கோயிலின் பிரகாரத்தில், இறைவனின் சன்னதிக்கு முன்னால் கண்களை மூடி, கைகளில் ஒரு தேங்காயுடன் நிற்கும் அந்த நொடியை கற்பனை செய்து பாருங்கள். ஒரு கணம் பிரபஞ்சமே அமைதியாக, உங்கள் கைகளில் இருக்கும் அந்த தேங்காயும், நீங்களும், அந்த இறைவனும் மட்டும் இருப்பது போன்ற ஓர் உணர்வு. அடுத்த கணம், ஓங்கி கல்லில் அடித்து ‘சடார்’ என்ற சத்தத்துடன் தேங்காய் இரண்டாக உடைகிறது. உள்ளிருக்கும் தூய்மையான நீர் வெளியேறி, வெண்மையான பருப்பு தெரிகிறது.
நாம் அனைவரும் இதைச் செய்திருக்கிறோம், பார்த்திருக்கிறோம். ஆனால், என்றாவது யோசித்ததுண்டா? வாழைப்பழத்தை உரிக்கிறோம், ஆப்பிளை அப்படியே வைக்கிறோம், ஆனால் தேங்காயை மட்டும் ஏன் இப்படி உடைக்க வேண்டும்? இது வெறும் சம்பிரதாயமா அல்லது இதற்குப் பின்னால் நம் வாழ்வின் தத்துவத்தையே மாற்றியமைக்கக் கூடிய ஆழமான ரகசியம் உள்ளதா? வாருங்கள், அந்த தெய்வீக ரகசியத்தின் கதவுகளைத் திறப்போம்.
பலியிலிருந்து புனிதத்திற்கு: தேங்காய் வந்த கதை!
இன்று நாம் செய்யும் இந்த எளிய சடங்கிற்குப் பின்னால், ஒரு பெரிய வரலாற்று மற்றும் தத்துவப் புரட்சி இருக்கிறது. வேத காலத்தில், யாகங்கள் மற்றும் பெரிய பூஜைகளின் போது இறைவனைத் திருப்திப்படுத்த விலங்குகளைப் பலியிடும் வழக்கம் இருந்தது. இது ஒரு கடினமான மற்றும் ரத்தம் சிந்தும் சடங்காக இருந்தது.
காலப்போக்கில், ஞானிகளும், மகான்களும் அன்பையும், அகிம்சையையும் போதிக்கத் தொடங்கினர். அந்த வரிசையில், அத்வைத தத்துவத்தை நிலைநாட்டிய ஆதி சங்கரர், இந்த விலங்கு பலிக்கு ஒரு முற்றுப்புள்ளி வைக்க விரும்பினார். உயிர்களைப் பலியிடுவதற்குப் பதிலாக, மனிதனின் குணாதிசயங்களை ஒத்திருக்கும் ஒரு பொருளைப் பலியிடுவதன் மூலம் அதே ஆன்மீகப் பலனை அடையலாம் என்று அவர் போதித்தார்.
அதற்கு அவர் தேர்ந்தெடுத்ததுதான் ‘தேங்காய்’. மனிதனுக்கு இருப்பது போல வெளிப்புற தோற்றம், உள்ளே சதைப்பகுதி, அதற்குள் உயிர்நீர் என மனித உடலின் அமைப்பை தேங்காய் கொண்டிருப்பதால், அதை மனிதனுக்குப் பதிலாக இறைவனுக்கு அர்ப்பணிக்கும் ஒரு ‘சாத்வீக பலி’யாக மாற்றினார். அன்று முதல், ரத்தம் சிந்தும் பலி மறைந்து, தேங்காய் உடைக்கும் புனிதமான வழக்கம் தொடங்கியது.
மூவுலகும் அடங்கிய மூர்த்தம்: தேங்காயின் தெய்வீக வடிவம்!
தேங்காயை உற்றுப் பாருங்கள். அதன் உச்சியில் மூன்று கண்கள் போன்ற பகுதிகள் இருக்கும். இது வெறும் தற்செயல் அல்ல. இதற்குப் பின்னால் ஒரு பிரம்மாண்டமான தத்துவம் அடங்கியுள்ளது.
- மும்மூர்த்திகளின் அம்சம்: இந்த மூன்று கண்களும் படைக்கும் கடவுளான பிரம்மா, காக்கும் கடவுளான விஷ்ணு, அழித்து அருளும் கடவுளான சிவன் ஆகிய மும்மூர்த்திகளைக் குறிப்பதாகப் புராணங்கள் கூறுகின்றன. ஒரு தேங்காயை இறைவனுக்கு அர்ப்பணிக்கும் போது, நாம் மும்மூர்த்திகளையும் ஒருசேர வழிபடுகிறோம்.
- சிவபெருமானின் திருக்கண்: சிவபெருமானுக்கு நெற்றிக்கண்ணுடன் சேர்த்து மூன்று கண்கள் இருப்பது போல, தேங்காய்க்கும் மூன்று கண்கள் இருப்பது ஒரு விசேஷமான அம்சம். சாதாரண மனிதர்களாகிய நமக்கு இரண்டு புறக்கண்கள் மட்டுமே உள்ளன. ஞானம், பக்தி, தியானம் போன்றவற்றால் பக்குவப்பட்டு, நம்முள்ளே இருக்கும் தீய குணங்களை அழிக்கும்போது, மூன்றாவது கண்ணான ‘ஞானக்கண்’ திறக்கிறது. தேங்காய் உடைப்பது, இந்த ஞானக்கண்ணைப் பெறும் பயணத்தின் ஒரு குறியீடாகும்.
- தெய்வலோகத்திலிருந்து வந்த கனி: பகவான் மகாவிஷ்ணு, வராஹ அவதாரம் எடுத்து பூலோகத்தை மீட்டபோது, மனிதர்களின் நன்மைக்காக சொர்க்கத்திலிருந்து தன்னுடன் மகாலட்சுமி, காமதேனு மற்றும் கற்பக விருட்சம் எனப்படும் தென்னை மரத்தையும் கொண்டு வந்ததாக ஒரு நம்பிக்கை உண்டு. அதனாலேயே தென்னை மரம் ‘கற்பக விருட்சம்’ என்றும், அதன் கனியான தேங்காய் பூஜைக்குரிய ஒரு புனிதப் பொருளாகவும் கருதப்படுகிறது.
ஆணவத்தை உடைக்கும் தத்துவம்: இதுதான் அசல் ரகசியம்!
தேங்காய் உடைப்பதன் மிக ஆழமான மற்றும் முக்கியமான ரகசியம் இதுதான். அது நம் அகங்காரத்தையும், கர்ம வினைகளையும் உடைத்தெறியும் ஒரு செயல்.
யோசித்துப் பாருங்கள். ஒரு தேங்காய் எப்படி இருக்கிறது?
- மேலுள்ள தடிமனான நார் (The Outer Fiber): இதுதான் நம்மைச் சுற்றியுள்ள ‘பற்று’ மற்றும் ‘பாசம்’ எனும் அடர்த்தியான போர்வை. குடும்பம், உறவுகள், நண்பர்கள் என இந்த உலக ஆசைகளால் நாம் பின்னப்பட்டிருக்கிறோம். இந்த நாரை உரிப்பது போல, நாம் முதலில் உலகியல் பற்றுகளிலிருந்து நம் மனதை விடுவிக்க வேண்டும்.
- கடினமான ஓடு (The Hard Shell): இதுதான் ‘நான்’, ‘எனது’ என்று நாம் சொல்லும் ‘ஆணவம்’ அல்லது ‘அகங்காரம்’. இந்தக் கடினமான ஓடு இருக்கும் வரை, உள்ளிருக்கும் ஆன்மாவால் இறைவனை உணர முடியாது. “எல்லாம் என்னால் ஆனது, இது என்னுடையது” என்ற இந்த அகங்காரத்தைத்தான் நாம் கல்லில் ஓங்கி அடித்து உடைக்கிறோம். அந்த ‘சடார்’ என்ற சத்தம், நம் ஆணவம் உடையும் சத்தமே தவிர, தேங்காய் உடையும் சத்தம் மட்டுமல்ல.
- உள்ளிருக்கும் நீர் (The Water Inside): கடினமான ஓடு உடைந்ததும், உள்ளிருந்து நீர் வெளியேறுகிறது. இது நம்முடைய ‘கன்ம வினை’ அல்லது ‘சஞ்சித கர்மம்’ (Past Karmas). நாம் முற்பிறவிகளிலும், இப்பிறவியிலும் சேர்த்து வைத்திருக்கும் எதிர்மறை எண்ணங்கள், தீய செயல்களின் பதிவுகள்தான் இந்த நீர். ஆணவம் உடைந்ததும், நம் தீய கர்மங்கள் அனைத்தும் இப்படி வெளியேறி, நம்மைத் தூய்மைப்படுத்துகின்றன.
- தூய்மையான வெண்பருப்பு (The Pure White Kernel): இறுதியாக நமக்குக் கிடைப்பது என்ன? எந்தக் கறையும் படியாத, தூய்மையான, வெண்மையான தேங்காய்ப் பருப்பு. இதுதான் நம்முடைய உண்மையான படிவம், நம்முடைய ‘ஜீவாத்மா’. பற்று, ஆணவம், கர்ம வினை நீங்கிய பிறகு எஞ்சி நிற்கும் பரிசுத்தமான ஆன்மா இதுதான்.
இந்தத் தூய்மையான ஆன்மாவை (வெள்ளைப் பருப்பை) இறைவனுக்கு நைவேத்தியமாகப் படைத்து, பின்னர் பிரசாதமாக உண்கிறோம். இதன் தத்துவம் என்னவென்றால், “இறைவா! என் பற்று, பாசம், ஆணவம், கர்ம வினை என அனைத்தையும் உனது பாதத்தில் உடைத்தெறிந்து விட்டேன். இப்போது எஞ்சி இருப்பது இந்தத் தூய்மையான ஆன்மா மட்டுமே. இதோ, உன்னிடமே என்னை முழுமையாக அர்ப்பணிக்கிறேன். என்னை ஏற்றுக்கொள்!” என்று சரணடைவதே ஆகும்.
சிதறு தேங்காயும், அதன் தாத்பர்யமும்!
பொதுவாக பூஜைக்கு உடைக்கும் தேங்காயை இரண்டாக, சரிபாதியாக உடைப்பார்கள். ஆனால், சில சமயங்களில், குறிப்பாக விநாயகர் போன்ற தடைகளை நீக்கும் கடவுள்களுக்கு, ‘சிதறு தேங்காய்’ உடைக்கும் வழக்கம் உண்டு. இதில், தேங்காயை ஓங்கி அடித்து, அது பல துண்டுகளாகச் சிதறும்படி உடைப்பார்கள்.
இதன் தாத்பர்யம், நம் வழியில் வரும் தடைகள், தீய சக்திகள், எதிர்ப்புகள் அனைத்தும் இந்தத் தேங்காயைப் போலச் சிதறி ஓட வேண்டும் என்பதே. ஒரு காரியத்தைத் தொடங்கும் முன், சிதறு தேங்காய் உடைப்பது, அந்த காரியம் தடையின்றி வெற்றி பெற ஒரு சக்திவாய்ந்த பரிகாரமாக நம்பப்படுகிறது.
இனி தேங்காய் உடைக்கும்போது இதைச் செய்யுங்கள்!
ஆக, அடுத்த முறை நீங்கள் பூஜையறையிலோ அல்லது கோயிலிலோ தேங்காய் உடைக்கச் செல்லும்போது, அதை ஒரு இயந்திரத்தனமான சடங்காகச் செய்யாதீர்கள்.
- தேங்காயின் நாரை உரிக்கும்போது: “என் உலகியல் ஆசைகளையும், பற்றுகளையும் நான் அகற்றுகிறேன்” என்று நினையுங்கள்.
- தேங்காயைக் கையில் ஏந்தும்போது: “என் ஆணவம், அகங்காரம், ‘நான்’ என்ற எண்ணம் அனைத்தையும் இந்தக் கடினமான ஓட்டுக்குள் வைத்திருக்கிறேன்” என்று உணருங்கள்.
- கல்லில் உடைக்கும் அந்த நொடியில்: “இறைவா! என் அகங்காரத்தை உடைத்தெறிகிறேன். என்னை மன்னித்து ஏற்றுக்கொள்” என்று முழு மனதுடன் சரணடையுங்கள்.
- நீர் வெளியேறுவதைப் பார்க்கும்போது: “என் தீய கர்மங்கள், எதிர்மறை எண்ணங்கள் அனைத்தும் என்னை விட்டு வெளியேறுகின்றன” என்று நம்புங்கள்.
- வெண்மையான பருப்பைப் பார்க்கும்போது: “இதுவே என் உண்மையான, தூய்மையான ஆன்மா. இதை உனக்கே அர்ப்பணிக்கிறேன்” என்று பூரண பக்தியுடன் நைவேத்தியம் செய்யுங்கள்.
இப்படி உணர்ந்து செய்யும்போது, தேங்காய் உடைப்பது என்பது வெறும் சடங்காக இருக்காது. அது ஒரு தியானமாக, ஒரு ஆழமான ஆன்மீகப் பயிற்சியாக மாறும். உங்கள் அகங்காரம் உடையும்போது, இறைவனின் அருள் உங்கள் உள்ளே நிரம்பும். அப்போது உங்கள் வாழ்க்கையில் அதிசயங்கள் நிகழ்வதை நீங்களே காண்பீர்கள்.
About the Author
