காலத்தின் வெள்ளத்தில் பல கலைஞர்கள் வருவார்கள், போவார்கள். ஆனால், சிலரது கலை ஆளுமை காலத்தை வென்று, தலைமுறைகளைத் தாண்டி நிலைத்து நிற்கும். அப்படிப்பட்ட ஒரு சகாப்தத்தின் பெயர், சிவாஜி கணேசன். தமிழ் சினிமாவின் அரை நூற்றாண்டு கால நடிப்பால் வரலாற்றை ஆண்ட அந்த மாபெரும் நடிகர் நம்மை விட்டுப் பிரிந்து 24 ஆண்டுகள் ஆகின்றன. இன்று, ஜூலை 21, அந்த நடிப்பு இமயத்தின் நினைவு தினம். வெறும் நினைவு தினமாக இதைக் கடந்து செல்லாமல், அந்த மாபெரும் கலைஞனின் வாழ்க்கைப் பயணத்தையும், அவன் தமிழ் சினிமாவிற்கு விட்டுச் சென்ற அழியாத சொத்துக்களையும் திரும்பிப் பார்ப்பது ஒவ்வொரு தமிழனின் கடமையாகும். அவர் உடலால் மறைந்தாலும், அவர் ஏற்ற கதாபாத்திரங்கள் வழியாக இன்றும் நம்மோடு வாழ்ந்து கொண்டுதான் இருக்கிறார். அந்த சகாப்தத்தின் பக்கங்களை மீண்டும் ஒருமுறை புரட்டிப் பார்ப்போமா?
சிறுவயதிலேயே துளிர்த்த கலை ஆர்வம்: சீதையாக மாறிய சின்னய்யா கணேசன்!
1928 ஆம் ஆண்டு, அக்டோபர் 1 ஆம் தேதி, விழுப்புரத்தில் சின்னய்யா மன்றாயர் – ராஜாமணி அம்மாள் தம்பதியருக்கு மகனாகப் பிறந்தார் கணேசன். அவரது தந்தை ஒரு சுதந்திரப் போராட்ட வீரர். காந்தியின் வழியில் போராட்டத்தில் ஈடுபட்டு சிறை சென்றதால், குடும்பப் பொறுப்பு சிறு வயதிலேயே கணேசனின் தோள்கள் மீது விழுந்தது. ஆனால், வறுமையைக் காட்டிலும் கலை மீதான தாகமே அவரிடம் மேலோங்கி இருந்தது. தெருக்கூத்துகளும், நாடகங்களும் அவரை ஒரு காந்தம் போல ஈர்த்தன.
ஒருமுறை தனது தாயாருடன் ‘வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன்’ நாடகத்தைப் பார்த்தபோது, அந்த மேடையில் என்றாவது ஒரு நாள் நடிக்க வேண்டும் என்பது அவரது கனவு. மனதில் ஆழமாகப் பதிந்துவிட்டது. அந்த விதைதான், பிற்காலத்தில் தமிழ் சினிமாவின் ஆலமரமாக வளரப் போகிறது என்று அன்று யாருக்கும் தெரிந்திருக்கவில்லை. ஏழு வயதிலேயே, தனது குடும்பத்தினரிடம் சொல்லாமலேயே நடிப்பில் ஆர்வம் காட்டினார். திருச்சியில் முகாமிட்டிருந்த ‘ஸ்ரீ பாலகான சபா’ என்ற நாடகக் குழுவில் சேர்ந்தார்.
அவரது மெலிந்த தேகமும், பெண் போன்ற முகபாவமும் அவருக்குப் பெண் வேடங்களையே பெற்றுத் தந்தன. அவர் முதன்முதலில் மேடையில் ஏற்ற வேடம் என்ன தெரியுமா? இராமாயணத்தில் வரும் ‘சீதை’ கதாபாத்திரம்! ஆம், ஒரு ஆணாக இருந்து, தனது முதல் மேடை ஏற்றத்திலேயே ஒரு பெண்ணின் வலிகளையும், உணர்வுகளையும் மிகச் சிறப்பாக வெளிப்படுத்தி அனைவரது பாராட்டையும் பெற்றார். தொடர்ந்து சூர்ப்பனகை, இந்திரஜித் என பலதரப்பட்ட வேடங்களில் தனது நடிப்புப் பசிக்குத் தீனி போட்டார்.
கணேசன் ‘சிவாஜி’ ஆன கதை: தந்தை பெரியார் சூட்டிய திருநாமம்!
நாடக உலகில் படிப்படியாக வளர்ந்து கொண்டிருந்த கணேசனின் வாழ்வில் திருப்புமுனையை ஏற்படுத்தியது ‘சத்ரபதி சிவாஜி’ நாடகம். அறிஞர் அண்ணா எழுதிய அந்த நாடகத்தில், மராட்டிய மாமன்னர் சிவாஜியின் பாத்திரத்தை ஏற்று நடிக்க வாய்ப்பு அவருக்கு கிடைத்தது. அதுவரை பெண் வேடங்களில் ஜொலித்த கணேசன், ஒரு மாவீரனாக அவர் எப்படி நடந்துகொள்வார் என்று அனைவருக்கும் சந்தேகம் இருந்தது.
ஆனால், மேடையில் கணேசன் தோன்றியபோது, அங்கே கணேசன் இல்லை; மராட்டியப் பேரரசர் சத்ரபதி சிவாஜியே உயிர்பெற்று வந்தது போல இருந்தது. அவரது கம்பீரமான நடை, உடை, பாவனை, தீப்பொறி பறக்கும் வசன உச்சரிப்பு ஆகியவை பார்வையாளர்களை மெய்சிலிர்க்க வைத்தன. அந்த நாடகத்தைக் காண வந்திருந்த தந்தை பெரியார் ஈ.வே. ராமசாமி, கணேசனின் நடிப்பில் தன்னை முழுவதுமாகப் பறிகொடுத்தார். நாடகம் முடிந்ததும் மேடைக்குச் சென்ற அவர், கணேசனைக் கட்டித் தழுவி, “இனி நீ கணேசன் அல்ல, நீயே ‘சிவாஜி’!” என்று உணர்ச்சிப்பூர்வமாகக் கூறினார். அன்று முதல், விழுப்புரம் சின்னய்யா கணேசன், ஒட்டுமொத்த தமிழகமும் கொண்டாடும் ‘சிவாஜி கணேசன்’ ஆனார்.
பராசக்தி – தமிழ் சினிமாவை புரட்டிப்போட்ட புயல்!
நாடக மேடைகளில் சிவாஜியின் புகழ் பரவ, அது மெல்ல சினிமா உலகின் கதவுகளையும் தட்டியது. 1952 ஆம் ஆண்டு, தமிழ் சினிமாவின் திசை மாற்றப்பட்டது ஒரு திரைப்படம் வெளியானது. அதன் பெயர் ‘பராசக்தி’. கலைஞர் மு. கருணாநிதியின் புரட்சிகரமான வசனங்கள், சமூக அநீதிகளைச் சாடும் தீவிரமான கதைக்களம் என அனைத்தும் தமிழ் சினிமாவிற்குப் புதிதாக இருந்தன.
இந்தப் படத்தில் கதாநாயகனாக நடிப்பு வாய்ப்பு சிவாஜிக்கு கிடைத்தது. அதுவரை இருந்த மென்மையான கதாநாயக பிம்பங்களை உடைத்தெறிந்தது ‘குணசேகரன்’ என்ற கதாபாத்திரம். நீதிமன்றக் காட்சியில், “ஓடினாள், ஓடினாள், வாழ்க்கையின் ஓரத்திற்கே ஓடினாள்” என்று தொடங்கி, அவர் பேசும் நீண்ட வசனம், தமிழ் சினிமா இருக்கும் வரை நிலைத்து நிற்கும். அவரது தெளிவு தமிழ் உச்சரிப்பு, உணர்ச்சிகளின் துல்லியமான வெளிப்பாடு, மற்றும் உடல் மொழி ஆகியவை அவரை முதல் படத்திலேயே நட்சத்திர அந்தஸ்திற்கு உயர்த்தின. ‘பராசக்தி’யின் வெற்றி, சிவாஜி கணேசன் என்ற புயல் தமிழ் சினிமாவில் மையம் கொண்டுவிட்டது என்பதை உரக்கச் சொன்னது.
நடிப்பின் இமயமலை: சரித்திர நாயகனாகவும், பாசமிகு அண்ணனாகவும்!
‘பராசக்தி’க்குப் பிறகு சிவாஜி கணேசன் தொடாத உயரங்களே இல்லை. தமிழ், தெலுங்கு, கன்னடம், மலையாளம், இந்தி என 288 படங்களில் நடித்தார், இன்றும் பெரும்பாலான படங்களில் தோன்றுகிறார்.கதாநாயகனாக நடித்த தமிழ் நடிகர் என்ற சாதனையைப் படைத்தார். அவரது நடிப்புப் பயணம் பன்முகத்தன்மை வாய்ந்தது.
- சரித்திர சிம்ம சொப்பனம்: வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன், ராஜராஜ சோழன், கர்ணன், அப்பர், மனோகரன் போன்ற சரித்திர மற்றும் புராண கதாபாத்திரங்களுக்கு உயிர் கொடுத்தார். “வரி, வட்டி, திறை, கிஸ்தி… எங்களோடு வயலுக்கு வந்தாயா? ஏற்றம் இறைத்தாயா?” என்று ‘வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன்’ படத்தில் அவர் கர்ஜித்தபோது, திரையரங்குகள் அதிர்ந்தன. கர்ணனாக அவர் “போர்களத்தில் சந்திப்போம்” என்று கூறியபோது, கொடை வள்ளலின் வலியை பார்வையாளர்கள்உணர்ந்தார்கள்.
- பாசத்தின் இலக்கணம்: ‘பாசமலர்’ படத்தில் தங்கையின் மீது பாசம் வைத்துள்ள அண்ணனாகட்டும், ‘திருவிளையாடல்’ படத்தில் சிவனாக அறுபத்து நான்கு லீலைகளை புரிவதாகட்டும், ‘முதல் மரியாதை’யில் வயதான காதலனாகட்டும், ஒவ்வொரு கதாபாத்திரத்தையும் அவர் ஒரு சிற்பியைப் போல செதுக்கினார். ‘தெய்வமகன்’ படத்தில் தந்தை, இரு மகன்கள் என மூன்று வெவ்வேறு வேடங்களில் நடித்து ஆஸ்கார் விருதுக்குப் பரிந்துரைக்கப்பட்டார் முதல் தென்னிந்தியப் படத்திற்கு காரணமானார்.
திரைக்குப் பின்னால் ஒரு சகாப்தம்: கட்டபொம்மனுக்காக நிலம் வாங்கிய பெருந்தன்மை!
சிவாஜி கணேசன் ஒரு சிறந்த நடிகர் மட்டுமல்ல, ஒரு சிறந்த மனிதாபிமானி. அவர் தனது நடிப்புக்கு விதை போட்ட வீரபாண்டிய கட்டபொம்மனுக்கு நன்றி சொல்லும் விதமாக, ஆங்கிலேயர்களால் கட்டபொம்மன் தூக்கிலிடப்பட்ட கயத்தாறு என்ற இடத்தை தன் சொந்தப் பணத்தில் வாங்கினார். அங்கு கட்டபொம்மனுக்கு ஒரு வெண்கலச் சிலையை நிறுவி, அந்த மாவீரனின் நினைவைப் போற்றினார். இன்றும் அந்த இடம், ஒரு ஒரு வரலாற்று நினைவுச்சின்னமாக விளங்குகிறது.
இது மட்டுமின்றி, சீனா-இந்தியா போரின் போது, தனது தங்க நகைகள் அனைத்தையும் போர் நிதிக்கு வழங்கினார். பள்ளிகள், மருத்துவமனைகள் கட்டுவதற்கும், இயற்கை சீற்றங்களின் போதும் தாராளமாக நிதி உதவிகளைச் செய்துள்ளார். அவரது வாழ்க்கை ஒரு திறந்த புத்தகம். 1952-ல் தனது உறவுக்காரப் பெண்ணான கமலா அம்மையாரைத் திருமணம் செய்துகொண்டார். இவர்களுக்கு ராம்குமார், பிரபு என்ற மகன்களும், சாந்தி, தேன்மொழி என்ற மகள்களும் உள்ளனர்.
உலக அரங்கில் ஜொலித்த தமிழன்!
சிவாஜியின் புகழ் இந்தியாவைத் தாண்டியும் பரவியது. 1960 ஆம் ஆண்டு, கெய்ரோவில் நடைபெற்ற ஆப்பிரிக்க-ஆசிய திரைப்பட விழாவில், ‘வீரபாண்டிய கட்டபொம்மன்’ படத்திற்காக சிறந்த நடிகருக்கான விருதை வென்றார். சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் சிறந்த நடிகருக்கான விருதை வென்ற முதல் இந்திய நடிகர் என்ற பெருமையை அவர் பெற்றார்.
பிரான்ஸ் நாட்டின் உயரிய விருதான ‘செவாலியர்’ விருதை வென்ற முதல் இந்தியக் கலைஞரும் இவரே. இந்திய அரசு அவருக்கு பத்மஸ்ரீ, பத்ம பூஷண் மற்றும் இந்திய சினிமாவின் மிக உயரிய விருதான தாதாசாகேப் பால்கே விருதினையும் வழங்கி கௌரவித்தது.
மறைந்தும் மறையாத நடிகர் திலகம்
2001, ஜூலை 21 அன்று, அந்த நடிப்புச் சூரியன் அஸ்தமித்தது. ஆனால், அதன் ஒளிக்கதிர்கள் இன்றும் தமிழ் சினிமாவை பிரகாசமாக பிரகாசிக்கிறது. சிவாஜி கணேசன் ஒரு நடிகர் அல்ல; அவர் ஒரு நடிப்புப் பல்கலைக்கழகம். அவரது கண்கள் பேசும், புருவங்கள் நடிக்கும், விரல்கள் கூட வசனம் பேசும். இன்றைய இளம் தலைமுறை, சமூக வலைதளங்களில் சில நொடிகள் தோன்றி மறையும் பிரபலங்களைப் பின்பற்றுவதைக் காட்டிலும், சிவாஜி போன்ற சகாப்தங்களின் வாழ்க்கையையும், கலைப் பங்களிப்பையும் அறிந்து கொள்வது அவசியம். அவர் விட்டுச் சென்ற கலைப் பொக்கிஷங்கள், நடிப்பு என்றால் என்ன என்பதை அடுத்த ஆயிரம் ஆண்டுகளுக்குக் கற்றுக் கொடுக்கும். ஆம், சிவாஜி கணேசன் மறைந்துவிடவில்லை; தமிழ் சினிமா உள்ளவரை, தமிழ் மொழி உள்ளவரை, அவர் என்றென்றும் வாழ்ந்து கொண்டிருப்பார்!
About the Author
