பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்திற்கு சிம்ம சொப்பனமாய் விளங்கிய, தமிழரின் வீரத்தை உலகுக்கு உணர்த்திய தீரன் சின்னமலை குறித்த முழுமையான வரலாறு. இவரின் நினைவு தினமான இன்று இவரின் வீரத்தையும், தியாகத்தையும் நினைவு கூர்வோம்.
வீரத்தின் பிறப்பிடம்: தீரன் சின்னமலையின் இளமை காலம்!
சிலம்பாட்டம், தடிவரிசை, மல்யுத்தம், வில்வித்தை, வாள்வீச்சு என அத்தனை வீர விளையாட்டுகளிலும் பிறவிக் கலைஞனாய், நிபுணத்துவம் பெற்றிருந்தார் அந்த இளைஞன். அவரது ஒவ்வொரு அசைவிலும் வீரம் கொப்பளித்தது, ஒவ்வொரு பார்வையிலும் தீரம் மிளிர்ந்தது. தனது அசாத்திய திறமைகளாலும், நிகரற்ற வீரத்தாலும், அவரது சொந்த ஊரான மேலப்பாளையத்தையும் தாண்டி அவரது புகழ் பரவத் தொடங்கியது. ஈரோடு, காங்கேயம், சென்னிமலை, சங்ககிரி என கொங்கு மண்டலத்தின் ஒவ்வொரு மூலை முடுக்கிலும் அவரது வீரம் ஒலித்தது. அந்த வீரக் குரல், ஒருகட்டத்தில் இந்தியாவையே அடிமைப்படுத்திய ஆங்கிலேயரின் அசைக்க முடியாத சாம்ராஜ்யத்தையே அதிரச் செய்தது. அந்த விடுதலை வீரரின் பெயர் – தீரன் சின்னமலை.
அவரது இயற்பெயர் ‘தீர்த்தகிரி’. ஆனால், காலப்போக்கில் அவர் ‘சின்னமலை’ என்று அனைவராலும் அன்போடும், பயத்தோடும் அழைக்கப்பட்டார். இந்த பெயர் மாற்றத்திற்குப் பின்னால் ஒரு சுவாரஸ்யமான வரலாறு உண்டு. கொங்கு மண்டலம் முழுவதும் அப்போது மைசூர் பேரரசின் கட்டுப்பாட்டில் இருந்தது. மைசூர் அரசால், மக்களிடம் இருந்து வசூலிக்கப்படும் வரிப்பணம், சங்ககிரி வழியாக மைசூருக்கு கொண்டு செல்லப்படுவது வழக்கம். ஒருநாள், வேட்டையில் ஈடுபட்டிருந்த தீர்த்தகிரி, அந்த வரிப்பணத்தை ஏழை மக்களிடம் இருந்து பறித்தெடுத்துச் சென்ற தண்டல்காரர்களை இடைமறித்தார். அவர்களிடம் இருந்து பணத்தைப் பறித்து, அதை ஏழை மக்களுக்கே திரும்பக் கொடுத்தார். அப்போது, வரிப்பணத்தைக் கொண்டு சென்ற தண்டல்காரனிடம், “சென்னிமலைக்கும், சிவன்மலைக்கும் இடையில் ஒரு சின்னமலை பறித்ததாகச் சொல்!” என்று வீராவேசமாகக் கூறினாராம். அன்றிலிருந்து, தீர்த்தகிரி என்ற பெயர் மறைந்து, “சின்னமலை” என்றே அவர் அழைக்கப்படலானார். இந்த சம்பவம், அவரது வீரத்திற்கும், மக்கள் நலனில் கொண்ட அக்கறைக்கும் ஒரு சான்றாக இன்றும் பேசப்படுகிறது.
திப்பு சுல்தானுடன் ஒரு வரலாற்று கூட்டணி!
பிரிட்டிஷ் ஏகாதிபத்தியத்தை, அதன் ஆதிக்கத்தை, அடியோடு வேரறுக்க வேண்டும் என்பதில் தீரன் சின்னமலை உறுதியாக இருந்தார். 1782-ஆம் ஆண்டு, மைசூரை ஆண்ட மாவீரன் ஹைதர் அலி மறைந்ததும், அவரது புதல்வர் திப்பு சுல்தான் அரியணை ஏறினார். திப்பு சுல்தானும் ஆங்கிலேயருக்கு சிம்ம சொப்பனமாய் திகழ்ந்தார். ஆங்கிலேயர்களுடன் தொடர்ச்சியான போர்களில் ஈடுபட்டு, அவர்களை திணறடித்து வந்தார்.
தீரன் சின்னமலை, திப்பு சுல்தானின் வீரத்தையும், விடுதலை உணர்வையும் அறிந்து, அவரிடம் மிகுந்த நன்மதிப்பு கொண்டிருந்தார். பிரிட்டிஷ் சாம்ராஜ்யத்தை வேரறுக்க, திப்பு படையினருடன் கைகோர்க்க இதுவே சரியான தருணம் என்று உணர்ந்தார். கொங்கு மண்டலத்தில் பெரும் செல்வாக்கு பெற்றிருந்த சின்னமலை, தனது பயிற்சி பெற்ற இளைஞர் படையுடன் மைசூர் விரைந்தார். அங்கே திப்பு சுல்தானுடன் இணைந்து, ஆங்கிலேயருக்கு எதிராகப் போர் செய்யத் துவங்கினார்.
மைசூர் போர்களில், ஆங்கிலேயரை திப்பு சுல்தானின் படையினர் திணறடித்து வெற்றி வாகைச் சூட, சின்னமலையின் கொங்குப் படை முக்கிய பங்காற்றியது. சித்தேஸ்வரம், மழவல்லி, ஸ்ரீரங்கப்பட்டினம் போன்ற முக்கிய போர்க்களங்களில், திப்புவுடன் கூட்டணி அமைத்து, தனது வீரத்தையும், போர்த் திறனையும் திறம்பட வெளிப்படுத்தினார் சின்னமலை. அவரது படைகளின் அதிரடி தாக்குதல்களால், ஆங்கிலேயர்கள் பெரும் இழப்புகளை சந்தித்தனர். சின்னமலையின் போர்த் தந்திரங்கள், ஆங்கிலேயப் படைத்தளபதிகளை வியப்பில் ஆழ்த்தின. அவர் வெறும் வீரர் மட்டுமல்ல, ஒரு சிறந்த போர் வியூக வல்லுனரும் கூட என்பதை நிரூபித்தார்.
திப்புவின் வீழ்ச்சியும், சின்னமலையின் தனியுத்தமும்!
துரதிர்ஷ்டவசமாக, 1799-ஆம் ஆண்டு நடைபெற்ற நான்காம் மைசூர் போரில், திப்பு சுல்தான் களத்திலேயே வீர மரணம் அடைந்தார். இது சின்னமலைக்கு பெரும் இழப்பாகும். தனது சிறந்த கூட்டாளியை இழந்த சின்னமலை, மனம் தளரவில்லை. ஆங்கிலேயருக்கு எதிரான தனது போராட்டத்தை தனித்து முன்னெடுத்துச் செல்லத் தீர்மானித்தார்.
திப்புவின் மறைவுக்குப் பின்னர், அரச்சலூர் அருகே ஓடாநிலையில் ஒரு வலிமையான கோட்டையைக் கட்டிய சின்னமலை, அங்கிருந்து பிரிட்டிஷாரை எதிர்ப்பதற்காக சிவன்மலை அருகே இளைஞர்களுக்கு ஆயுதப் பயிற்சி அளிக்கத் துவங்கினார். திப்புவின் படையில் இருந்தபோது தனக்கிருந்த நட்புகளையும், போரில் ஈடுபட்ட அனுபவம் வாய்ந்த வீரர்களையும் தன்னுடன் இணைத்துக் கொண்டார். ஃபிரெஞ்சு நாட்டவர்களுடன் இணைந்து, பீரங்கிகளைத் தயார் செய்யும் பணியில் முழுவீச்சாக இறங்கினார். அவரது நோக்கம் தெளிவாக இருந்தது – ஆங்கிலேயர்களை இந்திய மண்ணில் இருந்து விரட்டியடிக்க வேண்டும்.
திப்புவின் படையில் முக்கிய வீரராக அறியப்பட்ட தூண்டாஜிவாக், மற்றும் பரமத்தி அப்பாச்சி, விருப்பாச்சி கோபால நாயக்கர் ஆகியோருடன் இணைந்து, 1800-ஆம் ஆண்டு கோவைக் கோட்டையைத் தகர்க்க திட்டமிட்டார் சின்னமலை. இந்தத் திட்டம் ஒரு துரதிருஷ்டவசமாக தோல்வியில் முடிந்தது. எனினும், தன் முயற்சியைக் கைவிடாத சின்னமலை, பிரிட்டிஷாரைத் தாக்குவதற்கு சரியான நேரத்தை எதிர்பார்த்து காத்திருந்தார். அவரது மன உறுதியும், விடாமுயற்சியும், அவரை ஒருபோதும் வீழ விடவில்லை.
ஆங்கிலேயரை கலங்கடித்த சின்னமலையின் போர் தந்திரங்கள்!
தீரன் சின்னமலை வெறும் வாள்வீச்சு வீரர் மட்டுமல்ல; அவர் ஒரு சிறந்த போர் வியூக நிபுணர். அவரது வியூகங்கள் ஆங்கிலேயர்களை பெரும் அதிர்ச்சிக்குள்ளாக்கின. 1801-ஆம் ஆண்டில், பவானி – காவிரிக் கரையில் நடைபெற்ற போரில், தனது முழு பலத்தையும் பிரயோகித்து, ஆங்கிலேயப் படைகளை துவம்சம் செய்தார். அவரது தாக்குதல்கள் மின்னல் வேகத்திலும், துல்லியமாகவும் இருந்தன.
1802-ல் சென்னிமலைக்கும், சிவன் மலைக்கும் இடையே நடந்த போரிலும், 1804-ல் அரச்சலூரில் உள்ள கர்னல் ஹாரிஸின் ஆங்கிலப்படையையும் வென்று வரலாற்று வெற்றிகளைப் பதிவு செய்தார் சின்னமலை. அவரது பீரங்கிப் பிரயோகம், குறிவைத்து கையெறி குண்டுகள் வீசுதல் போன்ற போர் யுத்திகளைக் கண்டு பிரிட்டிஷார் கலங்கி நின்றனர். அவர்களின் நவீன ஆயுதங்களும், பெரும் படையணியும், சின்னமலையின் தாக்குதல்களுக்கு முன் மங்கிப் போயின. அவர்களுக்கு, சிம்மசொப்பனமாகிப் போனார் சின்னமலை. அவரது ஒவ்வொரு வெற்றியும், இந்திய மண்ணில் சுதந்திரத்திற்கான தீபத்தை மேலும் ஒளிரச் செய்தது.
குறிப்பாக, 1802-ஆம் ஆண்டு நடந்த போரின்போது, சின்னமலையின் அதிரடி சிலம்பாட்டம் குறித்து இன்றைக்கும் கொங்கு மண்டலத்துக்காரர்கள் சிலாகித்துப் பேசுவதுண்டு. அவர் களத்தில் இறங்கினால், ஆங்கிலேயப் படை வீரர்கள் சிதறி ஓடுவர் என்று கூறுவர். சிலம்பம், வாள் வீச்சு என தான் கற்றுத்தேர்ந்த தற்காப்புக் கலைகள் மூலம் தன்னையும், படைத்தளபதிகளையும் தற்காத்துக் கொள்வதில் அவர் கவனம் செலுத்தினார். அவரது போர்முறை, தாக்குதலில் மட்டுமல்ல, தற்காப்பிலும் மிகச் சிறந்து விளங்கியது.
தியாகத்தின் சிகரம்: தீரன் சின்னமலையின் வீரமரணமும், அழியாத பெருமையும்!
வீரத்தை சூழ்ச்சியால் வீழ்த்துவதுதானே காலத்தின் வழக்கம். அதேதான், தீரன் சின்னமலையின் வாழ்க்கையிலும் நடந்தது. பலமுறை முயன்றும், நேரடியாகப் போரிட்டு சின்னமலையை வெல்ல முடியாத ஆங்கிலேய அரசு, ஒரு தீய சதித்திட்டத்தைத் தீட்டியது. சின்னமலையை சிக்க வைக்க, அவரது சமையல்காரரான நல்லப்பனை வளைத்துப் போட்டனர். நல்லப்பனின் துரோகத்தால், இறுதியாக அவரது சகோதரர்களுடன் கைது செய்யப்பட்டார் தீரன் சின்னமலை.
எந்த சங்ககிரியில் தனது முதல் ‘வேட்டை’யை சின்னமலை துவங்கினாரோ, அதே சங்ககிரி மலைக் கோட்டைக்கு அவர் அழைத்துச் செல்லப்பட்டார். அங்கே, 1805-ஆம் ஆண்டு, ஆடி மாதம் 18-ஆம் நாள், தனது சகோதரர்களுடன் தீரன் சின்னமலை தூக்கிலிடப்பட்டார். அவரது கடைசி மூச்சு வரை, சுதந்திரத் தாகம் அவரது கண்களில் தெரிந்தது.
பெரும் படையுடனும், அசைக்க முடியாத செல்வாக்குடனும் வலம் வந்த ஆங்கிலேயர்கள், தீரன் சின்னமலையை கடைசி வரை நேரடியாகப் போரிட்டு வெல்ல முடியவில்லை என்பதே தமிழரின் வீர வரலாற்றில் பொன்னெழுத்துக்களால் பொறிக்கப்பட வேண்டிய உண்மை. அவரது தியாகம், தலைமுறை தலைமுறையாக இந்தியர்களுக்கு உத்வேகம் அளித்து வருகிறது. இன்றும், அவரது நினைவு நாளில், தமிழகம் மட்டுமல்ல, இந்தியாவும் அவரைப் போற்றி வணங்குகிறது.
தீரன் சின்னமலை வெறும் ஒரு தனிமனிதர் அல்ல; அவர் வீரத்தின் அடையாளம், தியாகத்தின் மறுஉருவம், விடுதலைப் போராட்டத்தின் அணையாத தீச்சுடர். அவரது கதை, இன்றும் நம் தேசப்பற்றை தூண்டும் வல்லமை கொண்டது.
About the Author
