ஒரு சோகத்தின் தொடக்கம்: பாஸ் நீரிணையில் மூழ்கிய விமானம்
1934 ஆம் ஆண்டு, அக்டோபர் 19. அன்றைய வெள்ளிக்கிழமை, ஆஸ்திரேலியாவின் வான்வெளி வரலாற்றில் ஒரு கறுப்பு நாளாக மாறியது. ‘மிஸ் ஹோபார்ட்’ என்ற பயணிகள் விமானம், டாஸ்மேனியாவிற்கும் ஆஸ்திரேலியாவின் பிரதான நிலப்பகுதிக்கும் இடையே உள்ள பாஸ் நீரிணையின் கொந்தளிக்கும் அலைகளுக்குள் மூழ்கியது. அந்த விமானத்தில் பயணம் செய்த 8 ஆண்கள், 3 பெண்கள் மற்றும் ஒரு பச்சிளம் ஆண் குழந்தை என மொத்தம் 12 உயிர்களும் கடலுக்குள் காவு கொள்ளப்பட்டன. இன்றுவரை அந்த விமானத்தின் முக்கிய சிதைவுகள் கூட கண்டுபிடிக்கப்படவில்லை என்பது அந்த சோகத்தின் ஆழத்தை காட்டுகிறது.
உயிரிழந்த பயணிகளில் ஒருவர், 33 வயதே ஆன ரெவரெண்ட் ஹூபர்ட் வாரன். அவர் ஒரு ஆங்கிலிகன் மிஷனரி. சிட்னியில் உள்ள தனது புதிய திருச்சபைக்கு பொறுப்பேற்கச் சென்று கொண்டிருந்தார். அவரது மனைவி எல்லி மற்றும் நான்கு குழந்தைகள் அவருடன் பயணிக்கவில்லை. அந்தப் பிரிவு, அவர்களை பெரும் துயரத்தில் ஆழ்த்தியது. ஆனால், அந்தத் துயரத்திலிருந்து ஒரு மாபெரும் கண்டுபிடிப்பு பிறக்கும் என்று அன்று யாரும் அறிந்திருக்கவில்லை.
தந்தையின் கடைசிப் பரிசாக, அவரது எட்டு வயது மகன் டேவிட் வாரனிடம் இருந்தது ஒரு கிரிஸ்டல் வானொலிப் பெட்டி. தன் தந்தையின் நினைவாக அந்தப் பரிசை ஒரு பொக்கிஷமாகப் பாதுகாத்தான் அந்தச் சிறுவன். அது வெறும் ஒரு வானொலிப் பெட்டி அல்ல, அது எதிர்காலத்தில் கோடிக்கணக்கான உயிர்களைக் காக்கப் போகும் ஒரு புரட்சிகரமான சிந்தனையின் விதை.
அறிவியலை காதலித்த சிறுவன்: கேரேஜில் தொடங்கிய பயணம்
டாஸ்மேனியாவில் உள்ள லான்செஸ்டன் ஆண்கள் பள்ளியில் தங்கிப் படித்த டேவிட் வாரன், தன் தந்தையின் நினைவான அந்த வானொலிப் பெட்டியை பிரித்து மேய்வதிலேயே தனது மாலை நேரங்களைக் கழித்தான். அதன் பாகங்கள் எப்படி வேலை செய்கின்றன என்பதை அறிவதில் அவனுக்கு அலாதிப் பிரியம். அந்த ஆர்வம் வெறும் பொழுதுபோக்காக நிற்கவில்லை. வானொலி மூலம் நண்பர்களுக்கு கிரிக்கெட் வர்ணனை கேட்க வைத்து, ஒரு பைசா கட்டணம் வசூலிக்கும் அளவுக்கு வணிக மூளையும் அவனுக்கு இருந்தது. சில வருடங்களிலேயே, தனது கைகளால் உருவாக்கிய சிறிய வானொலிகளை ஐந்து ஷில்லிங் விலைக்கு விற்றான்.
டேவிட்டின் குடும்பம், அவன் ஒரு மத போதகராக, சுவிசேஷப் பிரசாரகராக வரவேண்டும் என்று கனவு கண்டது. ஆனால், தந்தையின் பரிசு கொடுத்த அறிவியல் காதல், அவனை வேறு பாதைக்கு அழைத்துச் சென்றது. சிட்னி பல்கலைக்கழகத்தில் அறிவியல் பட்டப்படிப்பு, மெல்போர்ன் பல்கலைக்கழகத்தில் கல்வியில் டிப்ளமோ, லண்டன் இம்பீரியல் கல்லூரியில் வேதியியலில் முனைவர் பட்டம் என அவனது கல்விப் பயணம் நீண்டது. ராக்கெட் அறிவியலில் நிபுணத்துவம் பெற்ற அவர், ஆஸ்திரேலியாவின் பாதுகாப்புத் துறையின் கீழ் இயங்கிய விமான ஆராய்ச்சி ஆய்வகங்களில் (Aeronautical Research Laboratories – ARL) முதன்மை ஆராய்ச்சியாளராகப் பணியில் சேர்ந்தார். விதி, அவரை மீண்டும் விமானங்களின் உலகத்திற்கே கொண்டு வந்து சேர்த்தது.
Unlimited High-Quality Audiobooks
Best Devotional Audiobooks
Listen to spiritual and devotional content for peace of mind. Perfect for daily prayers and meditation.
Listen DevotionalCrime Series
Immerse yourself in thrilling crime investigations and mysteries. Every episode brings new excitement.
Rajesh Kumar Collection
Enjoy the complete collection of Rajesh Kumar's best works in high-quality audio format.
Listen Now
உலகின் முதல் ஜெட் விமானம் சந்தித்த மர்மம்
1953 ஆம் ஆண்டு. வான்பயணத்தில் ஒரு புதிய சகாப்தம் தொடங்கியிருந்தது. பிரிட்டிஷ் தயாரிப்பான ‘டி ஹாவிலேண்ட் காமெட்’ (de Havilland Comet) உலகின் முதல் வணிக ஜெட் விமானமாக அறிமுகமாகி, அனைவரையும் பிரமிக்க வைத்தது. ஆனால், அந்தப் பிரமிப்பு நீண்ட நாள் நீடிக்கவில்லை. அடுத்தடுத்து அந்த விமானங்கள் மர்மமான முறையில் விபத்துக்குள்ளாகி, வானிலேயே வெடித்துச் சிதறின. இந்தத் தொடர் விபத்துகள், விமானப் போக்குவரத்துத் துறையையே உலுக்கியது.
இந்த மர்மத்தைத் தீர்க்க அமைக்கப்பட்ட நிபுணர் குழுவில் டேவிட் வாரனும் ஒருவராக நியமிக்கப்பட்டார். கூட்டங்களில் அனல் பறக்கும் விவாதங்கள் நடந்தன. விமானியின் தவறா? எரிபொருள் கொள்கலனில் பிரச்சனையா? வால் பகுதி உடைந்ததா? எனப் பல கோணங்களில் விவாதித்தார்கள். ஆனால், விபத்து நடந்த இடத்திலிருந்து சிதைந்த விமான பாகங்களையும், மனித உடல்களையும் தவிர வேறு எந்த ஆதாரமும் புலனாய்வுக் குழுவிற்கு கிடைக்கவில்லை.
ஒரு நிமிடத்தில் உதித்த ஒரு மில்லியன் டாலர் யோசனை!
அந்தக் கூட்டத்தில் அமர்ந்திருந்த டேவிட் வாரனின் மனதில், சில நாட்களுக்கு முன்பு சிட்னியில் நடந்த ஒரு வர்த்தகக் கண்காட்சியில் பார்த்த ஒரு சாதனம் நிழலாடியது. அது ‘மினிஃபோன்’ (Minifon) என்றழைக்கப்பட்ட உலகின் முதல் பாக்கெட் ரெக்கார்டர். ஜெர்மனியில் தயாரிக்கப்பட்ட அந்த சாதனம், தொழிலதிபர்கள் தங்களது குறிப்புகளைப் பேசிப் பதிவு செய்வதற்காக சந்தைப்படுத்தப்பட்டது.
விபத்துக்கான காரணங்கள் குறித்து சக விஞ்ஞானிகள் விவாதித்துக் கொண்டிருக்கையில், டேவிட்டின் மனதில் ஒரு மின்னல் வெட்டியது. “ஒருவேளை… ஒருவேளை விமானத்தின் காக்பிட்டில் (விமானியின் அறை) இப்படி ஒரு ரெக்கார்டர் இருந்தால் என்ன?”
அந்த ஒரு கணம், விமானப் பாதுகாப்பு வரலாற்றின் திருப்புமுனையாக அமைந்தது. அப்படி ஒரு சாதனம் இருந்தால், விபத்து நடப்பதற்கு முந்தைய கடைசி நிமிடங்கள் வரை விமானிகளின் உரையாடல்கள், கட்டுப்பாட்டு அறையுடனான தொடர்புகள், காக்பிட்டில் எழும் எச்சரிக்கை ஒலிகள் என அனைத்தையும் பதிவு செய்துவிடலாம். புலனாய்வாளர்களுக்கு இனி எந்தக் குழப்பமும் இருக்காது. விபத்துக்கான உண்மைக் காரணத்தை எளிதில் கண்டறியலாம்!
இந்த யோசனை அவரை உற்சாகத்தின் உச்சிக்கே கொண்டு சென்றது. உடனடியாக தனது மேலதிகாரியிடம் சென்று விளக்கினார்.
எதிர்ப்புகளின் எரிமலை: ‘உளவாளி’ என முத்திரை குத்தப்பட்ட கண்டுபிடிப்பு
ஆனால், டேவிட்டின் உற்சாகத்தை அவரது மேலதிகாரி கண்டுகொள்ளவில்லை. “டேவிட், நீங்கள் ஒரு வேதியியலாளர். உங்கள் வேலை எரிபொருள் சம்பந்தப்பட்டது. இந்தக் கருவிப் பிரச்சனையை அதற்கான குழு பார்த்துக் கொள்ளட்டும்” என்று கூறி அவரது யோசனையை நிராகரித்தார்.
ஆனாலும், டேவிட்டிற்குத் தெரியும், தனது யோசனை சாதாரணமானதல்ல என்று. அதிகாரப்பூர்வ ஆதரவு இல்லை என்றாலும், அந்த எண்ணத்தை அவரால் கைவிட முடியவில்லை. நல்ல வேளையாக, சில காலத்திற்குப் பிறகு அந்த மேலதிகாரி பதவி உயர்வு பெற்றுச் செல்ல, டாக்டர் லாரி கூம்ப்ஸ் புதிய தலைமை கண்காணிப்பாளராக வந்தார். அவரிடம் டேவிட் மீண்டும் தனது யோசனையை முன்வைத்தார். கூம்ப்ஸுக்கு அதில் இருந்த முக்கியத்துவம் புரிந்தது. அவர் டேவிட்டை ரகசியமாக அந்தப் பணியைத் தொடரச் சொன்னார்.
“இது அரசாங்கத்தால் அங்கீகரிக்கப்பட்ட திட்டமல்ல. எனவே, ஆய்வக நேரத்தையோ, பணத்தையோ இதற்குச் செலவழிக்க முடியாது. இந்தப் பணியில் நீ ஈடுபடுவது வேறு யாருக்காவது தெரிந்தால், நான் உன்னைப் பணிநீக்கம் செய்ய வேண்டியிருக்கும்” என்று எச்சரித்தார்.
மனைவி, இரண்டு குழந்தைகளுடன் இருந்த டேவிட்டிற்கு அது ஒரு சவாலான சூழல்தான். ஆனாலும், மேலதிகாரியின் மறைமுக ஆதரவுடன், ஆய்வகத்திற்குத் தேவையான கருவி என்ற பெயரில் ஒரு மினிஃபோனை வாங்கினார். “விமான விபத்துகள் பற்றிய விசாரணைக்கு உதவும் ஒரு சாதனம்” என்ற தலைப்பில் ஒரு விரிவான அறிக்கையை எழுதி, துறை முழுவதும் அனுப்பினார்.
அந்த அறிக்கை பெரும் புயலைக் கிளப்பியது.
- விமானிகள் சங்கம்: “இது விமானிகளின் தனிப்பட்ட உரையாடல்களை ஒட்டுக் கேட்கும் ஒரு உளவு சாதனம். இந்த உளவாளி இருக்கும் எந்த விமானமும் ஆஸ்திரேலியாவிலிருந்து பறக்காது” என்று கடுமையாக எதிர்த்தது.
- சிவில் விமானப் போக்குவரத்துத் துறை: “இந்தக் கண்டுபிடிப்புக்கு உடனடி முக்கியத்துவம் எதுவும் இல்லை” என்று அறிவித்தது.
- விமானப்படை: “இந்த சாதனம் உண்மைகளை வெளிக்கொணர்வதை விட, தேவையற்ற வதந்திகளுக்கும், பழி சுமத்தல்களுக்குமே வழிவகுக்கும்” என்று அஞ்சியது.
அனைத்துத் தரப்பிலிருந்தும் வந்த எதிர்ப்புகளால், டேவிட் வாரன் தனது முயற்சியைக் கைவிடும் நிலைக்குத் தள்ளப்பட்டார்.
கேரேஜில் பிறந்த அதிசயம்: உலகின் முதல் ‘கருப்புப் பெட்டி’
ஆனால், டேவிட் வாரனின் குணம் வித்தியாசமானது. அவரது மகன் பீட்டர் கூறுவது போல, “அவர் ஒரு பிடிவாத குணம் கொண்டவர். சுதந்திரமான சிந்தனைதான் அவரது வாழ்க்கையை வழிநடத்தியது.”
கேலி, கிண்டல், விமர்சனங்கள் என அனைத்திற்கும் தனது செயலால் பதிலளிக்க முடிவு செய்தார். தனது கேரேஜுக்குள் நுழைந்தார். தனது 20 வருட பழைய வானொலிப் பாகங்களைக் கொண்டு ஒரு முன்மாதிரி சாதனத்தை உருவாக்கத் தொடங்கினார். அதுதான், உலகின் முதல் விமான ரெக்கார்டர். நான்கு மணிநேர விமானிகளின் உரையாடல்களையும், கருவிகளின் தரவுகளையும் எஃகு கம்பியில் பதிவு செய்யும் திறன் கொண்டது. பழைய பதிவுகளை அதுவாகவே அழித்து, புதிய பதிவுகளை மேற்கொள்ளும் வகையிலும் வடிவமைக்கப்பட்டது.
கடல் கடந்து கிடைத்த அங்கீகாரம்
1958-ல் ஒருநாள், பிரிட்டிஷ் விமானப் பதிவு வாரியத்தின் செயலாளரான சர் ராபர்ட் ஹார்டிங்ஹாம், ARL ஆய்வகத்திற்கு வந்தார். டேவிட்டின் கேரேஜ் கண்டுபிடிப்பைப் பார்த்த அவர் பிரமித்துப்போனார். “இது ஒரு அற்புதமான யோசனை! உடனடியாக இந்தக் கருவியுடன் லண்டனுக்குப் புறப்படுங்கள்!” என்று கூறினார்.
ஆஸ்திரேலியாவில் நிராகரிக்கப்பட்ட அந்த கண்டுபிடிப்பை, பிரிட்டிஷ் அரசாங்கத்திடம் ரகசியமாக விளக்கப் புறப்பட்டார் டேவிட். நம்பமுடியாத ஒரு முரண்பாடாக, அவர் பயணித்த விமானத்தின் ஒரு இன்ஜின் நடுவானில் செயலிழந்தது! தடுமாறிய விமானத்தில், தனது கண்டுபிடிப்பின் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்தபடியே, அந்தப் பயணத்தின் உரையாடல்களைத் தனது முன்மாதிரி ரெக்கார்டரில் பதிவு செய்தார். அதிர்ஷ்டவசமாக, விமானம் பாதுகாப்பாகத் தரையிறங்கியது.
பிரிட்டனில், டேவிட்டின் கண்டுபிடிப்புக்கு மாபெரும் வரவேற்பு கிடைத்தது. பிபிசி தொலைக்காட்சி மற்றும் வானொலியில் சிறப்பு நிகழ்ச்சிகள் ஒளிபரப்பப்பட்டன. பிரிட்டிஷ் சிவில் விமானப் போக்குவரத்து ஆணையம், இதனை அனைத்து சிவில் விமானங்களிலும் கட்டாயமாக்கும் நடவடிக்கையைத் தொடங்கியது. ‘எஸ் டேவல் அண்ட் சன்ஸ்’ என்ற நிறுவனம் அதனைத் தயாரிக்க முன்வந்தது.
‘கருப்புப் பெட்டி’ என்ற பெயர் எப்படி வந்தது?
பிபிசி பேட்டியின் போது, ஒரு பத்திரிகையாளர், மின்னணுப் பொறியியலில் பயன்படுத்தப்படும் பொதுவான சொல்லான ‘பிளாக் பாக்ஸ்’ (Black Box) என்று இதனைக் குறிப்பிட்டார். அந்தப் பெயரே நிலைத்துவிட்டது. ஆனால், விபத்துக்குப் பிறகு எளிதில் கண்டுபிடிக்க வசதியாக, இன்றுவரை அந்தப் பெட்டிகள் அடர் ஆரஞ்சு நிறத்திலேயே தயாரிக்கப்படுகின்றன.
1960-ல் குயின்ஸ்லாந்தில் நடந்த ஒரு மர்மமான விமான விபத்தில் 29 பேர் கொல்லப்பட்டனர். அதன் பிறகு நடந்த விசாரணையின் அடிப்படையில், விமானங்களில் காக்பிட் குரல் பதிவிகளை (கருப்புப் பெட்டி) கட்டாயமாக்கிய உலகின் முதல் நாடாக ஆஸ்திரேலியா உருவானது. அன்று டேவிட்டை எதிர்த்த அதே தேசம், இன்று அவரது கண்டுபிடிப்பை ஏற்றுக்கொண்டது.
தாமதமாக கிடைத்த மரியாதை
இன்று, நெருப்பாலும், கடல் நீரினாலும் பாதிக்கப்படாத வகையில், டைட்டானியம் கவசத்துடன் உருவாக்கப்படும் கருப்புப் பெட்டிகள் (CVR & FDR) ஒவ்வொரு வணிக விமானத்திலும் கட்டாயமாக்கப்பட்டுள்ளன. இதன் மூலம் கிடைத்த தரவுகளை வைத்து, எண்ணற்ற விமானக் குறைபாடுகள் சரிசெய்யப்பட்டு, பாதுகாப்பு அம்சங்கள் மேம்படுத்தப்பட்டுள்ளன. இந்த ஒரு கண்டுபிடிப்பால் எத்தனை லட்சம் உயிர்கள் காப்பாற்றப்பட்டன என்பதற்குக் கணக்கே இல்லை.
ஆனால், இந்த மாபெரும் கண்டுபிடிப்பைச் செய்த டேவிட் வாரனுக்கு உரிய அங்கீகாரம் கிடைக்க 50 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் ஆனது. இறுதியாக 1999-ல் அவருக்கு ஆஸ்திரேலிய எரிசக்தி நிறுவன பதக்கமும், 2002-ல் ‘ஆர்டர் ஆஃப் ஆஸ்திரேலியா’ என்ற உயரிய விருதும் வழங்கப்பட்டது. 2008-ல், குவான்டஸ் விமான நிறுவனம் தனது ஒரு ஏர்பஸ் A380 விமானத்திற்கு ‘டேவிட் வாரன்’ என்று பெயர் சூட்டி கௌரவித்தது.
ஒரு பைசா கூட ராயல்டி இல்லை: டேவிட் வாரனின் தன்னலமற்ற பதில்
இவ்வளவு பெரிய கண்டுபிடிப்புக்கு டேவிட் வாரனுக்கு ஒரு ரூபாய் கூட ராயல்டி கிடைக்கவில்லை. இதுகுறித்து அவரிடம் கேட்டபோது, அவர் புன்னகையுடன், “ஆம், நான் செய்த வேலைக்கான பலன்கள் அரசுக்கு கிடைத்தது. அதே சமயம், தோல்வியில் முடிந்த எனது பல முயற்சிகளுக்காக அவர்கள் என்னிடம் பணம் கேட்கவில்லையே?” என்று தன்னலமற்ற பதிலை அளித்தார்.
தந்தையின் சோகத்தை சரித்திரமாக்கிய மகன்
டேவிட் வாரன், 2010-ல் தனது 85-வது வயதில் காலமானார். இன்றும், அவரது பிள்ளைகளான ஜென்னியும், பீட்டரும் ஒவ்வொரு முறை விமானத்தில் பயணிக்கும் போதும் தங்கள் தந்தையை நினைத்துக் கொள்வதாகக் கூறுகிறார்கள்.
ஒரு தந்தையின் துயர மரணம், ஒரு மகனின் மனதில் பெரும் தாக்கத்தை ஏற்படுத்தி, அதுவே கோடிக்கணக்கான தந்தையர்கள், தாய்மார்கள், பிள்ளைகள் தங்கள் குடும்பத்தினருடன் பாதுகாப்பாக மீண்டும் இணைவதற்குக் காரணமான ஒரு கண்டுபிடிப்பாக மாறியது. டேவிட் வாரனின் கதை, துயரத்தை எப்படி ஒரு உந்து சக்தியாக மாற்றுவது என்பதற்கும், விடாமுயற்சி ஒருபோதும் தோற்காது என்பதற்கும் ஒரு தலைசிறந்த உதாரணம்.
