திருவோடு மரம்: இந்தியாவில் அபூர்வமாக வளரும் மர்மம் நிறைந்த மெக்ஸிகன் மரபு தெரியுமா?

துறவிகளின் கைகளில் தெரியும் திருவோடு எங்கிருந்து வருகிறது?

நாம் அனைவரும் வீடு வீடாகப் பிச்சை கேட்டு வரும் சாமியார்களையும், கோயில்களுக்கு முன்பு அமர்ந்திருக்கும் துறவிகளையும் பார்த்திருப்போம். அவர்களின் கைகளில் கருப்பு நிறத்தில் காய்ந்த தேங்காயை நேர்வாக்கில் பாதியாக வெட்டியது போன்ற ஒரு பாத்திரம் இருப்பதைக் கண்டிருப்போம். அரிசியோ, பணமோ அதில்தான் வாங்கிக் கொள்வார்கள். இந்த விசித்திரமான பாத்திரம்தான் “திருவோடு” அல்லது “அட்சய பாத்திரம்” அல்லது “கபாலம்” என்று அழைக்கப்படுகிறது.

ஆனால், இந்த திருவோடு எந்த மரத்திலிருந்து கிடைக்கிறது? இது எந்த நாட்டைச் சேர்ந்தது என்பது பற்றி நமக்குத் தெரியுமா? இந்து மத துறவிகள் உடுப்புக்கு அடுத்து கொடுக்கும் முக்கியத்துவம் திருவோட்டுக்கே. இந்தப் பாத்திரத்திற்குப் பின்னால் உள்ள சுவாரஸ்யமான கதையைப் பார்ப்போம்.

திகைக்க வைக்கும் “மெக்ஸிகன் காலாபேஷ்” மரத்தின் பயணம்

நம் துறவிகள் பயன்படுத்தும் திருவோடு உண்மையில் “மெக்ஸிகன் காலாபேஷ்” என்று அழைக்கப்படும் மரத்திலிருந்து கிடைக்கப்படுகிறது. இந்த மரம் ‘பிக்கோனியசேஸி’ என்ற வாகை மலர் குடும்பத்தைச் சேர்ந்தது. நம் இந்தியப் பண்பாட்டில் இவ்வளவு முக்கியத்துவம் வாய்ந்த இந்த மரத்தின் பூர்வீகம் தெற்கு மெக்ஸிகோ மற்றும் மத்திய அமெரிக்காவிலிருந்து தெற்கில் உள்ள கோஸ்டா ரிக்கா வரையான பகுதிகள்தான்.

இந்தியாவில் திருவோடு மரத்தின் அறிமுகம்

இந்த அபூர்வமான மரம் இந்தியாவில் எப்படி அறிமுகமானது? இந்தியாவைச் சேர்ந்த தாவரவியலாளர் ஸ்ரீகாந்த் இங்கல்ஹலிகர், மலர்களின் பல்வகை பெருக்கத்திற்காக ‘மெக்ஸிகன் காலாபேஷ்’ மரத்தை வளர்க்க ஆரம்பித்தார். புனேவில் உள்ள ‘ஆந்த்’ என்னுமிடத்தில் இப்போது அது மரமாக வளர்ந்து நிற்கிறது. அத்துடன் பல்வேறு மடங்களிலும் இதனை வளர்த்து வருகின்றனர்.

இந்தியாவில் இந்த மரத்தின் அறிமுகம் பற்றி இங்கல்ஹலிகார் விளக்குகையில், “முக்தா கிர்லோஸ்கர் என்பவர் 15 ஆண்டுகளுக்கு முன்பு தன்னுடைய வீட்டுத் தோட்டத்தில் வைத்து வளர்த்து வந்தார். பிறகு அங்கிருந்து இடம் மாற்றப்பட்டு 500 வகையான தாவர இனங்களோடு சேர்த்து புனேவில் உள்ள தோட்டத்தில் வளர்க்கப்பட்டது” என்று குறிப்பிடுகிறார்.

மரத்தின் சிறப்பியல்புகள்

அழகிய பூக்கள் மற்றும் இயற்கை இணைவு

இந்த மரம் சுமார் 8 மீட்டர் உயரத்துக்கு வளரக்கூடிய சிறிய மரமாகும். இதன் தனித்துவமான அம்சம் என்னவென்றால், இது தண்டு மற்றும் கிளைகளின் அடிப்பகுதியில் பெரிய மலர்களைக் கொண்டிருக்கிறது. இந்த மலர்கள் மாலை நேரத்தில் பூத்து, நறுமணத்தை வீசும் தன்மை கொண்டவை. இந்த வாசனைக்கு சிறிய வகை வௌவால்கள் ஈர்க்கப்பட்டு, மலர்களிலிருந்து தேன் எடுத்து மகரந்தச் சேர்க்கைக்கு உதவுகின்றன.

இம்மரத்தின் பூக்களின் அமைப்பு, அளவு, நிறம், மணம், பூக்கும் நேரம் மற்றும் தேனை உமிழும் தன்மை ஆகியவை வௌவால்களை கவர்ந்து இழுக்கும் தன்மை கொண்டவை. அதிக நறுமணமுள்ள தேனை பூக்களிலிருந்து உமிழ்வதால், வெளவால்களின் கோடைகால தாகத்தை தீர்க்கும் தன்மையும் இந்த பூக்களுக்கு உண்டு. இவ்வாறு இயற்கையுடன் ஒரு அற்புதமான உறவை இந்த மரம் கொண்டுள்ளது.

வித்தியாசமான காய்கள் மற்றும் விதைகள்

இந்த மரத்தின் மிகவும் ஆச்சரியமான அம்சம் அதன் கடினத்தன்மை வாய்ந்த பழங்கள்தான். இவற்றின் சுற்றளவு 7-10 செ.மீ. அளவில் இருக்கும் மற்றும் நாகலிங்க மரத்தில் காணப்படும் காய்களைப் போன்ற தோற்றமுடையது. இந்த பழங்கள் உடைப்பதற்கு மிகக் கடினமாக இருப்பதால், இது தன்னையே பாதுகாத்துக் கொள்ளும் குணாதிசயத்தைக் கொண்டுள்ளது.

இந்த மரத்தின் மற்றொரு சுவாரஸ்யமான அம்சம் என்னவென்றால், இதன் பழங்கள் மற்ற பழங்களைப் போல நிலத்தில் விழுந்தால் எளிதாக வளர்ந்துவிடாது. பழத்திற்குள் இருக்கும் விதைகளை (சி-அலாட்டா) குதிரையாலோ அல்லது மனிதர்களாலோ சாதாரணமாகப் பிரித்தெடுத்துவிட முடியாது. இதற்கு யானையைப் போன்ற பெரிய விலங்குகளின் உதவி தேவைப்படுகிறது.

கடினத்தன்மை வாய்ந்த ஓடுகளால் மூடப்பட்டுள்ள விதைகள் காரணமாக, காடுகளில் கூட இந்த மரங்கள் பரந்து வளராமல் போய்விட்டன. அதனால்தான் இது ஒரு அரிதான மரமாகவும், மாறுபட்ட குணாதிசயத்துடனும் இருந்து வருகிறது.

ஏன் இது ‘திருவோடு மரம்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது?

இந்த மரம் ஒன்றும் அரிதான ஒன்று அல்ல. பல திறந்தவெளி இடங்கள், புல்வெளிகள், ஆடு-மாடுகள் மேயும் இடங்களில் இதனைக் காணலாம். இதன் காய் மற்றும் பழங்கள் உடைக்கப்பட்டு உணவு, பானங்கள் அடைக்கும் பொருட்களின் மூடியாகப் பயன்படுத்தப்படுகின்றன.

பழத்தின் கெட்டியான ஓடுகள் பிச்சைக்காரர்கள் பயன்படுத்தும் பாத்திரமாகவும் இருந்து வருகிறது. அதனால்தான் இந்த மரம் ‘திருவோடு மரம்’ என்று அழைக்கப்படுகிறது. இந்து மத துறவிகள் இதனைப் புனிதமாகக் கருதி, தங்கள் பிச்சைப் பாத்திரமாகப் பயன்படுத்தி வருகின்றனர்.

உணவாகவும் பயன்படும் விதைகள்

இந்த மரத்தின் விதைகளும் பல நன்மைகளைக் கொண்டுள்ளன. இதன் விதைகளில் காணப்படும் புரதச் சத்தோடு இணைந்த லிக்கோரைஸ் இனிப்புச் சுவை வாய்ந்தது; சாப்பிடுவதற்கு ஏற்றது. ஹோண்டுராஸ், எல்சல்வடார் மற்றும் நிகாரகுவா போன்ற லத்தீன்-அமெரிக்க நாடுகளில் ‘செமிலா டெ ஜிகாரோ’ என்ற பெயரில் உணவுப் பொருளாகப் பயன்படுத்தப்பட்டு வருகிறது.

குதிரைகளும் இந்த மரத்தின் பாதுகாவலர்களும்

வெகு சுவாரஸ்யமாக, இந்த மரத்தின் இருப்புக்குக் குதிரைகள் பெரும் பங்காற்றியுள்ளன. பழத்திலிருந்து விழும் இந்த மரங்கள் ஓரிடத்திலிருந்து இன்னொரு இடத்திற்குப் பரவுவது அரிதாகியுள்ளது. ஆனால், உள்ளூர் குதிரைகள் தங்களுடைய கால் பாதங்களால் இந்த பழத்தை உடைத்து, பழத்திலிருக்கும் சதைப்பற்று மற்றும் விதைகளை உண்பதால், இந்த மர இனம் பாதுகாக்கப்பட்டு வருகிறது. இவ்வாறு குதிரைகளால் இந்த மர இனம் காக்கப்பட்டு நாம் பார்க்கக்கூடிய அளவில் இருந்து வருகிறது.

இன்றைய காலத்தில் திருவோடு மரம்

இன்றைய நவீன உலகில், திருவோடு மரத்தின் முக்கியத்துவம் குறைந்து வருகிறது. ஆனால், இந்த மரத்தின் தனித்துவமான பண்புகள், அதன் பாரம்பரிய முக்கியத்துவம் மற்றும் இயற்கையுடனான அதன் அற்புதமான உறவு ஆகியவை இதனை ஒரு அற்புதமான மரமாக்குகின்றன.

இந்தியாவில் சில தாவரவியலாளர்கள் இந்த மரத்தின் பாதுகாப்பிற்கான முயற்சிகளை மேற்கொண்டு வருகின்றனர். இதன் மருத்துவப் பயன்பாடுகள் மற்றும் சுற்றுச்சூழல் முக்கியத்துவம் குறித்த ஆராய்ச்சிகளும் நடந்து வருகின்றன.

திருவோடு மரத்தின் அற்புதமான பயணம் நமக்கு ஒரு முக்கியமான பாடத்தைக் கற்றுத் தருகிறது. வெவ்வேறு கலாச்சாரங்களும், நாடுகளும் எவ்வாறு ஒன்றோடொன்று தொடர்புடையவை என்பதற்கு இது ஒரு சிறந்த உதாரணம். மெக்ஸிகோவைச் சேர்ந்த ஒரு மரம் இந்திய இந்து மதத்தின் முக்கியமான அடையாளமாக மாறியுள்ளது.

இந்த அற்புதமான மரத்தைப் பற்றிய அறிவு நம்மை இயற்கையின் விசித்திரங்களையும், உலக கலாச்சாரங்களின் இணைப்பையும் புரிந்துகொள்ள உதவுகிறது. அடுத்த முறை ஒரு துறவியின் கையில் திருவோட்டைப் பார்க்கும்போது, அதன் பின்னணியில் உள்ள இந்த அற்புதமான கதையை நினைவில் கொள்ளுங்கள்.