பாம்பு கடித்ததும் டைரி எழுதிய விஞ்ஞானி! மரணத்தின் வாசலில் இருந்து அவர் எழுதிய திகில் நிமிடங்கள்!

அறிவியல்… அதன் தாகம் ஒரு மனிதனை எந்த எல்லை வரை கொண்டு செல்லும்? ஒரு புதிய உண்மையைக் கண்டறிய ஒரு விஞ்ஞானி எதை இழக்கத் துணிவார்? இந்தக் கேள்விகளுக்குப் பதிலாக, வரலாற்றின் பக்கங்களில் ரத்தத்தால் எழுதப்பட்ட ஒரு பெயர் இருக்கிறது – டாக்டர் கார்ல் பாட்டர்சன் ஸ்மிட் (Karl Patterson Schmidt). இவர் ஒரு பாம்பு நிபுணர். அறிவியலின் மீது கொண்ட தீராத காதலால், பாம்பு கடித்த தன் உடலையே ஒரு ஆய்வகமாக மாற்றி, மரணத்தின் ஒவ்வொரு படியையும் ஒரு டைரியில் பதிவு செய்துவிட்டு, இந்த உலகை விட்டுச் சென்றவர்.

அவரின் கதை, விஞ்ஞானத்தின் தியாகத்தையும், சில சமயங்களில் அது கோரும் கொடூரமான விலையையும் எங்களுக்கு உணர்த்துகிறது. வாருங்கள், கால இயந்திரத்தில் ஏறி 1957-ஆம் ஆண்டிற்குப் பயணிப்போம்.

ஆப்பிரிக்காவின் அழகும், ஆபத்தும் – அந்த பச்சை நிற பாம்பு!

இடம்: அமெரிக்காவின் சிகாகோவில் உள்ள புகழ்பெற்ற ஃபீல்டு அருங்காட்சியகம் (Field Museum). காலம்: செப்டம்பர் 25, 1957.

டாக்டர் கார்ல் ஸ்மிட், தன் துறையில் ஒரு ஜாம்பவான். உலகின் மூலை முடுக்குகளில் இருந்தெல்லாம் வரும் பாம்புகள், பல்லிகள், ஊர்வனவற்றை ஆராய்ந்து வகைப்படுத்துவதில் அவருக்கு நிகர் அவரே. அன்று, அவருடைய மேசைக்குத் தென்னாப்பிரிக்காவிலிருந்து ஒரு புதிய விருந்தாளி வந்திருந்தான். சுமார் 76 சென்டிமீட்டர் நீளமுள்ள, கண்ணைப் பறிக்கும் பச்சை நிறத்தில், ஒளியில் மினுமினுக்கும் தோலைக் கொண்ட ஒரு பாம்பு. அதன் பெயர் ‘பூம்ஸ்லாங்’ (Boomslang).

கார்ல் ஸ்மிட் அந்தப் பாம்பை fasc உடன் பார்த்தார். அதன் அழகும், அமைப்பும் அவரைக் கவர்ந்தன. ஆனால், ஒரு விஷயம் அவரை மிகவும் ஆச்சரியத்தில் ஆழ்த்தியது. பொதுவாகப் பாம்புகளுக்கு இருக்கும் மலவாயில் பிளவு (Anal plate) இந்தப் பாம்பிற்கு இல்லை. இது ஒரு விசித்திரமான, ஆவணப்படுத்தப்படாத அம்சம். “இதை முழுமையாக ஆராய்ந்தே ஆக வேண்டும்!” என்ற விஞ்ஞான ஆர்வத்தின் உந்துதல் அவருக்குள் எரிமலையாக வெடித்தது.

விபரீதத்தின் முதல் புள்ளி: அந்த ஒரு நொடித் தவறு!

ஆய்வின் நிமித்தம், அந்தப் பாம்பைத் தன் கைகளால் மெதுவாகப் பிடித்து, அதன் தலையை ஆராய முற்பட்டார் கார்ல். அப்போது, யாரும் எதிர்பாராத ஒரு கணத்தில், அந்த பூம்ஸ்லாங் பாம்பு சட்டெனத் திரும்பி, கார்லின் இடது கட்டைவிரலில் தன் விஷப் பற்களை ஆழமாகப் பதித்தது. இரண்டு சிறிய துளைகள்… இரண்டு சொட்டு ரத்தம்… அதோடு, மனித வரலாற்றில் ஒரு துயர அத்தியாயமும் தொடங்கியது.

உடனிருந்தவர்கள் பதறினர். மருத்துவ உதவிக்கு அழைக்கட்டுமா என்று கேட்டனர். ஆனால், கார்ல் ஸ்மிட் புன்னகையுடன் மறுத்துவிட்டார்.

மருத்துவம் வேண்டாம், மரணத்தை ஆவணப்படுத்துவோம்!

ஏன் அவர் மருத்துவ உதவியை மறுத்தார்? இதற்கு இரண்டு முக்கிய காரணங்கள் சொல்லப்படுகின்றன.

• அப்போதைய அறிவியல் நம்பிக்கை: 1950-களில், பூம்ஸ்லாங் போன்ற பின்-விஷப்பற்கள் (Rear-fanged) கொண்ட பாம்புகள் மனிதர்களைக் கொல்லும் அளவிற்கு சக்தி வாய்ந்த விஷம் கொண்டவை அல்ல என்ற பரவலான நம்பிக்கை பாம்பு நிபுணர்களிடையே இருந்தது. அதன் விஷம் சிறிய பறவைகளையும், பல்லிகளையும் கொல்லவே போதுமானது என்று அவர்கள் கருதினர். ஒரு அனுபவமிக்க நிபுணராக, கார்ல் ஸ்மிட்டும் அதை முழுமையாக நம்பினார்.
• விஞ்ஞானியின் தீராத ஆர்வம்: ஒருவேளை இந்த விஷம் சக்தி வாய்ந்ததாக இருந்தால், அதன் தாக்கத்தை ஒரு மனித உடலில் ஆவணப்படுத்த இது ஒரு பொன்னான வாய்ப்பு! ஒரு விஞ்ஞானியாக, தனக்கு நேர்ந்த விபத்தையே ஒரு பரிசோதனைமாக மாற்ற அவர் முடிவு செய்தார். தன் உயிரை விட, அந்த அறிவு மனுக்குலத்திற்குப் பயன்படும் என்று அவர் நம்பினார்.

உடனடியாக, தன் பாக்கெட்டில் இருந்த ஒரு சிறிய டைரியை எடுத்தார். ஒரு பேனாவை எடுத்தார். தன் மரணத்துடனான ஒரு சந்திப்பை, ஒரு விஞ்ஞானியின் துல்லியத்துடன் பதிவு செய்யத் தொடங்கினார்.

மரணத்தின் நாட்குறிப்பு: நிமிடங்கள் நகர்ந்தன, அறிகுறிகள் அதிகரித்தன!

கார்ல் ஸ்மிட்டின் டைரி, ஒரு மனிதனின் உடல் மெல்ல மெல்ல விஷத்தால் சிதைக்கப்படுவதை ஒரு திகில் திரைப்படம் போல விவரிக்கிறது.

செப்டம்பர் 25, மாலை 4:30 – 5:30: “கடித்த இடத்திலிருந்து உறிஞ்சி விஷத்தை எடுக்க முயற்சித்தேன். லேசான குமட்டல். ஆனால் வாந்தி இல்லை. உடல்நிலை சீராகவே உள்ளது.”

மாலை 5:30 – 6:30: “திடீரென உடல் நடுங்கத் தொடங்கியது. கட்டுப்படுத்த முடியாத குளிர். காய்ச்சல் 101.7°F ஆக உயர்ந்தது. உடல் ஒரு போர்க்களமாக மாறத் தொடங்கியதன் முதல் அறிகுறி.”

இரவு 7:00 – 9:00: “வாயிலிருந்து ரத்தம் வரத் தொடங்கியது. பல் ஈறுகளில் இருந்து வருகிறது என நினைக்கிறேன். உடல் முழுவதும் ஒருவித வலியும், அசௌகரியமும் பரவுகிறது.” (ஆனால், அது பல் ஈறுகளில் இருந்து வரவில்லை. விஷம், ரத்தத்தின் உறைவுத் தன்மையை அழிக்கத் தொடங்கியிருந்தது.)

நள்ளிரவு 12:20: “சிறுநீர் கழித்தேன். அதில் லேசாக ரத்தம் கலந்து வெளியேறியது. விஷம் சிறுநீரகங்களை தாக்கத் தொடங்கிவிட்டது.”

செப்டம்பர் 26, அதிகாலை 4:30: “ஒரு குவளை தண்ணீர் குடித்தேன். குடித்த வேகத்தில் கடுமையான வாந்தி. நேற்று இரவு உண்ட உணவு செரிக்காமல் அப்படியே வெளியே வந்தது. உடல் உணவை நிராகரிக்கிறது.”

அவரின் உடல் மெல்ல மெல்ல செயலிழந்து கொண்டிருந்தது. ஆனால், அவரின் மனம் மட்டும் ஒரு விஞ்ஞானிக்கே உரிய கூர்மையுடன் அனைத்தையும் பதிவு செய்துகொண்டிருந்தது. மீண்டும் அவரிடம் மருத்துவ உதவி வேண்டுமா என்று கேட்கப்பட்டது. “வேண்டாம், இந்த ஆய்வை நான் முடிக்க வேண்டும்,” என்று உறுதியாக மறுத்துவிட்டார்.

காலை 6:30: “மூக்கு மற்றும் வாயிலிருந்து ரத்தம் வழியத் தொடங்கியது. ஆனால், கட்டுக்கடங்காமல் இல்லை. ஒவ்வொரு மூன்று மணி நேரத்திற்கும் சுமார் ஒரு அவுன்ஸ் ரத்தம் வெளியேறிக்கொண்டிருக்கிறது.”

உடலின் உள்ளே, ரத்த நாளங்கள் ஒவ்வொன்றாக வெடித்து, ரத்தக்கசிவு ஏற்பட்டுக்கொண்டிருந்தது. ஆனால், வெளியே அது மிக மெதுவாகவே தெரிந்தது. இது பூம்ஸ்லாங் விஷத்தின் கொடூரமான குணம். அது மெதுவாக, உள்ளிருந்து கொல்லும்.

ஒரு விஞ்ஞானியின் இறுதிப் பயணம்

மதியம் 1:30: அவர் மதிய உணவு சாப்பிட முயன்றார். ஆனால், உடனே வாந்தி எடுத்தார். உடல் வியர்வையில் நனைந்தது. அவரால் artık நிற்க முடியவில்லை. நிலைமையின் தீவிரத்தை உணர்ந்த அவர் மனைவி, அவரைக் கட்டாயப்படுத்தி மருத்துவமனைக்கு இழுத்துச் சென்றார்.

மருத்துவமனையில், மருத்துவர்கள் போராடினர். ஆனால், காலம் கடந்துவிட்டது. விஷம், அவரின் உடலின் ஒவ்வொரு உறுப்பையும் சிதைத்திருந்தது. குறிப்பாக, சுவாச மண்டலம் முழுமையாக செயலிழந்து போனது.

செப்டம்பர் 26, மதியம் 3:00: டாக்டர் கார்ல் பாட்டர்சன் ஸ்மிட், தன் 67-வது வயதில், அறிவியலின் தியாகியாக மரணமடைந்தார் என்று அதிகாரப்பூர்வமாக அறிவிக்கப்பட்டது.

அவரின் பிரேதப் பரிசோதனை அறிக்கை, அவர் எழுதிய டைரியின் ஒவ்வொரு வரிக்கும் சான்றாக அமைந்தது. கண்கள், நுரையீரல், சிறுநீரகம், இதயம் மற்றும் மிக முக்கியமாக மூளையில் ஏற்பட்ட தீவிரமான உள் ரத்தக்கசிவே (Internal Hemorrhaging) மரணத்திற்குக் காரணம் என்று அது உறுதி செய்தது.

காலம் சொன்ன உண்மை!

கார்ல் ஸ்மிட் இறந்து சுமார் 20 ஆண்டுகளுக்குப் பிறகுதான், பூம்ஸ்லாங் பாம்பின் விஷம், உலகின் பெரும்பாலானவை கொடிய விஷங்களில் ஒன்று என்பது விரிவான ஆய்வுகள் மூலம் நிரூபிக்கப்பட்டது. அதன் விஷம் (Hemotoxin), ரத்தம் உறைவதைத் தடுத்து, உடலை உள்ளிருந்தே ரத்தம் வழிய வைத்துக் கொல்லும் சக்தி கொண்டது. இன்று, பூம்ஸ்லாங் கடிக்கு முறையான மாற்று மருந்து (Antivenom) உள்ளது.

டாக்டர் கார்ல் ஸ்மிட்டின் மரணம் ஒரு சோகம்தான். ஆனால், அவரின் அந்த கடைசி 24 மணி நேர டைரிக் குறிப்புகள், விஷ மருத்துவத் துறைக்கு ஒரு விலைமதிப்பற்ற பாடமாக அமைந்தது. ஒரு விஞ்ஞானியின் தியாகம், பிற்காலத்தில் பல உயிர்களைக் காப்பாற்ற மறைமுகமாக உதவியது என்பதுதான் வரலாற்றின் முரண்நகை.