“கல்வி கற்பதற்கு வயது ஒரு தடையல்ல” என்பதற்கு உதாரணமாக விளங்கியவர் பண்டிதமணி மு.கதிரேச செட்டியார். பள்ளிப்படிப்பு கூட இல்லாமல் தன் சுய முயற்சியால் தமிழ் இலக்கியத்தின் ஆழங்களை அறிந்து, பல்கலைக்கழக பேராசிரியராக உயர்ந்த அவரது வாழ்க்கை வரலாறு ஒவ்வொரு தமிழருக்கும் பெருமை சேர்க்கிறது.
இளமைக் காலமும் கல்வி பயணமும்
செட்டிநாடு என்றழைக்கப்படும் சிவகங்கை மாவட்டத்தின் மகிபாலன்பட்டி கிராமத்தில் 1881 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 16 ஆம் நாள் முத்துகருப்பன் – சிவப்பி ஆச்சி தம்பதியினருக்கு மகனாகப் பிறந்தார் கதிரேசனார். ஏழு வயதில் திண்ணைப் பள்ளியில் சேர்ந்தாலும், குடும்பச் சூழ்நிலை காரணமாக தொடர்ந்து படிக்க முடியவில்லை.
ஆனால் கல்வி மீதான தாகம் அவரை விடவில்லை. வீட்டிலேயே தமிழ் நூல்களைத் தேடித் தேடிப் படித்தார். சங்க இலக்கியங்கள், காப்பியங்கள், பக்தி இலக்கியங்கள் என அனைத்தையும் ஆழமாகக் கற்றார். குறிப்பாக சீவக சிந்தாமணி, சிலப்பதிகாரம், மணிமேகலை, திருவாசகம், புறநானூறு, திருக்குறள், கம்பராமாயணம் ஆகிய நூல்களை தன் சொந்த முயற்சியால் கற்றுத் தேர்ந்தார்.
புலமைப் பயணமும் அங்கீகாரமும்
தொல்காப்பியத்தை தன் நண்பர் அரசஞ்சண்முகனாரிடம் கற்றுக்கொண்டார். இவரது புலமையை அறிந்த ரா.ராகவையங்கார், மதுரை வள்ளல் பாண்டித்துரை தேவரிடம் அறிமுகப்படுத்தினார். இதன் மூலம் மதுரைத் தமிழ்ச் சங்கத்தின் புலவர் குழுவில் இடம்பெற்றார்.
கதிரேசனாரின் தமிழ்ப் புலமை பரவலாக அறியப்பட்டது. கவிமணி தேசிக விநாயகம் பிள்ளை, திரு.வி.க, சொ.முருகப்ப செட்டியார் போன்ற தமிழறிஞர்கள் இவரது அறிவாற்றலை வெகுவாகப் பாராட்டினர்.
சமய ஈடுபாடும் ஆய்வுப் பணிகளும்
மணிவாசகர் மீது கொண்ட பேரன்பால் அண்ணாமலை நகரில் ‘மணிவாசக மன்றம்’ தொடங்கினார். பலவான்குடியில் மணிவாசக சங்கத்தையும், சிதம்பரத்தில் தில்லை தமிழ்ச் சங்கத்தையும் நிறுவினார். இவரது மிக முக்கியமான படைப்பு திருவாசகத்திற்கு எழுதிய விளக்கவுரை ஆகும். ‘சமயக் கட்டுரைகள்’ என்ற நூல் மூலம் சைவ சமய நுணுக்கங்களை விளக்கினார்.
பல்கலைக்கழக பணியும் மாணவர்களும்
அண்ணாமலைப் பல்கலைக்கழகத்தில் பேராசிரியராக நியமிக்கப்பட்டது இவரது வாழ்வின் திருப்புமுனை. பள்ளிப்படிப்பே இல்லாத ஒருவர் பல்கலைக்கழக பேராசிரியராக நியமிக்கப்பட்டது தமிழ் உலகில் ஒரு அதிசயமாகப் பார்க்கப்பட்டது. வ.சுப.மாணிக்கம், இரா.நெடுஞ்செழியன், க.அன்பழகன், கோவிந்தராசனார் போன்ற பிற்கால தமிழறிஞர்கள் இவரிடம் கல்வி கற்றனர்.
பண்டிதமணி பட்டமும் இறுதிக் காலமும்
மகாமகோபாத்தியாய உ.வே.சாமிநாத ஐயர் இவரது புலமையை மெச்சி “பண்டிதமணி” என்ற பட்டத்தை வழங்கினார். “பண்டிதர்கள் உலகில் பலர் இருப்பினும் அவருள் நம் கதிரேசனார் மணி போல திகழ்கின்றார்” என்று பாராட்டினார்.
1953 ஆம் ஆண்டு அக்டோபர் 24 ஆம் நாள் இரத்தக் கொதிப்பு நோயால் காலமானார். ஆனால் அவரது புலமைச் செல்வம் என்றென்றும் தமிழ் உலகிற்கு வழிகாட்டியாக திகழ்கிறது.
நமக்குக் கிடைத்த பாடங்கள்
- கல்வி கற்பதற்கு வயதோ, முறையான பள்ளிப்படிப்போ தடையல்ல
- தன்னம்பிக்கையும் விடாமுயற்சியும் இருந்தால் எந்த உயரத்தையும் அடையலாம்
- சுய கற்றலின் மூலம் கூட உயர்ந்த அறிவைப் பெற முடியும்
- தொடர்ந்து கற்றல் மற்றும் ஆராய்ச்சி மனப்பான்மை வெற்றிக்கு அவசியம்
பண்டிதமணி கதிரேசனாரின் வாழ்க்கை நமக்குச் சொல்லும் முக்கிய பாடம் – முறையான கல்வி வாய்ப்புகள் கிடைக்காவிட்டாலும், சுய முயற்சியால் உயரங்களைத் தொடலாம் என்பதே ஆகும்.