கோலாகலமான இசை, வண்ணமயமான ஆடைகள், உறவினர்களின் வாழ்த்தொலிகள், அக்னி சாட்சியாகப் பரிமாறப்படும் உறுதிமொழிகள்… திருமணம் என்பது ஆயிரங்காலத்துப் பயிர் என்று கொண்டாட்டத்துடன் தொடங்குகிறது. ஆனால், அந்த ஒரு நாள் கொண்டாட்டம் முடிந்து, வாசல் கோலங்கள் அழிந்த பிறகு தொடங்குவதுதான் உண்மையான வாழ்க்கை. அது ஒரு பயிற்சிப் பட்டறை. இரு வேறு உலகில் வளர்ந்த இருவர், தங்களைச் செதுக்கிக்கொண்டு, ஒருவருக்கொருவர் கற்றுக்கொடுத்து, கற்றுக்கொள்ளும் ஒரு அழகிய கலைக்கூடம்.
திருமணம் என்பது ஒருவரை ஒருவர் திருத்துவதற்கான சிறைச்சாலை அல்ல; ஒருவரை ஒருவர் புரிந்துகொண்டு, சேர்ந்து வளர்வதற்கான பூந்தோட்டம். அந்தப் பூந்தோட்டத்தை எப்படி வாழ்நாள் முழுவதும் வாடாமல் பார்த்துக்கொள்வது? இதோ, திருமண வாழ்க்கை கற்றுத்தரும் சில விலைமதிப்பற்ற பாடங்கள்.
இது போட்டி அல்ல, ஒரு பூந்தோட்டம்! (விட்டுக் கொடுத்தல்)
பலர் திருமணத்தை ஒரு போட்டியாகவே பார்க்கிறார்கள். “நான் ஏன் முதலில் பேசு வேண்டும்?”, “என் முடிவுதான் சரியானது”, “இந்த முறையும் நான் விட்டுக் கொடுக்க மாட்டேன்” – இப்படிப்பட்ட எண்ணங்கள் ஒரு போர்க்களத்தில்தான் இருக்கும். ஆனால், இல்லறம் ஒரு போர்க்களம் அல்ல; அது ஒரு பூந்தோட்டம்.
கணவனும் மனைவியும் அந்தத் தோட்டத்தின் இரண்டு தோட்டக்காரர்கள். ஒரு செடிக்கு இருவரும் போட்டி போட்டுக்கொண்டு தண்ணீர் ஊற்றினால், அது அழிந்துதான் போகும். ஒருவர் தண்ணீர் ஊற்றும்போது, மற்றவர் உரம் போடலாம். ஒருவர் களையெடுக்கும்போது, மற்றவர் வேலி அமைக்கலாம். நோக்கம், செடியை வளர்ப்பதுதானே தவிர, “யார் சிறந்த தோட்டக்காரர்?” என்று நிரூபிப்பதல்ல.
சின்னச் சின்ன விஷயங்களில் தட்டிக் கொடுப்பதும், விட்டுக் கொடுப்பதும் ஒரு பூ மலர்வது போல இயல்பாக நிகழ வேண்டும். யார் பெரியவர் என்ற ஈகோவைத் தூக்கி எறிந்துவிட்டு, “நம் உறவுதான் பெரியது” என்று நினைத்தால், அந்தத் தோட்டத்தில் எப்போதும் அன்பெனும் வசந்தம் வீசிக்கொண்டே இருக்கும்.
நீங்கள் சிற்பி அல்ல, ரசிகன்! (குறைகளை ஏற்றுக்கொள்ளுதல்)
திருமணத்தில் பலரும் செய்யும் மிகப்பெரிய தவறு, தங்களை ஒரு சிற்பியாகவும், தங்கள் துணையை ஒரு கரடுமுரடான கல்லாகவும் நினைப்பதுதான். தங்களுக்குப் பிடித்தமான ஒரு சிலையாகத் துணையைச் செதுக்க வேண்டும் என்று உளியை எடுத்துக்கொண்டு கிளம்பிவிடுகிறார்கள். “நீங்கள் ஏன் இப்படி இருக்கிறீர்கள்?”, “இந்தக் குணத்தை மாற்றிக்கொள்ளுங்கள்”, “நான் சொல்வது போலச் செய்யுங்கள்” எனத் தொடர்ந்து செதுக்க முயற்சிக்கும்போது, உடைவது சிலையல்ல, உறவுதான்.
உண்மையில், நீங்கள் ஒரு சிற்பி அல்ல; நீங்கள் ஒரு ரசிகன். நீங்களே விரும்பித் தேர்ந்தெடுத்த ஒரு ஓவியத்தின் அல்லது சிலையின் ரசிகன். அதன் நிறங்களையும், கோடுகளையும், ஏன், அதன் குறைகளையும் சேர்த்து ரசிக்கக் கற்றுக்கொள்ளுங்கள். உங்கள் துணையின் பலம், பலவீனம், ரசனைகள், விருப்பங்கள் என அனைத்தையும் அப்படியே அங்கீகரிப்பதே உண்மையான அன்பு. திருத்த முயற்சிப்பதை விடுத்து, ரசிக்கத் தொடங்கும் அந்த நொடியில், இல்லறம் இனிமையாக மாறும்.
வெயிலில் குடை, மழையில் துணை! (ஆதரவாக இருத்தல்)
மகிழ்ச்சியான தருணங்களில், வெற்றி விழாக்களில் கைகோர்த்து நின்று சிரிப்பது மட்டுமல்ல அன்பு.வாழ்க்கை ஒருபோதும் ஒரே நேர்க்கோட்டில் பயணிப்பதில்லை. திடீரென நிகழும் பொருளாதார இழப்பு, நெருங்கியவரின் மரணம், எதிர்பாராத நோய், நம்பியவர்களால் கிடைத்த துரோகம் என வாழ்க்கை நம்மை நிலைகுலையச் செய்யும்போது, இந்த உலகமே நம்மை எதிர்த்து நிற்பது போலத் தோன்றும்.
அந்தத் தருணத்தில், “நான் இருக்கிறேன்” என்று சொல்லும் உங்கள் வாழ்க்கைத்துணையின் ஆறுதலான வார்த்தைகளை விட, மனக் காயங்களை ஆற்றும் மாமருந்து வேறு எதுவும் இல்லை. ஆயிரம் பேர் ஆலோசனை சொன்னாலும், உங்கள் துணையின் தோள் கொடுக்கும் தைரியத்திற்கு ஈடாகாது. வெயிலில் குடையாக, மழையில் துணையாக, இருண்ட நேரத்தில் ஒரு மெழுகுவர்த்தியாக இருப்பதே திருமண பந்தத்தின் ஆகச்சிறந்த பரிசு.
அந்த அரை மணி நேர அற்புதம்! (மனம் விட்டுப் பேசுதல்)
“நாங்கள் எப்போதும் ஒன்றாகத்தான் இருக்கிறோம்” என்று சொல்லும் பல தம்பதிகள், உண்மையில் ஒன்றாக இருப்பதில்லை. மாலை வீடு திரும்பியதும், ஒருவர் டிவியிலும், மற்றொருவர் செல்போனிலும் மூழ்கி விடுகிறார்கள். ஒரே அறையில், ஒரே கூரைக்குக் கீழ் இருந்தாலும், அவர்களுக்கு இடையே மனதளவில் ஒரு கடல் தூரம் இருக்கும்.
புதிய வீடு, கார் வாங்குவது, பதவி உயர்வு பெறுவது மட்டுமே வாழ்க்கையின் உயர்வான தருணங்கள் அல்ல. எந்த முக்கியத்துவமும் இல்லாத ஒரு சாதாரண நாளில், வேலைகளையெல்லாம் முடித்துவிட்டு, அருகருகே அமர்ந்து, செல்போனை அணைத்து வைத்துவிட்டு, ஒரு அரை மணி நேரம் மனம் விட்டுப் பேசிப் பாருங்கள். “இன்றைய நாள் எப்படிப் போனது?” என்று அக்கறையுடன் கேளுங்கள். உங்கள் கனவுகள், பயங்கள், சின்னச் சின்ன ஆசைகள், பழைய நினைவுகள் என அனைத்தையும் பகிருங்கள். இந்த அரை மணி நேர உரையாடல், உங்கள் உறவை அடுத்த கட்டத்திற்கு எடுத்துச் செல்லும் ஒரு தினசரி அற்புதம்.
அருகாமையில் அல்ல, இதயத்தில் இருக்கிறது நெருக்கம்!
நெருக்கம் என்பது உடல் ரீதியாக எப்போதும் சேர்ந்தே இருப்பது அல்ல. வெளிநாட்டில் வேலை செய்யும் கணவன், தினமும் தன் மனைவிக்காக நேரம் ஒதுக்கி, வீடியோ காலில் பேசி, அவளின் நாள் முழுவதும் நடந்ததைக் கேட்டு, அவளை சிரிக்க வைத்து, ஆறுதல்படுத்த முடியும். ஒரே வீட்டில், ஒரே கட்டிலில் உறங்கும் கணவனால், தன் மனைவியின் முகத்தை ஏறிட்டுப் பார்க்காமல், இயந்திரத்தனமாக வாழவும் முடியும்.
நெருக்கம் என்பது மனதால் நிகழ வேண்டும். “நான் உன்னை நினைக்கிறேன்” என்று சொல்லும் ஒரு குறுஞ்செய்தி, பிடித்த பாடலை அவருக்கு அனுப்பி வைப்பது, காரணமே இல்லாமல் ஒரு சிறு பரிசைக் கொடுப்பது என சின்னச் சின்ன செயல்களில்தான் அன்பின் ஆழம் அடங்கியிருக்கிறது. தூரம், உங்கள் அன்பை ஒருபோதும் தீர்மானிக்காது.
பெற்றோராகும் முன், நீங்கள் தம்பதிகள்!
குழந்தைகள் பிறந்த பிறகு, பல வீடுகளில் கணவன்-மனைவி உறவின் வேதியியல் மாறத் தொடங்குகிறது. உரையாடல்கள் அனைத்தும் குழந்தைகளின் படிப்பு, சாப்பாடு, ஆரோக்கியம் சுற்றியே இருக்கும். தாங்கள் கணவன்-மனைவி என்பதை மறந்து, ஒரு கூரையின் கீழ் வாழும் “அறை நண்பர்கள்” போல (Co-parenting Roommates) ஆகிவிடுகிறார்கள்.
இந்த எண்ணத்தை முதலில் தூக்கி எறியுங்கள். நீங்கள் குழந்தைகளுக்குப் பெற்றோர் ஆவதற்கு முன், ஒருவருக்கொருவர் துணை. அந்த முதல் உறவு வலுவாக இருந்தால்தான், நீங்கள் சிறந்த பெற்றோராக இருக்க முடியும். குழந்தைகளுக்காக உங்கள் காதலைத் தியாகம் செய்யாதீர்கள். அவர்களிடமிருந்து சில மணித்துளிகளைத் திருடி, உங்களுக்காகச் செலவிடுங்கள். இது உங்கள் உறவை இளமையாக வைத்திருப்பது மட்டுமல்ல, உங்கள் குழந்தைகளுக்கு ஒரு ஆரோக்கியமான குடும்பச் சூழலை எப்படி உருவாக்குவது என்பதற்கான சிறந்த உதாரணமாகவும் அமையும்.
அன்புதான் மந்திரம், அன்புதான் தந்திரம்!
திருமண உறவை என்றென்றும் புதிதாக வைத்திருக்க உதவும் ஒரே மகத்தான உணர்வு, அன்பு! திருமணமான முதல் நாள் இருந்த அதே அன்பை, ஆர்வத்தை, காதலை இறுதிவரை மலரச் செய்வது உங்கள் கைகளில்தான் உள்ளது.
அன்பை வெளிப்படுத்த காரணங்களோ, சந்தர்ப்பங்களோ தேவையில்லை. ஒரு சின்னப் புன்னகை, ஒரு திடீர் முத்தம், ஒரு இறுக்கமான அணைப்பு போதும். உங்கள் உறவில் ஏற்படும் சந்தேகங்கள், தயக்கங்கள், பயங்கள் அனைத்தையும் உடைத்து, உங்களை மேலும் மேலும் நெருக்கமாக்கும் மந்திரம் அன்பு மட்டுமே.
வாழ்க்கை என்பது ஒருவரை ஒருவர் குறை சொல்வதற்கோ, மற்ற தம்பதிகளுடன் ஒப்பிட்டுப் பார்ப்பதற்கோ அல்ல. உங்கள் இருவரின் தனித்துவமான காதல் கதையை, ஒவ்வொரு நாளும் அன்பால் எழுதுங்கள். திருமணம் என்பது ஒரு முடிவல்ல, அது அன்பின் முடிவில்லாத தொடக்கம். அந்தத் தொடக்கத்தின் ஒவ்வொரு நாளையும் ஒரு புதிய அத்தியாயமாக வாழுங்கள், உங்கள் இல்லறம் என்றென்றும் தேன்நிலவாகவே திகழும்!
