“என்னடா இது, ஒரே பிடிவாதம்! புலி பசித்தாலும் புல்லைத் தின்னாதுங்கிற மாதிரி, செஞ்சதையே சாப்பிட மாட்ற!” – இந்த உரையாடல் பல தமிழ் வீடுகளில் ஒலிக்கும் ஒரு தேசிய கீதம். வறட்டுக் கௌரவம், பிடிவாதம், திமிர் அல்லது தனது நிலையில் இருந்து இறங்கி வராத தன்மை ஆகியவற்றைக் குறிக்க, நாம் மிக எளிதாகவும், பெருமையாகவும் பயன்படுத்தும் பழமொழி இது.
ஆனால், நாம் வறட்டுக் கௌரவத்தின் சின்னமாகப் பார்க்கும் இந்தப் பழமொழி, ஒரு தவறான புரிதலின் உச்சம் என்றால் நம்புவீர்களா? புலியின் மாண்பைக் குறைத்து, அதன் உண்மையான குணத்திற்கு நாம் அநீதி இழைக்கிறோம் என்றால் ஏற்றுக்கொள்வீர்களா? வாருங்கள், காலத்தின் தூசியில் மறைந்துபோன ஒரு அற்புதமான பழமொழியின் உண்மையான அர்த்தத்தைத் தேடி ஒரு பயணம் செல்வோம்.
பழமொழியின் தற்போதைய பார்வை: கௌரவத்தின் சின்னமா? திமிரின் வடிவமா?
முதலில், நாம் தற்போது பயன்படுத்தும் “புலி பசித்தாலும் புல்லைத் தின்னாது” என்ற பழமொழியைப் பார்ப்போம். இதன் பொதுவான அர்த்தம், “ஒருவர் எவ்வளவு வறுமையிலோ அல்லது கஷ்டத்திலோ இருந்தாலும், தன் தகுதிக்குக் குறைவான ஒரு செயலைச் செய்ய மாட்டார்” என்பதுதான்.
- நேர்மறையான பயன்பாடு: இலஞ்சம் வாங்க மறுக்கும் ஒரு நேர்மையான அதிகாரி, வறுமையில் வாடினாலும், “புலி பசித்தாலும் புல்லைத் தின்னாது” என்று தன் கொள்கையை உயர்த்திப் பிடிக்கலாம்.
- எதிர்மறையான பயன்பாடு: தலைமுறை சொத்தை இழந்துவிட்ட ஒருவர், தன் கௌரவம் போய்விடும் என்று எந்த ஒரு சிறிய வேலையையும் செய்ய மறுத்து, சோம்பேறியாக இருப்பதையும் இதே பழமொழி கொண்டுதான் சுட்டிக்காட்டுகிறோம்.
இந்த அர்த்தத்தின்படி, புலி என்பது அதன் இயல்பின் (அசைவம் உண்ணுதல்) அடையாளம். அது தன் இயல்பை எந்தச் சூழ்நிலையிலும் மாற்றிக்கொள்ளாது. இது ஒருவகையில் சரிதான். ஆனால், இது புலியின் குணத்தின் ஒரு சிறு பகுதியை மட்டுமே காட்டுகிறது, அதன் உன்னதமான மாண்பை அல்ல.
காட்டின் மறுபக்கம்: பசியின் கோரத் தாண்டவம்
இந்த பழமொழியின் ஆழத்திற்குச் செல்லும் முன், நாம் காட்டின் எழுதப்படாத விதிகளைப் புரிந்துகொள்ள வேண்டும். காட்டின் ஒரே விதி, “உயிர் வாழ்வது”. அந்த உயிர் வாழ்விற்காக, சில நேரங்களில் இயற்கை மிகக் கொடூரமான முகத்தைக் காட்டும்.
பசி என்பது ஒரு நெருப்பு. அந்தப் பசி நெருப்பு மூளும்போது, பல விலங்குகள் தங்கள் இயல்பை, ஏன், தாய்மையைக் கூட மறந்துவிடும்.
- துருவப் பகுதிகளில், உணவுப் பஞ்சம் தலைவிரித்தாடும்போது, தாய் கரடிகள் தன் குட்டிகளையே இரையாக்கும் கொடூரம் நிகழ்கிறது.
- புல்வெளி நாய்கள், சிங்கங்கள், சிம்பன்சிகள் போன்ற பல விலங்கினங்களில், பசியின் காரணமாகவோ அல்லது அதிகாரப் போட்டியின் காரணமாகவோ, தன் இனத்தையே அல்லது குட்டிகளையே கொல்லும் வழக்கம் (Cannibalism) உண்டு.
இதுதான் காட்டின் யதார்த்தம். பசி வந்தால், பத்தும் பறந்து போகும் என்பது மனிதர்களுக்கு மட்டுமல்ல, பல விலங்குகளுக்கும் பொருந்தும்.
திரை விலகுகிறது: உண்மையான பழமொழியின் உன்னத அர்த்தம்
இப்போது, நாம் மீண்டும் புலியிடம் வருவோம். மற்ற விலங்குகள் பசியால் தன் குட்டிகளையே கொல்லும் அந்தப் பின்னணியில், புலியின் குணத்தை உயர்த்திக் காட்டும் ஒரு பழமொழி இருந்தது. மொழி ஆய்வாளர்கள் மற்றும் தமிழார்வலர்கள் பலர் முன்வைக்கும் அந்த உண்மையான பழமொழி இதுதான்:
“புலி பசித்தாலும் பிள்ளையைத் தின்னாது”
ஆம், நீங்கள் படித்தது சரிதான். ‘புல்லை’ அல்ல, ‘பிள்ளையை’. “ள” மற்றும் “ல்” என்ற எழுத்துக்களின் ஒலிப்பு முறை காலப்போக்கில் மாறி, வாய்மொழி வழியாகப் பயணித்ததில், ‘பிள்ளை’ என்ற பாசம் மிகுந்த சொல், ‘புல்’ என்ற உயிரற்ற பொருளாக மருவிவிட்டது.
இந்த ஒரு வார்த்தை மாற்றத்தில், பழமொழியின் மொத்த ஆன்மாவும் மாறிவிட்டது.
“புலி பசித்தாலும் புல்லைத் தின்னாது” என்பது புலியின் உணவுப் பழக்கத்தை மட்டுமே சொல்கிறது. இது ஒரு உயிரியல் உண்மை, அவ்வளவே.
ஆனால், “புலி பசித்தாலும் பிள்ளையைத் தின்னாது” என்பது புலியின் ஒழுக்கத்தை, தாய்மைப் பண்பை, தார்மீக நெறியை உச்சிக்குக் கொண்டு செல்கிறது. பசியால் தன் உயிரே போகும் நிலை வந்தாலும், தான் ஈன்ற குட்டியை ஒருபோதும் கொல்லாது, அதற்குத் தீங்கு நினைக்காது என்ற புலியின் உன்னதமான குணத்தை இந்தப் பழமொழி பறைசாற்றுகிறது.
நமக்கான பாடம்: இந்த பழமொழி சொல்லும் வாழ்க்கை நெறி
இந்த உண்மையான பழமொழி, நமக்கும் நம் வாழ்க்கைக்கும் சொல்லும் பாடம் மிக ஆழமானது.
- கொள்கையில் இருந்து பிறழாமை: வாழ்வில் எவ்வளவு சோதனைகள் வந்தாலும், பொருளாதாரம் நெருக்கடிகள் ஏற்பட்டாலும், நம்முடைய அடிப்படை மனிதாபிமானத்திலிருந்தும், நேர்மையான கொள்கைகளிலிருந்தும் நாம் ஒருபோதும் தவறக்கூடாது. சுயநலத்திற்காக அடுத்தவர்களை, குறிப்பாக நம்மை நம்பி இருப்பவர்களைப் பலிகொடுப்பது மாபெரும் பாவம்.
- மனிதநேயமே முக்கியம்: பசியால் வாடும் சக மனிதனைச் சுரண்டிப் பிழைப்பதை விட, பட்டினி கிடப்பதே மேல். நம்முடைய ஒரு வேளை லாபத்திற்காக, அடுத்தவரின் வாழ்க்கையை அழிக்கக் கூடாது என்ற தத்துவத்தை இது போதிக்கிறது.
- குடும்பத்தின் மாண்பு: ஒரு புலிக்கு இருக்கும் தன் குட்டிகளைப் பாதுகாக்கும் குணம், மனிதர்களாகிய நமக்கு எவ்வளவு இருக்க வேண்டும்? எதுவாக இருந்தாலும் சூழ்நிலையிலும் நம் குடும்பத்தைக் காப்பது, அவர்களுக்குத் தீங்கிழைக்காமல் இருப்பது நம் தலையாய கடமை.
வறட்டுக் கௌரவத்தைப் பற்றிப் பேசும் ஒரு சாதாரண பழமொழியாக இருந்த ஒன்று, இப்போது ஒழுக்கத்தையும், தாய்மையையும், மனிதநேயத்தையும் போதிக்கும் ஒரு வேதமாக மாறிவிடுகிறது பார்த்தீர்களா?
பழமொழியை மீட்டெடுப்போம், பண்பாட்டைப் போற்றுவோம்!
இனி, உங்கள் வாழ்வில் யாராவது ‘புலி பசித்தாலும் புல்லைத் தின்னாது’ என்று வறட்டுக் கௌரவத்திற்காகவோ அல்லது பிடிவாதத்திற்காகவோ சொல்லும்போது, ஒரு நிமிடம் புன்னகைத்து, அவர்களுக்குப் புலியின் உண்மையான மாண்பையும், ‘பிள்ளையைத் தின்னாத’ அதன் பாசத்தையும், நெறியையும் பொறுமையாக எடுத்துச் சொல்லுங்கள்.
நாம் இழந்தது ஒரு வார்த்தையை மட்டுமல்ல, ஒரு உன்னதமான தத்துவத்தை. நாம் மாற்றியது பழமொழியை மட்டுமல்ல, ஒரு விலங்கின் மீதான நம் பார்வையையும்.
காலத்தின் ஓட்டத்தில் கரைந்துபோன இது போன்ற பல நல்ல அர்த்தங்களை மீட்டெடுப்பது நம் கடமை. பழமொழிகளின் உண்மையான பொருளை அறிவோம். நம் முன்னோர்களின் ஞானத்தைப் போற்றுவோம்.
