தமிழர் பண்பாட்டில் காதலின் தனித்துவம்
மனித குலத்தின் ஆதி நிலங்களுள் ஒன்றென சொல்லப்படும் தமிழ் நிலமானது, உயிர்களின் அடிப்படை உணர்வான அன்பின் மீது கட்டமைக்கப்பட்ட சமூகமாகவே தோன்றி நிலைப்பெற்றுள்ளது. “கல்தோன்றி மண்தோன்றாக் காலத்தே வாளோடும் காதலோடும் முன்தோன்றிய மூத்தக் குடியாய்” என்ற வரிகள் தமிழர்களின் தொன்மையையும், காதலின் முக்கியத்துவத்தையும் எடுத்துக்காட்டுகின்றன.
இந்த தொடக்க வரிகளே தமிழர்களின் வாழ்வியலில் காதலுக்கு இருந்த முக்கியத்துவத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. போர் என்ற வாளோடு சேர்த்து காதலையும் குறிப்பிடுவது, அது தமிழர் வாழ்வின் அடிப்படை அம்சமாக இருந்ததை காட்டுகிறது.
சங்க இலக்கியத்தில் காதல் – ஒரு பரந்த நோக்கு
இதுவரை கண்டெடுக்கப்பட்ட 2381 சங்கப் பாடல்களில், 1862 பாடல்கள் அகத்திணைப் பாடல்களாக உள்ளன. இது மொத்த பாடல்களில் 78% என்ற அளவிற்கு காதல் பாடல்கள் இருப்பதைக் காட்டுகிறது. இந்த புள்ளிவிவரமே சங்ககால தமிழர்கள் காதலுக்கு கொடுத்த முக்கியத்துவத்தை வெளிப்படுத்துகிறது.
அகத்திணை – காதலின் நுட்பமான வகைப்பாடு
தமிழர்கள் காதலை வெறும் உணர்வாக மட்டும் பார்க்கவில்லை. அதை மிக நுட்பமாக வகைப்படுத்தி, ஐந்திணைகளாக பிரித்தனர்:
- குறிஞ்சி – மலையும் மலை சார்ந்த இடமும் – புணர்தல்
- முல்லை – காடும் காடு சார்ந்த இடமும் – இருத்தல்
- மருதம் – வயலும் வயல் சார்ந்த இடமும் – ஊடல்
- நெய்தல் – கடலும் கடல் சார்ந்த இடமும் – இரங்கல்
- பாலை – மணலும் மணல் சார்ந்த இடமும் – பிரிதல்
காதலின் பரிமாணங்கள்
தலைவியின் காதல் – ஆழமான உணர்வுகள்
காதல் என்பது வெறும் மேலோட்டமான உணர்வல்ல. நற்றிணையில் வரும் தலைவியின் வார்த்தைகள் இதை தெளிவாக்குகின்றன:
“சாதல் அஞ்சேன் அஞ்சுவல் சாவேன் பிறப்புப் பிறிது ஆகுவதாயின் மறக்குவேன் கொல் என் காதலன் எனவே”
இந்த வரிகள் காதலின் ஆழத்தை வெளிப்படுத்துகின்றன. மரணத்திற்கு கூட அஞ்சாத தலைவி, மறுபிறவியில் தன் காதலனை மறந்துவிடுவோமோ என்று மட்டுமே அஞ்சுகிறாள். இது காதலின் நிரந்தரத் தன்மையை காட்டுகிறது.
தலைவனின் காதல் – இயற்கையோடு இணைந்த அன்பு
முல்லை நிலத்தில் வரும் தலைவனின் காதல் வேறொரு பரிமாணத்தை காட்டுகிறது. காட்டுக்கோழி தன் துணைக்கு உணவளிக்கும் காட்சியைக் கண்டு நெகிழ்ந்து, தன் தலைவியை நினைக்கிறான். இயற்கையின் ஒவ்வொரு அசைவிலும் காதலை காண்கிறான்.
பெண் புலவர்களின் பங்களிப்பு
சங்க இலக்கியத்தில் 473 புலவர்களில் 32 பெண் புலவர்கள் இருந்தனர். அவர்களில் குறிப்பிடத்தக்கவர்கள்:
- ஔவையார்
- காக்கைப்பாடினியார்
- நச்செள்ளையார்
- பாரி மகளிர்
- வெண்ணிக்குயத்தியார்
இவர்கள் காதலை வெளிப்படையாக பாடியுள்ளனர். இது அக்கால சமூகத்தில் பெண்களுக்கு இருந்த சுதந்திரத்தை காட்டுகிறது.
காதல் திருமணங்கள் – சங்ககால வழக்கம்
சங்க இலக்கியத்தில் களவு மற்றும் கற்பு என இரு வகையான காதல் திருமணங்கள் பேசப்படுகின்றன:
- களவு – காதலர்கள் இருவரும் ரகசியமாக சந்தித்து காதலிப்பது
- கற்பு – பெற்றோர் அனுமதியுடன் திருமணம் செய்து கொள்வது
இரண்டுமே சமூகத்தால் ஏற்றுக்கொள்ளப்பட்ட முறைகளாக இருந்தன.
பொருள்முதல்வாத சமூகமும் காதலும்
சங்ககால தமிழ் சமூகம் பொருள்முதல்வாத சமூகமாக இருந்தது. அதனால்தான் அவர்களால் காதலை உயர்வாக போற்ற முடிந்தது. குறுந்தொகையில் வரும் இந்த பாடல் அதை உணர்த்துகிறது:
“யாயும் ஞாயும் யார் ஆகியரோ? எந்தையும் நுந்தையும் எம்முறைக் கேளீர்? யானும் நீயும் எவ்வழி அறிதும்? செம்புலப் பெயல் நீர் போல அன்புடை நெஞ்சம் தாம் கலந்தனவே”
காதல் – ஒரு நாகரிக அடையாளம்
காதல் என்பது வெறும் உணர்வோ செயலோ அல்ல – அது ஒரு நாகரிகத்தின் அடையாளம். எந்த சமூகம் காதலை கொண்டாடுகிறதோ, அந்த சமூகமே உயர்ந்த நாகரிகம் கொண்டதாக இருக்கும். காரணங்கள்:
- காதல் மனித உணர்வுகளை மதிக்க கற்றுத்தருகிறது
- இயற்கையோடு இணைந்து வாழ வழிகாட்டுகிறது
- பெண்களின் உணர்வுகளை மதிக்க கற்றுத்தருகிறது
- சமத்துவத்தை வலியுறுத்துகிறது
தற்கால சமூகத்திற்கு ஒரு படிப்பினை
இன்றைய காலகட்டத்தில் நாம் காதலை வெறும் உணர்வாக மட்டுமே பார்க்கிறோம். ஆனால் சங்ககால தமிழர்கள் அதை ஒரு நாகரிகமாக, பண்பாட்டு அடையாளமாக பார்த்தனர். அவர்களிடமிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டியவை:
- காதலின் தூய்மையை போற்றுதல்
- பெண்களின் உணர்வுகளை மதித்தல்
- இயற்கையோடு இணைந்த வாழ்க்கை முறை
- சமத்துவ சிந்தனை
தமிழ்ச் சமூகம் காதலை ஒரு பண்பாட்டு அடையாளமாகக் கொண்டாடியது. இன்றைய சமூகத்தில் நாம் இழந்துவிட்ட பல பண்புகளை சங்ககால தமிழர்கள் காத்து வந்தனர். காதல் என்பது வெறும் உணர்வல்ல – அது ஒரு நாகரிகம், ஒரு கலாச்சாரம், ஒரு வாழ்க்கை முறை. இன்றைய காலகட்டத்தில் இந்த புரிதலை மீண்டும் பெறுவது அவசியம்.