எந்தச் சூழ்நிலையிலும், மனிதர்கள் தங்கள் விதியை மாற்ற முடியும் என்பதற்கு உதாரணமாக இருந்த ஓட்டோமான் பேரரசின் அந்தப்புரப் பெண்களின் கதை!

265

உலக வரலாற்றின் மிகப்பெரும் சாம்ராஜ்யங்களில் ஒன்று ஓட்டோமான் பேரரசு. அதன் ஆட்சி 600 ஆண்டுகளுக்கும் மேல் நீடித்தது. ஆனால் இந்த பேரரசின் உள்ளே, அரண்மனையின் சுவர்களுக்குள், ஒரு வித்தியாசமான உலகம் இருந்தது. அது அந்தப்புரம் – பெண்களின் உலகம்.

நமது கதை தொடங்குகிறது ஒரு சிறு பெண்ணுடன். அவள் பெயர் ரோக்செலானா. யுக்ரேனில் பிறந்த அவள், ஒரு நாள் திடீரென கடத்தப்பட்டு, இஸ்தான்புலின் அடிமைச் சந்தையில் விற்கப்பட்டாள். அவளது வாழ்க்கை முடிந்துவிட்டதாக நினைத்திருக்கலாம். ஆனால், அது தொடங்கியதுதான்.

ரோக்செலானா சுல்தான் சுலைமானின் அந்தப்புரத்திற்கு அனுப்பப்பட்டாள். அங்கே அவள் வெறும் அடிமையாக மட்டுமல்ல, சுல்தானின் கவனத்தை ஈர்க்கும் ஒரு போட்டியாளராகவும் மாறினாள். அவளது அழகும், அறிவும், சுலைமானை கவர்ந்தன. விரைவில், அவள் சுல்தானின் மனைவியாகவும், பல குழந்தைகளின் தாயாகவும் ஆனாள்.

ஆனால் இது வெறும் காதல் கதை அல்ல. இது அதிகாரத்திற்கான போராட்டம். ரோக்செலானாவுக்கு ஒரு பெரிய சவால் இருந்தது. சுலைமானுக்கு ஏற்கனவே மற்றொரு பெண்ணால் பிறந்த மகன் இருந்தான் – முஸ்தபா. அவன் அடுத்த சுல்தானாக வரக்கூடிய வலுவான வேட்பாளர்.

ரோக்செலானா தனது அரசியல் நுண்ணறிவைப் பயன்படுத்தினாள். அவள் சுலைமானிடம் முஸ்தபா ஆட்சியைக் கவிழ்க்க முயற்சிக்கிறார் என்று நம்பவைத்தாள். முடிவில், சுலைமான் முஸ்தபாவை தேசத்துரோகத்திற்காக கொன்றார். இதன் விளைவாக, ரோக்செலானாவின் மகன் இரண்டாம் செலிம் அரியணை ஏறினான்.

இது தனிப்பட்ட ஒரு கதை அல்ல. இது ஓட்டோமான் பேரரசின் அதிகார அமைப்பின் ஒரு பகுதி. “சுமார் 600 ஆண்டுகளுக்கும் மேலான ஒட்டோமான் வரலாற்றில், சுல்தான்களின் தாய்மார்கள் அனைவரும் அடிப்படையில் அடிமைகளாகத்தான் இருந்தனர்,” என்கிறார் யேல் பல்கலைக்கழக வரலாற்றுப் பேராசிரியர் ஆலன் மிகைல்.

ஏன் இப்படி? காரணம் அரசியல். சுல்தான்கள் தங்கள் வாரிசுகளின் தாயாக இருக்க பெரும் அரசியல் தொடர்புகள் இல்லாத பெண்களையே விரும்பினர். அவர்கள் பயந்தார்கள் – ஒரு வலிமையான குடும்பத்தைச் சேர்ந்த பெண், தன் மகனின் மூலம் அதிக அதிகாரம் பெறக்கூடும் என்று.

ஆனால் இந்த அமைப்பு, எதிர்பாராத விளைவுகளை ஏற்படுத்தியது. அந்தப்புரப் பெண்கள், குறிப்பாக சுல்தான்களின் தாய்மார்கள், மிகப்பெரும் அதிகாரத்தைப் பெற்றனர். ஏன்? ஏனெனில் அவர்கள் சுல்தானுக்கு மிக நெருக்கமானவர்கள். அவர்கள் அரசாங்க அலுவலகங்களுக்கு அருகில் வாழ்ந்தனர். அவர்கள் அரசியல் நடவடிக்கைகளை நெருக்கமாகக் கவனித்தனர்.

“வேகமாக கற்றுக் கொள்ளவும், தான் கற்றுக்கொண்டதை தன் மகனுக்கு கடத்தவும் முடிந்த தாய், அந்த உலகில் ஒரு சாதகமான பிணைப்பாக மாறினாள்,” என்கிறார் மிகைல்.

அந்தப்புரம் வெறும் இன்ப துய்ப்புக்கான இடம் அல்ல. அது ஒரு பள்ளிக்கூடம் போல செயல்பட்டது. அங்கே பெண்கள் கல்வி கற்றனர், அரசியலைப் புரிந்துகொண்டனர், தங்கள் மகன்களுக்கு ஆலோசனை வழங்கினர்.

ஆனால் இந்த அதிகாரம் எளிதில் வந்துவிடவில்லை. அது கடுமையான போட்டியின் விளைவு. ஒவ்வொரு தாயும் தன் மகனே அடுத்த சுல்தானாக வேண்டும் என விரும்பினாள். இதற்காக அவர்கள் சதி செய்தனர், கூட்டணி அமைத்தனர், சில நேரங்களில் கொலை கூட செய்தனர்.

இந்தப் போட்டி குழந்தைப் பருவத்திலேயே தொடங்கியது. இளவரசர்கள் சிறு வயதிலேயே வெவ்வேறு நகரங்களுக்கு ஆளுநர்களாக அனுப்பப்பட்டனர். அங்கே அவர்களுடன் சென்ற தாய்மார்கள், உண்மையில் அந்த நகரங்களை நிர்வகித்தனர்.

“ஒரு நகரத்தின் ஆளுநராக நியமிக்கப்படும் 13 வயதான் சிறுவன், அத்தகைய பொறுப்பை ஏற்கத் தயாரானவன் இல்லை என்பதை நாம் அறிவோம். எனவே அச்சிறிய நகரத்தை நிர்வகிப்பதில் தாய்மார்கள் மிக முக்கிய பங்கு வகிக்கிறார்கள் என்பது தெளிவாகிறது,” என்கிறார் மிகைல்.

இந்த அமைப்பு சகோதரர்களிடையே கடுமையான எதிர்ப்பை உருவாக்கியது. ஒரு மகன் சுல்தானானதும், தன் சகோதரர்களைக் கொல்வது வழக்கமானது. உதாரணமாக, முதலாம் சலீம் எனும் சுல்தான், அரியணை ஏறிய உடனே அவரது ஒன்றுவிட்ட சகோதரர்கள் இருவரைக் கொன்றார்.

ஆனால் இந்த கொடூரமான உலகிலும், சில பெண்கள் தங்கள் திறமையால் உயர்ந்தனர். ரோக்செலானா போன்றவர்கள் வெறும் அடிமைகளாக தொடங்கி, பேரரசின் மிக சக்திவாய்ந்த நபர்களாக உயர்ந்தனர்.

“16 ஆம் நூற்றாண்டின் மத்தியிலிர்ந்து கிட்டத்தட்ட 17ஆம் நூற்றாண்டின் மத்திவரை, அடிமைகளாக இருந்து அரசியல் பிரமுகர்களான பெண்கள் அதிகம் இருந்திருக்கின்றனர்,” என்று வரலாற்றாசிரியர் எப்ரு போயார் கூறுகிறார்.

இது நமக்கு ஒரு முக்கியமான பாடத்தைக் கற்பிக்கிறது. அதிகாரம் என்பது வெறும் பதவிகளால் மட்டும் வருவதில்லை. அது அறிவால், திறமையால், தந்திரத்தால் வருகிறது. ஓட்டோமான் அந்தப்புரப் பெண்கள், தங்களை சுற்றியிருந்த கட்டுப்பாடுகளை மீறி, வரலாற்றை மாற்றினர்.

இன்று, இஸ்தான்புலில் உள்ள டோப்காபி அரண்மனையில், இந்தப் பெண்களின் கதைகள் மறைந்து கிடக்கின்றன. ஆனால் அவர்களின் செல்வாக்கு இன்றும் உணரப்படுகிறது. “எந்தச் சூழ்நிலையிலும், மனிதர்கள் தங்கள் விதியை மாற்ற முடியும்” என்பதை அவர்கள் நமக்குக் காட்டுகிறார்கள்.