100 ஆண்டுகளுக்கு முன் இந்திய சினிமா வரலாற்றில் அதிரடியாக நுழைந்து, பின்னர் சாதி கொடுமைகளால் காணாமல் போன ஒரு பெண்ணின் கதை…
ஒரு துணிச்சலான பயணம்: மறைக்கப்பட்ட முன்னோடி
நாம் இன்று அறிந்திருக்கும் சினிமா உலகம் எளிதாக ஒரு பெண்ணை திரையில் நடிக்க அனுமதித்தது என்று நினைக்க வேண்டாம். 1928-ல் முதன் முதலாக ஒரு தலித் பெண் திரையில் தோன்றியபோது, அந்த சமூகம் என்ன செய்தது தெரியுமா?
ஆம், பி.கே.ரோஸி என்ற அந்த தலித் பெண் நடிகை மலையாள சினிமாவின் முதல் நடிகையாக வரலாற்றை மாற்றினார். அவரது ஒரே படம் ‘விகதகுமாரன்’ வெளியானதும், அவரது வாழ்க்கையே அடியோடு மாறிப்போனது. உயிர் பயந்து கேரளாவில் இருந்து நாகர்கோவிலுக்கு தப்பி ஓட வேண்டிய நிலைக்கு தள்ளப்பட்டார்.
யார் இந்த பி.கே.ரோஸி?
பி.கே.ரோஸி, கேரளத்தின் திருவனந்தபுரத்தில் 1903 ஆம் ஆண்டில் (சரியான தேதி உறுதிப்படுத்தப்படவில்லை) பிறந்ததாக நம்பப்படுகிறது. அவரது இயற்பெயர் ராஜம்மா என்பதாகும். புலையர் என்ற பட்டியலின சமூகத்தில் பிறந்த இவர், புல்லறுக்கும் தொழிலாளியாக வாழ்க்கையைத் தொடங்கினார்.
‘நஷ்ட நாயகா’ என்ற புத்தகத்தை எழுதிய வினு ஆப்ரஹாம் குறிப்பிடுவது போல, “ரோஸியின் பிறப்பு மற்றும் இறப்பு குறித்து எந்த விதமான உண்மையான தகவலும் இல்லை.” இது அவரது வாழ்க்கை எப்படி அழிக்கப்பட்டது என்பதைக் காட்டுகிறது.
நடிப்பின் பாதையில்: காகரிசி நாடகக் கலையில் இருந்து சினிமா வரை
ரோஸி தனது நடிப்புப் பயணத்தை ‘காகரிசி’ என்ற நாட்டுப்புற நாடகக் கலையில் தொடங்கினார். இது இசையை உள்ளடக்கிய கேரள நாட்டுப்புற கலை வடிவம். 1900-களில் இதுபோன்ற நாடகத்தில் நடித்த முதல் பெண்மணி ரோஸி என நம்பப்படுகிறது.
இந்த நாடகக் கலையில் ஈடுபட்டிருந்த காலத்தில்தான் அவர் மலையாள சினிமாவின் தந்தை என அழைக்கப்படும் ஜே.சி. டேனியலை சந்தித்தார். இந்த சந்திப்பு அவரது வாழ்க்கையில் ஒரு திருப்புமுனையாக அமைந்தது.
விகதகுமாரன்: வரலாற்று திருப்பம் மற்றும் சாதிய வன்முறை
1928ஆம் ஆண்டில் டேனியல் இயக்கத்தில் உருவான ‘விகதகுமாரன்’ என்ற ஊமைப்படத்தில் ரோஸி நடித்தார். அந்தப் படத்தில் அவர் உயர் சாதியான நாயர் சமூகத்தைச் சேர்ந்த பெண்ணாக நடித்தார். இதுவே அவருக்கு பிரச்சனையாக மாறியது.
சாதி எல்லைகளை மீறிய துணிச்சல்
ஒரு தலித் பெண்ணாகிய ரோஸி, உயர் சாதி பெண்ணாக நடித்தது மலையாள சமூகத்தில் பெரும் கொந்தளிப்பை ஏற்படுத்தியது. அக்காலத்தில் இது மிகப்பெரிய சாதி கட்டமைப்பை மீறிய செயலாக கருதப்பட்டது.
இதனால் ஆத்திரமடைந்த சாதி இந்து பிரிவினர் திரையரங்குகளைச் சூறையாடினார்கள். அங்கிருந்து டேனியலையும் ரோஸியையும் துரத்தினார்கள். அதோடு நிற்காமல், ரோஸியின் வீட்டையும் தீக்கிரையாக்கினர்.
நாகர்கோவிலுக்கு தப்பி ஓட்டம்: தமிழ்நாட்டில் தஞ்சம்
படம் வெளியான பிறகு ஏற்பட்ட பிரச்னைகளைத் தொடர்ந்து, உயிரைக் காப்பாற்றிக் கொள்ள ரோஸி திருவனந்தபுரத்தில் இருந்து வெளியேற நிர்பந்திக்கப்பட்டார். இறுதியில் கேசவ பிள்ளை என்பவர் ஓட்டி வந்த லாரியில் ஒளிந்து கொண்டு நாகர்கோவிலுக்கு தப்பிச் சென்றார்.
மிகவும் வேதனையான திருப்பம் என்னவென்றால், பின்னாளில் ரோஸி அதே சாதி இந்து சமூகத்தைச் சேர்ந்த கேசவ பிள்ளையை திருமணம் செய்துகொண்டார். எந்தச் சமூகம் அவரை ஏற்றுக் கொள்ள மறுத்ததோ, அதே சமூகத்தில் தனது சொந்த அடையாளங்களை மறைத்து இறுதிக் காலம் வரை வாழ்ந்தார் என்று கூறப்படுகிறது.
காணாமல் போன வரலாறு: எப்படி மீண்டும் கண்டுபிடிக்கப்பட்டார்?
ரோஸியின் இறுதிக் காலம் மற்றும் இறப்பு பற்றிய துல்லியமான தகவல்கள் எவரிடமும் இல்லை. 1980களில் அவர் இறந்திருக்கலாம் என்று மட்டுமே கூறப்படுகிறது.
கிட்டத்தட்ட 75 ஆண்டுகளுக்கு பிறகு, 2003ஆம் ஆண்டில் புகழ்பெற்ற மலையாள கவிஞர் குரீபுழ ஶ்ரீகுமார் எழுதிய ‘நடியுடே ராத்திரி’ (ஒரு நடிகையின் இரவு) என்ற கவிதை மூலம்தான் ரோஸி மீண்டும் பொது வெளிச்சத்திற்கு வந்தார். இதற்கு முன்பு 1970களில் வரலாற்று ஆசிரியர் குன்னுக்குழி எஸ். மணி அவரைப் பற்றி எழுத ஆரம்பித்திருந்தார்.
21ஆம் நூற்றாண்டில் அங்கீகாரம்
2005ஆம் ஆண்டு கேரளாவில் நடைபெற்ற சர்வதேச திரைப்பட விழாவில் பட்டியலின எழுத்தாளர்கள் சங்கத்தினர் வெளியிட்ட போராட்டக் கடிதம் மூலம், வினு ஆப்ரஹாமுக்கு ரோஸி பற்றித் தெரிய வந்தது. இதையடுத்து அவரைப் பற்றிய ஆராய்ச்சியில் ஈடுபட்டு ‘நஷ்ட நாயகா’ என்ற புத்தகத்தை எழுதினார்.
2013ஆம் ஆண்டு மலையாள சினிமாவின் புகழ்பெற்ற இயக்குநர் கமல் ‘செல்லுலாய்டு’ என்ற படத்தை எடுத்தார். இந்தப் படத்தில் டேனியலாக ப்ரித்விராஜ் சுகுமாரனும், ரோஸியாக சாந்தினி கீதாவும் நடித்தனர். இந்தப் படம் ரோஸியின் வாழ்க்கையை பரந்த அளவில் அறியச் செய்தது.
சினிமாவில் ரோஸியின் எதிரொலி
2019ஆம் ஆண்டு ‘வுமென் இன் சினிமா கலெக்டிவ்’ (WCC) அமைப்பு, பி.கே. ரோஸி ஃபிலிம் சொசைட்டியை உருவாக்கியது. சினிமாவில் பெண்கள் மற்றும் பெண்ணியத்தை ஊக்குவிக்கும் நோக்கத்துடன் இது தொடங்கப்பட்டது.
WCC-யின் நிறுவனர்களில் ஒருவரான பினா பால் குறிப்பிடுவது போல, “ரோஸியின் கதை முழுமையாக ஆவணப்படுத்தப்பட வேண்டியதில்லை. ஆனால் அவரின் இருப்பே சாதிய, பாலின பாகுபாடுகளுக்கு எதிரான அடையாளமாக மாறிவிட்டது.”
தமிழ்நாட்டில் இயக்குநர் பா. ரஞ்சித்தின் நீலம் பண்பாட்டு மையம், பி.கே. ரோஸி திரைப்பட விழாவை தொடங்கியது. பட்டியலின மக்களின் வாழ்க்கையை மையமாகக் கொண்டு உருவாக்கப்படும் திரைப்படங்களை இது வெளியிடுகிறது.
தலித் வரலாற்று மாதத்தில் ரோஸியை நினைவுகூர்தல்
இந்தியாவில், ஏப்ரல் மாதம் தலித் வரலாற்று மாதமாக கொண்டாடப்படுகிறது. வரலாற்றில் மறக்கடிக்கப்பட்ட பட்டியலின ஆளுமைகளை நினைவுகூரும் வகையில், பல்வேறு நிகழ்வுகள் இந்தியா முழுவதும் நடத்தப்படுகின்றன.
சென்னையில் நீலம் பண்பாட்டு மையம் ஒவ்வோர் ஆண்டும் தலித் வரலாற்று மாதத்தைக் கொண்டாடும் வகையில் பல்வேறு நிகழ்வுகளை ஏப்ரல் மாதம் முழுவதும் நடத்துகிறது. இந்த ஆண்டு, ஆவணப் படங்கள் மற்றும் குறும்படங்கள் திரையிடல் நிகழ்வை ஏப்ரல் 4 முதல் ஏப்ரல் 7 தேதி வரை நுங்கம்பாக்கம் மேக்ஸ் முல்லர் பவனில் நடத்துகிறது.
“நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகும்கூட, ரோஸி என்ற பெயர் கொண்ட ஒரு பட்டியலினப்பெண் உருவாக்கிய பாதையை இந்திய சினிமா முழுமையாகப் பின்பற்றவில்லை.” – இயக்குநர் கமல்
நூறு ஆண்டுகளுக்குப் பிறகு: இன்றைய நிலை என்ன?
தென்னிந்திய சினிமாவில் மாற்றங்கள் வரவேற்கத்தக்கதாக இருந்தாலும், பட்டியலின மக்களும், பெண்களும் தொடர்ச்சியாக இந்திய சினிமாவில் தங்களுக்கான இடத்தைப் பெற்றாலும், முக்கிய கதாபாத்திரங்களில் பட்டியலின சமூகத்தைச் சேர்ந்தவர்கள் நடிப்பது இன்னும் அரிதாகவே உள்ளது.
இயக்குநர் கமல் கூறுவது போல, ரோஸி இப்போது உயிருடன் இருந்திருந்தால், அவருக்கு குணச்சித்திர வேடங்களே கிடைத்திருக்கும் என்பது வேதனைக்குரிய உண்மை.
சாதி அரசியலும் சினிமாவும்
இன்றும் திரையுலகில் பட்டியலின மக்களின் பிரதிநிதித்துவம் குறைவாகவே உள்ளது. பட்டியலின மக்களின் வாழ்வை மையப்படுத்தி தமிழ் மற்றும் மராத்தி திரையுலகில் மட்டுமே படங்கள் வெளியாகின்றன. அவற்றிலும் பெரும்பாலானவை ஆண்களை மையப்படுத்தியே உருவாக்கப்படுகின்றன.
ரோஸியின் பாரம்பரியம்: வரும் தலைமுறைக்கான செய்தி
ரோஸி சாதி மற்றும் பாலின எல்லைகளை தாண்டி, இந்திய சினிமாவில் ஒரு புதிய அத்தியாயத்தை துவக்கினார். அவரது துணிச்சலும், தியாகமும் இன்றையப் பரந்துபட்ட திரைத்துறைக்கு வித்திட்டது. அவரது கதை, சாதியமைப்பின் கொடூரத்தையும், அதற்கு எதிராக நின்ற ஒரு பெண்ணின் துணிச்சலையும் நமக்கு நினைவூட்டுகிறது.
இன்றும், பி.கே.ரோஸி போன்ற பல ஆளுமைகளின் கதைகள் நம் வரலாற்றில் மறைக்கப்பட்டுள்ளன. அவற்றை தேடி கண்டறிந்து, அடுத்த தலைமுறைக்கு கொண்டு செல்வது நமது கடமை.
100 ஆண்டுகளுக்குப் பின்னும், ரோஸியின் கதை தொடர்கிறது – சினிமாவில் சாதி மற்றும் பாலின சமத்துவத்திற்கான போராட்டத்தின் அடையாளமாக, விடாமுயற்சியின் சின்னமாக.
About the Author
