லட்சக்கணக்கான பட்டாம்பூச்சிகள் தமிழ்நாட்டில் படையெடுப்பது ஏன்? இந்த அதிசய வலசையின் பின்னணி தெரியுமா?

ஒரு நதியைப் பற்றி கற்பனை செய்து பாருங்கள். ஆனால், அது நீரால் ஆன நதியல்ல; வண்ணங்களால், சிறகுகளால் ஆன நதி. லட்சக்கணக்கான பட்டாம்பூச்சிகள் ஒன்றாக இணைந்து, வானத்தில் ஒரு வண்ணமயமான நதியாகப் பயணிக்கும் ஒரு பிரமிக்க வைக்கும் காட்சி. இது ஏதோ கனவுலகக் காட்சியல்ல. ஒவ்வொரு ஆண்டும் நம் தமிழ்நாட்டில், மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளுக்கும் கிழக்குத் தொடர்ச்சி மலைகளுக்கும் இடையே நடக்கும் ஒரு மெளனமான, மாபெரும் அதிசயம் இது.

பட்டாம்பூச்சிகளை ரசிக்கத் தெரியாதவர்கள் யார் இருக்க முடியும்? ஆனால், அந்த அழகிற்குப் பின்னால், ஒரு மாபெரும் சூழலியல் ரகசியமும், தியாகமும், தலைமுறை கடந்த பயணமும் இருக்கிறது என்பது நம்மில் எத்தனை பேருக்குத் தெரியும்? இந்த வலசை எதற்காக நடக்கிறது? இதன் முதன்மைக் கதாநாயகர்கள் யார்? இந்த அதிசய நிகழ்வு, நமது சுற்றுச்சூழலின் ஆரோக்கியத்தைப் பற்றி நமக்குச் சொல்லும் ரகசியம் என்ன? வாருங்கள், இந்த வண்ணமயமான உலகிற்குள் ஒரு பயணம் மேற்கொள்வோம்.

வானில் ஒரு வண்ண நதி: பட்டாம்பூச்சி வலசை என்றால் என்ன?

பட்டாம்பூச்சி வலசை என்பது, அவை ஒரு குறிப்பிட்ட பருவத்தில், ஒரு இடத்திலிருந்து மற்றொரு இடத்திற்குப் பெருந்திரளாகப் இடம்பெயர்வதைக் குறிக்கும். தமிழ்நாட்டில் இந்த அற்புதம் ஆண்டுக்கு இரண்டு முறை நிகழ்கிறது.

• தென்மேற்குப் பருவமழைக்கு முன்: சித்திரை மாதம் முதல் ஆனி மாதம் வரையிலான காலங்களில், தென்மேற்குப் பருவமழையின் தீவிரத்தில் இருந்து தங்களைக் காத்துக்கொள்ள, மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் உள்ள லட்சக்கணக்கான பட்டாம்பூச்சிகள், அங்கிருந்து புறப்பட்டு சமவெளிப் பகுதிகள் வழியாக கிழக்குத் தொடர்ச்சி மலைகளை நோக்கிப் படையெடுக்கின்றன.
• வடகிழக்குப் பருவமழைக்கு முன்: ஐப்பசி மாதம் முதல் மார்கழி மாதம் வரையிலான காலங்களில், கிழக்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் வடகிழக்குப் பருவமழை தீவிரமடையும் போது, அங்கிருந்து மீண்டும் மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளை நோக்கி ஒரு திரும்பும் பயணம் நிகழும்.

“இயற்கை மற்றும் பட்டாம்பூச்சி சங்கம்” என்ற அமைப்பின் தலைவரான பாவேந்தன், கடந்த பதினைந்து ஆண்டுகளுக்கும் மேலாக இந்த வலசையை ஆவணப்படுத்தி வருகிறார். அவர் கூறுகையில், “உணவு, தங்குமிடம், இனப்பெருக்கத்திற்கு ஏற்ற சூழல் மற்றும் பாதுகாப்பு ஆகியவையே இந்த நீண்ட பயணத்திற்கான முக்கிய காரணங்கள்,” என்கிறார்.

இந்த பயணத்தின் மிக ஆச்சரியமான விஷயம் என்னவென்றால், மேற்குத் தொடர்ச்சி மலையில் இருந்து கிழக்கு நோக்கிப் பயணிக்கும் பட்டாம்பூச்சிகள், தங்கள் பயண வழியில் முட்டையிட்டு இறந்துவிடும். அந்த முட்டைகளில் இருந்து வெளிவரும் அடுத்த தலைமுறை தன் பயணத்தைத் தொடரும். இவ்வாறு, மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளுக்குத் திரும்பி வருவது, புறப்பட்டுச் சென்ற பட்டாம்பூச்சிகளின் மூன்றாவது அல்லது நான்காவது தலைமுறையாகும்! வழி தெரியாத போதும், தன் மூதாதையர் பயணித்த பாதையை இயற்கை எப்படி அவற்றுக்குக் காட்டுகிறது என்பது இன்றும் ஒரு மாபெரும் புதிர்தான்.

நான்கு மாவீரர்கள்: வலசையின் முதன்மைக் கதாநாயகர்கள் யார்?

தமிழ்நாட்டில் சுமார் முந்நூற்று இருபத்து ஒன்பது வகையான பட்டாம்பூச்சிகள் இருந்தாலும், இந்த நீண்ட தூர (இருநூறு முதல் முன்னூறு கிலோமீட்டர் வரை) வலசையில் பிரதானமாகப் பங்கேற்பது நான்கு கதாநாயகர்கள்தான். இவர்கள் நால்வரும் ‘டைனேனே’ என்றழைக்கப்படும் துணைக்குடும்பத்தைச் சேர்ந்தவர்கள். இவர்கள் எருக்கன் செடி போன்ற நச்சுத் தாவரங்களை உண்டு வளர்வதால், இவர்களின் உடலிலும் அந்த நச்சுத்தன்மை இருக்கும். இதனால், பறவைகள் போன்ற எதிரிகளிடமிருந்து தங்களைக் காத்துக்கொண்டு, நீண்ட தூரம் பயணிக்க முடிகிறது.

அந்த நான்கு முதன்மை நாயகர்கள்:

• கருநீலவரியன்: நீல நிற இறக்கைகளில் கறுப்பு வரிகள் கொண்ட அழகான பட்டாம்பூச்சி.
• நீலக்கடுவன்: அடர் நீல நிறத்தில், பார்ப்பதற்கு கம்பீரமாகக் காட்சியளிக்கும்.
• வெண்புள்ளிக் காகம்: காகத்தைப் போல கறுப்பு நிறத்தில், இறக்கைகளில் வெள்ளைப் புள்ளிகளுடன் காணப்படும்.
• இருவட்டக் காகம்: வெண்புள்ளிக் காகம் போலவே இருந்தாலும், கூடுதல் அடையாளங்களுடன் காணப்படும்.

“இந்த வலசையில் நூறு பட்டாம்பூச்சிகள் பறந்தால், அவை அனைத்தும் ஒரே விகிதத்தில் இருக்காது. சில ஆண்டுகள் ‘வரியன்’ வகைகளின் ஆதிக்கம் அதிகமாக இருக்கும், சில ஆண்டுகள் ‘காகம்’ வகைகளின் எண்ணிக்கை அதிகமாக இருக்கும். இது ஒவ்வொரு ஆண்டும் மாறக்கூடியது,” என்கிறார் பாவேந்தன்.

இந்த ஆண்டு (இரண்டாயிரத்து இருபத்து ஐந்து) வலசை நடந்ததா? நிபுணர்கள் சொல்வதென்ன?

தற்போது தென்மேற்குப் பருவமழை தொடங்கவிருக்கும் நிலையில் (ஆனி மாதம், இரண்டாயிரத்து இருபத்து ஐந்தாம் ஆண்டில்), இந்த ஆண்டு வலசை எப்படி இருந்தது என்ற கேள்வி எழுகிறது. பாவேந்தன் கூறுகையில், “இந்த ஆண்டு தமிழ்நாட்டில் பெரிய அளவில் வலசை நடக்கவில்லை என்றுதான் கூற வேண்டும். கோவை-ஈரோடு எல்லைப் பகுதிகளில் மிகச் சில இடங்களில் மட்டுமே குறைந்த எண்ணிக்கையில் பதிவு செய்யப்பட்டது,” என்கிறார்.

ஆனால், முதன்மைத் தலைமை வனப் பாதுகாவலர் ஶ்ரீனிவாச ரெட்டி, “தமிழகத்தில் பரவலாக சில இடங்களில் பட்டாம்பூச்சி வலசை இந்த ஆண்டும் நடைபெற்றது,” எனக் குறிப்பிடுகிறார். இந்த மாறுபட்ட கருத்துகள், பட்டாம்பூச்சி வலசை என்பது இன்னும் ஆழமாக ஆய்வு செய்யப்பட வேண்டிய ஒரு துறை என்பதை நமக்கு உணர்த்துகிறது.

பட்டாம்பூச்சிகள் ஏன் முக்கியம்? அவை நமக்குச் சொல்லும் ரகசியம் என்ன?

பட்டாம்பூச்சிகள் வெறும் அழகிய பூச்சிகள் மட்டுமல்ல; அவை நமது சுற்றுச்சூழலின் ஆரோக்கியத்தைக் காட்டும் மிக முக்கிய ‘உயிரி குறிகாட்டிகள்’.

ஒரு பகுதியில் பட்டாம்பூச்சிகள் அதிக எண்ணிக்கையில், பல வகைகளில் காணப்பட்டால், அந்த இடம் மாசடையாமல், பூச்சிக்கொல்லிகளின் தாக்கம் குறைவாக, தாவரங்கள் செழிப்பாக இருக்கிறது என்று அர்த்தம். நகர்ப்புறங்களில் பட்டாம்பூச்சிகள் குறைவாக இருப்பதற்கு இதுவே காரணம்.

“கிராமப்புறங்களில் உள்ள வயல்வெளிகளில் உங்களால் பட்டாம்பூச்சிகளைக் காண முடியவில்லை என்றால், அங்கே பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகள் அதிக அளவில் பயன்படுத்தப்படுகின்றன என்று உறுதியாகக் கூறலாம்,” என்கிறார் பாவேந்தன். நாம் அழகுக்காக வெட்டி எறியும் புற்களை உண்டு வாழும் பட்டாம்பூச்சி இனங்கள் கூட தமிழ்நாட்டில் உண்டு.

பெரிய விலங்குகள் விதைகளைப் பரப்புகின்றன என்றால், பட்டாம்பூச்சிகள் மற்றும் தேனீக்கள் போன்ற பூச்சிகள் மகரந்தச் சேர்க்கையை நடத்தி, தாவர இனங்கள் தழைக்கவும், நாம் உண்ணும் காய்கறிகள், பழங்கள் உருவாகவும் மிக முக்கியக் காரணமாக இருக்கின்றன. அவை இல்லையென்றால், நமது உணவுச் சங்கிலியே பாதிக்கப்படும்.

தமிழ்நாட்டின் தனித்துவப் பொக்கிஷங்கள்!

வலசை செல்லும் பட்டாம்பூச்சிகள் ஒருபுறம் என்றால், மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகள் சில தனித்துவமான, அழகிய பட்டாம்பூச்சிகளின் தாயகமாகவும் திகழ்கிறது.

மலை அழகி: இது ஆசியாவிலேயே இரண்டாவது மிகப்பெரிய பட்டாம்பூச்சி இனம். இதன் இறக்கைகள் ஒரு பறவையின் இறக்கைகளைப் போலப் பெரியதாகவும், மஞ்சள் மற்றும் கறுப்பு நிறத்தில் பிரமிக்க வைக்கும் அழகிலும் இருக்கும். இது தென்னிந்தியாவில், குறிப்பாக மேற்குத் தொடர்ச்சி மலைகளில் மட்டுமே காணப்படும் ஒரு பொக்கிஷம்.

மரப்பட்டை அழகி: “பேப்பர்காத்தாடி” என்ற செல்லப்பெயருடன் அழைக்கப்படும் இது, வெள்ளை நிறத்தில் கறுப்புக் கோடுகளுடன், ஒரு காகிதப் பட்டம் போல மெதுவாகவும் அழகாகவும் காற்றில் மிதந்து செல்லும். அதிக ஈரப்பதம் உள்ள காடுகளில் மட்டுமே வாழும் இதை, அழிவுக்கு அருகில் உள்ள இனமாக பன்னாட்டு இயற்கைப் பாதுகாப்பு சங்கம் (IUCN) பட்டியலிட்டுள்ளது. இதன் முக்கியத்துவத்தை உணர்ந்து, கோவா அரசு இதைத் தங்களின் மாநிலப் பட்டாம்பூச்சியாக அறிவித்துள்ளது.

அறியாமை என்னும் இருள்: நமக்கு ஏன் விழிப்புணர்வு தேவை?

யானைகள், புலிகள் போன்ற பெரிய விலங்குகள் மீது நாம் காட்டும் ஆர்வத்தையும், அவற்றைப் பாதுகாக்க எடுக்கும் முயற்சிகளையும், பட்டாம்பூச்சிகள் போன்ற சிறிய, ஆனால் மிக முக்கியமான உயிரினங்கள் மீது காட்டுவதில்லை என்பதே நிதர்சனம்.

சாலிம் அலி பறவையியல் மற்றும் இயற்கை வரலாற்று மையத்தின் முன்னாள் பணியாளரான ஶ்ரீ சௌமியா முருகேஷன், “தமிழ்நாட்டில் முந்நூற்று இருபத்து ஒன்பது பட்டாம்பூச்சி இனங்கள் உள்ளன. ஆனால், நமக்குத் தெரிந்தது எல்லாம் ‘ராஜா பட்டாம்பூச்சி’, ‘எம்.ஜி.ஆர் பட்டாம்பூச்சி’ போன்ற சில பெயர்கள்தான். கோயம்புத்தூரைச் சுற்றியுள்ள கல்லார் போன்ற பகுதிகள் நூற்றுக்கணக்கான வண்ணமயமான பட்டாம்பூச்சிகளின் சொர்க்கம் என்பதே பலருக்கும் தெரியாது. இதற்குக் காரணம், அது குறித்த விழிப்புணர்வை ஆராய்ச்சியாளர்களும், வன ஆர்வலர்களும் மக்களிடம் கொண்டு சேர்க்கத் தவறியதுதான்,” என்று வருத்தத்துடன் குறிப்பிடுகிறார்.

பள்ளிகள், கல்லூரிகளில் உள்ள சூழலியல் மன்றங்கள் மூலம் மாணவர்களை பட்டாம்பூச்சி நடைப்பயணத்திற்கு அழைத்துச் செல்லலாம். இதன் மூலம், நம்மைச் சுற்றியுள்ள இயற்கையின் அற்புதங்களை அவர்கள் நேரடியாகக் கற்றுக்கொள்வார்கள்.

நம் பங்கு என்ன?

பட்டாம்பூச்சிகளின் வலசை என்பது ஒரு இடப்பெயர்ச்சி அல்ல; அது இயற்கையின் ஒரு மகத்தான சுழற்சி. அது நமது காடுகளின் ஆரோக்கியத்தையும், பருவமழையின் வருகையையும், சூழலியல் சமநிலையையும் நமக்கு உணர்த்தும் ஒரு குறியீடு.

நாம் செய்ய வேண்டியது பெரிய விஷயங்கள் அல்ல. நமது வீடுகளில், தோட்டங்களில் பட்டாம்பூச்சிகளை ஈர்க்கும் செம்பருத்தி, மல்லிகை, தும்பை போன்ற நாட்டு வகைப் பூச்செடிகளை வளர்க்கலாம். பூச்சிக்கொல்லி மருந்துகளைத் தவிர்ப்பதன் மூலம், இந்த மென்மையான உயிர்களை வாழ வைக்கலாம். அடுத்த முறை, ஒரு பட்டாம்பூச்சி உங்களைக் கடந்து செல்லும் போது, அதை வெறும் அழகாகப் பார்க்காமல், இந்த பிரபஞ்சத்தின் ஒரு முக்கியக் கண்ணியாக, ஒரு மகத்தான பயணத்தின் பிரதிநிதியாகப் பாருங்கள். அந்தப் பார்வை, இயற்கையைப் பாதுகாக்கும் நமது முதல் படியாக இருக்கும்.