார். ஆனால் சூழ்நிலை அவருக்கு சாதகமாக இல்லை. அப்போது அவரிடம் ஒரு துப்பாக்கியும், சில தோட்டாக்களும் இருந்தன. அவற்றைக் கொண்டு காவல்துறையோடு மோதினார்.

பல மணி நேரம் நீடித்த துப்பாக்கிச் சண்டையில், ஆசாத் பல காவலர்களைக் காயப்படுத்தினார். ஆனால் இறுதியில் அவரது காலில் குண்டு பாய்ந்து, அவரால் நகர முடியவில்லை. அவரிடம் ஒரே ஒரு தோட்டா மட்டுமே மீதமிருந்தது.

“ஆசாத் ஹி ரஹேங்கே” (நான் எப்போதும் சுதந்திரமாகவே இருப்பேன்) என்று கூறி, தன் நெற்றியில் அந்த கடைசி தோட்டாவைச் சுட்டுக் கொண்டார். தனது வாக்குறுதிக்கு உண்மையாக, ஆங்கிலேயர் கைகளில் சிக்காமல், சுதந்திரமாகவே தனது உயிரை மாய்த்துக் கொண்டார். அப்போது அவருக்கு வயது வெறும் 24 ஆண்டுகள் மட்டுமே.

மறைந்தும் மறையாத நினைவு

சந்திரசேகர் ஆசாத் இறந்த இடமான ஆல்ப்ரெட் பூங்கா, இன்று “சந்திரசேகர் ஆசாத் பூங்கா” என்று அழைக்கப்படுகிறது. அவர் இறந்த மரத்தின் அருகில் ஒரு நினைவுச் சின்னம் எழுப்பப்பட்டுள்ளது. ஒவ்வொரு ஆண்டும் ஆயிரக்கணக்கான மக்கள் இந்த இடத்திற்கு சென்று அவருக்கு அஞ்சலி செலுத்துகின்றனர்.

அவரது பெயரில் பல பள்ளிகள், கல்லூரிகள், வீதிகள் மற்றும் பொது இடங்கள் பெயரிடப்பட்டுள்ளன. 1954ல் வெளியான “சந்திரசேகர் ஆசாத்” என்ற திரைப்படம் மற்றும் பின்னர் வெளியான பல திரைப்படங்கள் அவரது வாழ்க்கையை சித்தரித்துள்ளன.

சந்திரசேகர் ஆசாத்தின் மரபு

சந்திரசேகர் ஆசாத் இன்று நம்மிடையே இல்லை. ஆனால் அவரது தியாகம், துணிச்சல், உறுதி மற்றும் நாட்டுப்பற்று என்றென்றும் இந்திய மக்களின் இதயங்களில் வாழும். “ஆசாத் ஹி ரஹேங்கே” என்ற அவரது வாக்குறுதியானது, எந்த சூழ்நிலையிலும் விட்டுக்கொடுக்காத மனவுறுதியின் அடையாளமாக திகழ்கிறது.