விமானப் பயணம் என்றாலே நமது மனதில் ஒருவித பிரமிப்பும், லேசான பயமும் ஒருசேர எட்டிப் பார்க்கும். ஜன்னல் ஓரத்தில் அமர்ந்து, பஞ்சுப் பொதிகள் போன்ற மேகக் கூட்டங்களைக் கிழித்துக் கொண்டு இரும்புப் பறவை முன்னேறிச் செல்வதைக் காண்பது ஒரு பேரனுபவம். ஆனால், விமானம் டேக்-ஆஃப் ஆவதற்கு முன்பு விமானப் பணிப்பெண்கள் வழங்கும் பாதுகாப்பு வழிமுறைகளைக் கவனித்திருக்கிறீர்களா?
அவர்கள் ஆக்சிஜன் மாஸ்க்கை எப்படி அணிவது, லைஃப் ஜாக்கெட்டை எப்படிப் பயன்படுத்துவது என்றெல்லாம் விளக்குவார்கள். அப்போது நம் மனதில் எழும் ஒரு தவிர்க்க முடியாத கேள்வி: “எல்லாம் சரி, ஒருவேளை மிக மோசமான அவசர நிலை என்றால், குதித்துத் தப்பிக்க பாராசூட் எங்கே?”
திரைப்படங்களில் கதாநாயகன் அசால்ட்டாக விமானத்திலிருந்து பாராசூட்டில் குதித்துத் தப்பிப்பதை பார்த்திருப்போம். ஆனால், நிஜத்தில், உலகின் மிகவும் பாதுகாப்பான போக்குவரத்து என்று கருதப்படும் விமானப் பயணத்தில் ஏன் இந்த பாராசூட் வசதி இல்லை? இது விமான நிறுவனங்களின் செலவைக் குறைக்கும் தந்திரமா அல்லது இதன் பின்னால் நாம் அறியாத ஆழமான அறிவியல் மற்றும் நடைமுறை உண்மைகள் ஒளிந்திருக்கின்றனவா? வாருங்கள், இந்த மர்மத்தின் முடிச்சுகளை ஒவ்வொன்றாக அவிழ்ப்போம்.
பார்வைக்கு எளிது, ஆனால் எடை அதிகம்: முதல் சிக்கல்!
முதல் பார்வையில், ஒவ்வொரு இருக்கைக்குக் கீழேயும் ஒரு பாராசூட்டை வைப்பது எளிதான காரியம் என்று தோன்றலாம். ஆனால், விஷயம் அவ்வளவு எளிதல்ல.
ஒரு சராசரி பாராசூட்டின் எடை சுமார் 7 முதல் 15 கிலோ வரை இருக்கும். ஒரு சிறிய ஏர்பஸ் A320 விமானத்தில் சுமார் 180 பயணிகள் பயணிக்கிறார்கள் என்று வைத்துக்கொள்வோம். ஒவ்வொருவருக்கும் ஒரு பாராசூட் கொடுத்தால், விமானத்தின் மீது சுமத்தப்படும் கூடுதல் எடை என்ன தெரியுமா?
- 180 பயணிகள் x 10 கிலோ (சராசரியாக) = 1800 கிலோ!
இது கிட்டத்தட்ட ஒரு பெரிய எஸ்யூவி காரின் எடைக்குச் சமம். ஒருவேளை dünyanın மிகப்பெரிய விமானமான ஏர்பஸ் A380-ல் 500-க்கும் மேற்பட்ட பயணிகள் இருந்தால், கூடுதல் எடை 5000 கிலோவைத் தாண்டும்.
இந்தக் கூடுதல் எடை, விமானத்தின் அடிப்படை இயக்கவியலையே பாதிக்கும். விமானம் பறக்கத் தேவையான உந்துவிசையை (Thrust) அதிகரிக்க வேண்டும். இதனால், எரிபொருள் பயன்பாடு கற்பனை செய்ய முடியாத அளவிற்கு அதிகரிக்கும். இதன் விளைவாக, விமான டிக்கெட் கட்டணமும் பல மடங்கு உயரும். மேலும், இந்த பாராசூட்டுகளை வைப்பதற்குத் தேவைப்படும் இடமும் மிக அதிகம். பயணிகளின் கால் வைக்கும் இடத்தைக் குறைத்து, இருக்கைகளை நெருக்கினால் பயண அனுபவம் மிகவும் மோசமாகிவிடும். ஆக, எடை மற்றும் இடம் ஆகியவையே முதல் பெரிய தடைக்கல்.
பயிற்சி: சில நிமிடங்களில் சாத்தியமா? மனநிலையும் ஒரு காரணி!
சரி, எடை மற்றும் இடப் பிரச்சினையை ஒருவழியாகத் தீர்த்துவிட்டதாகவே வைத்துக்கொள்வோம். அடுத்த சவால், பயிற்சி.
ஸ்கைடைவிங் எனப்படும் பாராசூட் முதல் முறை ஈடுபடுபவர்கள், பல மணிநேரங்கள், சில சமயங்களில் பல நாட்கள் கடினமான பயிற்சி எடுக்கிறார்கள். பாராசூட் பையை எப்படி சரியாக அணிவது, பட்டைகளை எங்கே இறுக்குவது, விமானத்திலிருந்து எப்படி சரியாக வெளியேறுவது, காற்றில் உடல் நலத்தை எப்படி சமநிலைப்படுத்துவது, சரியான நேரத்தில் பாராசூட்டை எப்படி விரிப்பது, தரையிறங்கும்போது என்ன செய்வது எனப் பல நுணுக்கங்களைக் கற்றுக்கொள்கிறார்கள்.
இப்போது கற்பனை செய்து பாருங்கள். விமானம் ஒரு பயங்கரமான அவசர நிலையில் சிக்கி, குலுங்கிக் கொண்டிருக்கிறது. பயணிகளுக்கு சில நிமிடங்களே அவகாசம் உள்ளது. அந்தப் பதற்றமான, பீதியான சூழலில், இதுவரை பார்த்திராத ஒரு சிக்கலான பாராசூட் கருவியை எடுத்து, அதைச் சரியாக உடலில் மாட்டிக்கொண்டு, கதவருகே வரிசையில் நிற்பது சாத்தியமா?
பலர் பதற்றத்தில் தவறாக மாட்டிக்கொள்ளலாம். சிலர் அதைத் திறக்க முடியாமல் திணறலாம். இந்த குழப்பமும், கூச்சலும் நிலைமையை இன்னும் மோசமாக்கும். ஒருவரையொருவர் முந்திக்கொண்டு செல்லும்போது ஏற்படும் நெரிசலில் பெரும் விபத்து நிகழும். ஆக, முறையான பயிற்சி இல்லாமல் பாராசூட்டைக் கொடுப்பது, உயிரைக் காப்பதற்குப் பதிலாக, குழப்பத்தையும் பேராபத்தையும் மட்டுமே உருவாக்கும்.
இயற்பியலும், யதார்த்தமும்: தப்பிக்க முடியாத உண்மைகள்
இதுவரை நாம் பார்த்தது நடைமுறைச் சிக்கல்கள் மட்டுமே. இனிமேல்தான் நாம் உண்மையான அறிவியல் காரணங்களுக்குள் நுழைகிறோம். இந்த காரணங்களைக் கேட்டால், ஏன் பாராசூட் ஒரு பயனற்ற கருவி என்பது தெளிவாகப் புரியும்.
வானில் காத்திருக்கும் கொடிய ஆபத்துகள்: உயரம், குளிர் மற்றும் ஆக்சிஜன்!
வர்த்தக விமானங்கள் பொதுவாக 30,000 முதல் 40,000 அடி உயரத்தில் பறக்கின்றன. இந்த உயரத்தை ‘மரண வலயம்’ (Death Zone) என்றுகூடச் சொல்லலாம். ஏன்?
- ஆக்சிஜன் பற்றாக்குறை: இந்த உயரத்தில், காற்றில் ஆக்சிஜனின் அளவு மிக மிகக் குறைவாக இருக்கும். விமானத்திற்குள் செயற்கையாக அழுத்தம் மற்றும் ஆக்சிஜன் அளவு சீராகப் பராமரிக்கப்படுவதால் நாம் சுகமாக பயணிக்கிறோம். ஆனால், இந்த உயரத்தில் விமானத்திலிருந்து வெளியே குதித்தால், சில வினாடிகளிலேயே மூளைக்குச் செல்லும் ஆக்சிஜன் குறைந்து, சுயநினைவை இழந்துவிடுவோம் (Hypoxia). சுயநினைவே இல்லாத ஒருவரால் எப்படி பாராசூட்டை இயக்க முடியும்?
- பயங்கரமான குளிர்: அந்த உயரத்தில் காற்றின் வெப்பநிலை மைனஸ் 40 முதல் மைனஸ் 55 டிகிரி செல்சியஸ் (-40°C to -55°C) வரை இருக்கும். இது உறைபனிக்கும் கீழே! சரியான பாதுகாப்பு உடைகள் இல்லாமல் இந்த குளிரில் வெளியேறினால், சில நிமிடங்களில் கடுமையான உறைபனித் தாக்குதலுக்கு (Frostbite) உள்ளாகி, உடல் உறுப்புகள் செயலிழந்துவிடும்.
வேகத்தின் அசுரன்: விமானத்தின் வேகம் ஒரு தடை!
விமானங்கள் மணிக்கு சுமார் 800 முதல் 950 கிலோமீட்டர் வேகத்தில் பயணிக்கின்றன. இந்த அதிவேகத்தில் விமானத்திலிருந்து வெளியே குதிப்பது என்பது, ஒரு புல்லட் ரயிலில் இருந்து வெளியே குதிப்பதைப் போன்றது.
அவ்வளவு வேகத்தில் வெளியேறும் ஒரு நபரின் மீது காற்று செலுத்தும் விசை, ஒரு செங்கல் சுவரில் அதிவேகமாக மோதுவதற்குச் சமம். அந்த கணநேரத்திலேயே உடல் சிதைந்துவிடும் அல்லது பலத்த காயங்கள் ஏற்பட்டுவிடும். பாராசூட் திறந்தாலும், அந்த வேகத்தில் காற்று அதைத் துண்டு துண்டாகக் கிழித்தெறிந்துவிடும்.
விமானத்தின் கட்டமைப்பு: திறக்க முடியாத கதவுகள்!
சினிமாக்களில் காட்டுவது போல் விமானத்தின் கதவை நினைத்தவுடன் திறந்துவிட முடியாது. விமானம் உயரத்தில் பறக்கும்போது, உள்ளே இருக்கும் காற்றின் அழுத்தம், வெளியே இருக்கும் அழுத்தத்தை விடப் பல மடங்கு அதிகமாக இருக்கும். இந்த அழுத்த வேறுபாடே, விமானத்தின் கதவுகளை (Plug Door) அதன் சட்டகத்தில் வைத்து பூட்டைப் போல இறுக்கமாக மூடி வைத்திருக்கிறது. பல ஆயிரம் பவுண்டுகள் விசையைக் கொண்டு தள்ளினால்தான் அதைத் திறக்க முடியும். மனித சக்தியால் இது முற்றிலும் சாத்தியமற்றது.
அப்படியே ஒருவேளை கதவு திறக்கப்பட்டால், உள்ளே இருக்கும் அதிக அழுத்தம் கொண்ட காற்று, வெடிகுண்டு வெடித்தது போல (Explosive Decompression) அதிவேகமாக வெளியேறும். இந்த சக்தி, மனிதர்கள், இருக்கைகள், உடைமைகள் என அனைத்தையும் ஈர்த்துக் கொண்டு வெளியே வீசிவிடும். இது பாராசூட்டில் தப்பிப்பதை விடப் பயங்கரமானதாக இருக்கும்.
பாராசூட்டை விட பாதுகாப்பானது எது? உண்மையான தீர்வு!
இத்தனை காரணங்களால், பயணிகளுக்கு பாராசூட் வழங்குவது நடைமுறைக்கு சாத்தியமற்றது மற்றும் பாதுகாப்பற்றது என்பது தெளிவாகிறது. அப்படியானால், உண்மையான பாதுகாப்பு எதில் இருக்கிறது?
பதில், விமானத்திலேயே இருக்கிறது!
ஒரு விமானம் என்பது பல்லாயிரம் பாகங்களைக் கொண்டு, மிக உயர்ந்த பாதுகாப்புத் தரத்துடன் வடிவமைக்கப்பட்ட ஒரு பொறியியல் அற்புதம். அதன் அமைப்புகள் இரட்டிப்புப் பாதுகாப்பு (Redundancy) அம்சங்களுடன் உருவாக்கப்பட்டுள்ளன. ஒரு இன்ஜின் செயலிழந்தால், மற்றொரு இன்ஜினை வைத்துப் பாதுகாப்பாகத் தரையிறங்க முடியும்.
விமானிகளுக்கு மிகக் கடுமையான பயிற்சிகள் வழங்கப்படுகின்றன. அவசரகாலத்தில், விமானத்தைக் கட்டுப்பாட்டுக்குள் வைத்து, அருகிலுள்ள விமான நிலையத்தில் பாதுகாப்பாகத் தரையிறக்குவது அல்லது நீர்நிலைகளில் அவசரமாக இறக்குவது (Ditching) போன்ற அனைத்திற்கும் அவர்கள் அதிநவீன சிமுலேட்டர்களில் பயிற்சி பெறுகிறார்கள்.
புள்ளிவிவரங்களின்படி, விமான விபத்துகளில் சிக்குபவர்களை விட, விமானத்தை வெற்றிகரமாகத் தரையிறக்குவதன் மூலம் காப்பாற்றப்படும் உயிர்களின் எண்ணிக்கை பல்லாயிரம் மடங்கு அதிகம். ஒவ்வொரு பயணியாக பாராசூட்டில் குதித்துத் தப்பிப்பதை விட, 200 பயணிகளையும் ஒரே நேரத்தில் விமானியாகிய ஒருவர் பாதுகாப்பாகத் தரையிறக்குவதே புத்திசாலித்தனமான மற்றும் வெற்றிகரமான செயல்.
முடிவாக, விமானப் பயணத்தில் பாராசூட் இல்லாதது ஒரு குறைபாடு அல்ல; அது ஒரு ஆழமான அறிவியல் மற்றும் பாதுகாப்பு சிந்தனையின் வெளிப்பாடு. நமது பாதுகாப்பு, ஒரு தனிப்பட்ட பாராசூட்டில் இல்லை, மாறாக விமானத்தின் வலிமையான கட்டமைப்பிலும், விமானியின் திறமையிலும்தான் அடங்கியுள்ளது. எனவே, அடுத்த முறை விமானத்தில் பயணிக்கும்போது, பாராசூட் இல்லை என்ற கவலையின்றி, அந்தப் பயணத்தை நம்பிக்கையுடன் அனுபவியுங்கள்!