இரும்பு காலடி கொண்ட ராட்சதர்கள்: யானைகள் எப்படி காடுகளில் சிக்கலின்றி நடக்கின்றன?

மனிதனின் கொடூரமும் யானைகளின் இயற்கை அமைப்பும்: ஒரு பார்வை

யானைகளின் பாதங்கள் என்பது இயற்கையின் மிகச்சிறந்த படைப்புகளில் ஒன்று. சுமார் 5,000 கிலோகிராம் எடையுள்ள இந்த மாபெரும் விலங்கு எவ்வாறு முள்ளுகள் நிறைந்த காடுகளில் நடமாடுகிறது என்பது ஒரு அதிசயம். அதன் பாதங்களின் அற்புத அமைப்பும், மனிதனின் கொடூரமான செயல்பாடுகளால் அவை எதிர்கொள்ளும் சவால்களும் என்ன என்பதை விரிவாக ஆராய்வோம்.

யானையின் பாத அமைப்பின் அதிசயம்

யானைகளின் பாதங்கள் வெளிப்புறத்தில் எவ்வளவு கடினமாகத் தோன்றினாலும், உண்மையில் அவை மிகவும் நுட்பமாக வடிவமைக்கப்பட்டுள்ளன. யானையின் பாதத்தின் அடிப்பகுதியில் “டிஜிட்டல் குஷன்” என்ற சிறப்பு அமைப்பு உள்ளது. இது ஒரு விதமான மென்மையான திசு அமைப்பு, எலும்பு இல்லாத இந்த பகுதி தான் யானையின் முழு உடல் எடையையும் தாங்குகிறது.

இந்த அமைப்பு ஒரு மணல் மூட்டையைப் போன்றது, அழுத்தத்திற்கு ஏற்ப தன்னை மாற்றிக்கொள்ளக்கூடியது. யானை நடக்கும்போது அதன் பாதம் விரிவடைந்து, நிலத்தின் மேற்பரப்பில் உள்ள சிறிய முள்கள், கற்கள் போன்றவற்றை உணர்ந்து அதற்கேற்ப தன்னை சரிசெய்துகொள்கிறது. ஒரு முள் அதன் பாதத்தில் குத்தினால், உடனடியாக அதை உணர்ந்து அந்த பகுதியில் நிற்காமல் தன் உடல் எடையை மற்ற பகுதிகளுக்கு மாற்றிக்கொள்கிறது.

பாதுகாப்பான நடை முறை

யானைகள் நடக்கும்போது மிகவும் கவனமாக இருக்கின்றன. அவை தங்கள் துதிக்கையை பயன்படுத்தி நிலத்தைச் சோதிக்கும் பழக்கமும் கொண்டவை. ஆபத்தான பொருட்கள் இருப்பதைக் கண்டறிந்தால், அந்த பாதையைத் தவிர்த்து வேறு வழியில் செல்லும் திறன் கொண்டவை.

மேலும், யானைகள் பாறைகளில் நடப்பதன் மூலம் தங்கள் பாதங்களை “பயிற்றுவிக்கின்றன”. இது அவற்றின் பாதங்களை வலுப்படுத்தி, இயற்கையான முள்களைத் தாங்கும் திறனை அதிகரிக்கிறது. அவை மண்ணில் கால்களைத் தேய்த்துக்கொள்வதன் மூலமும் பாதங்களைப் பராமரிக்கின்றன.

மனிதனின் கொடூரம்: காடுகளில் விடப்படும் ஆபத்தான குப்பைகள்

காடுகளில் இயற்கையாக முள்கள் இருப்பது உண்மைதான். ஆனால் மனிதர்களின் செயல்பாடுகளால் யானைகள் உட்பட பல விலங்குகள் எதிர்கொள்ளும் ஆபத்துகள் மிகவும் மோசமானவை. சுற்றுலா மற்றும் விடுமுறைக் கொண்டாட்டங்களுக்காக காடுகளுக்குச் செல்லும் சிலர், அங்கு மது அருந்திவிட்டு கண்ணாடிக் குப்பிகளை உடைத்து வீசிச் செல்கின்றனர்.

இந்த கண்ணாடித் துண்டுகள், ஆணிகள், நெகிழிப் பொருட்கள் ஆகியவை காட்டு விலங்குகளுக்கு பெரும் ஆபத்தை விளைவிக்கின்றன. முக்கியமாக, இவை இயற்கையான முள்களை விட மிகவும் மோசமானவை.

ஏன் செயற்கைப் பொருட்கள் அதிக ஆபத்தானவை?

இயற்கையான முள்களை உணர்ந்து அடையாளம் காணும் திறன் விலங்குகளுக்கு உள்ளது. ஆனால் மனிதர்களால் வீசப்படும் கண்ணாடித் துண்டுகள், ஆணிகள் போன்றவை:

• மிகவும் கூர்மையானவை – இயற்கையான முள்களை விட ஆழமாக ஊடுருவக்கூடியவை
• கண்டறிவது கடினம் – விலங்குகளால் எளிதில் அடையாளம் காண முடியாதவை
• நச்சுத்தன்மை – நெகிழிப் பொருட்கள் போன்றவை நச்சுத் தன்மை கொண்டவை
• வெளியேற்றுவது கடினம் – ஒருமுறை உடலில் ஊடுருவினால், அவற்றை வெளியேற்றுவது கடினம்

யானைகளின் பாதங்களுக்கும் செயற்கைப் பொருட்களுக்குமான போராட்டம்

யானைகள் இயற்கையான முள்களைச் சமாளிக்க உருவாக்கிய பாத அமைப்பு, மனிதர்களால் விடப்படும் கண்ணாடித் துண்டுகள் மற்றும் ஆணிகளை எதிர்கொள்ள போதுமானதாக இல்லை. இந்த செயற்கைப் பொருட்கள் யானைகளின் பாதங்களில் ஊடுருவி பெரும் வலியை ஏற்படுத்துகின்றன.

காயமடைந்த யானைகளின் அவலம்

ஒரு யானை தன் பாதத்தில் காயமடைந்தால், அதன் விளைவுகள் பின்வருமாறு:

• நடக்க முடியாத நிலை – யானைகள் ஒரு நாளைக்கு சுமார் 25 கிலோமீட்டர் தூரம் நடக்க வேண்டும். காயமடைந்தால் அவற்றால் நடக்க முடியாது.
• உணவு மற்றும் நீர் தேடல் கடினம் – உணவு மற்றும் நீருக்காக நீண்ட தூரம் நடக்க வேண்டிய யானைகள், காயமடைந்தால் பட்டினியால் இறக்கும் அபாயம் உள்ளது.
• கூட்டத்திலிருந்து பிரிதல் – காயமடைந்த யானைகள் தங்கள் கூட்டத்தைப் பின்தொடர முடியாமல் தனிமைப்படுத்தப்படுகின்றன.
• எளிதில் வேட்டையாடப்படும் ஆபத்து – நடக்க முடியாத யானைகள் இதர காட்டு விலங்குகளால் எளிதில் தாக்கப்படலாம்.

காடுகளிலுள்ள மற்ற விலங்குகளின் நிலை

யானைகள் மட்டுமல்ல, காடுகளில் வாழும் அனைத்து விலங்குகளும் மனிதர்களின் இந்த கவனக்குறைவான செயல்களால் பாதிக்கப்படுகின்றன. சிறிய விலங்குகள் இதுபோன்ற காயங்களால் உடனடியாக இறக்கும் அபாயம் கூட உள்ளது.

விலங்குகளின் உண்மையான எதிரிகள்

காட்டில் விலங்குகளின் இயற்கையான எதிரிகள் மற்ற விலங்குகளாக இருக்கலாம். ஆனால் தற்போது, மனிதர்களின் கவனக்குறைவான செயல்பாடுகளே அவற்றின் மிகப்பெரிய அச்சுறுத்தலாக மாறியுள்ளன. ஓர் எதிரி விலங்கைக் கொல்வது உணவுக்காக இருக்கலாம், ஆனால் மனிதனின் செயல்பாடுகள் எந்த நோக்கமும் இன்றி விலங்குகளின் உயிரைப் பறிக்கின்றன.

எதிர்கால தலைமுறைகளுக்கு நம் கடமை

இயற்கையும் அதில் வாழும் விலங்குகளும் கோடிக்கணக்கான ஆண்டுகளாக ஒன்றோடொன்று இணைந்து வாழ்ந்து வருகின்றன. காடுகளில் வாழும் விலங்குகள் இயற்கையின் சவால்களைச் சமாளிக்கும் திறன் கொண்டவை. ஆனால் மனிதனின் தலையீடு தான் இந்த சமநிலையைக் குலைக்கிறது.

நமது பொறுப்புகள்

• காடுகளுக்குச் செல்லும்போது எச்சரிக்கையுடன் இருத்தல் – எந்தவொரு குப்பைகளையும் விட்டுச் செல்லாமல் இருத்தல்
• மற்றவர்களை விழிப்புணர்வு செய்தல் – இதுபோன்ற விஷயங்களில் சுற்றியுள்ளவர்களை விழிப்புணர்வு செய்தல்
• சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பில் பங்கேற்றல் – சுற்றுச்சூழல் பாதுகாப்பு நடவடிக்கைகளில் தீவிரமாக பங்கேற்றல்
• குழந்தைகளுக்கு கற்றுத்தருதல் – அடுத்த தலைமுறையினருக்கு இயற்கை மற்றும் விலங்குகளின் முக்கியத்துவத்தைக் கற்றுத்தருதல்

காடுகளில் மனிதனின் ஆதிக்கம் தேவையா?

“காடுகளில் எந்த விலங்கும் எதையும் சமாளித்து அடுத்தத் தலைமுறையை காப்பாற்றிவிடும் நாம், மனிதர்கள் தலையிடாமல் இருந்தால் போதும்.” இந்த வரிகள் நம்மைச் சிந்திக்க வைக்கின்றன. மிகவும் உண்மையான வார்த்தைகள்.

மனிதர்களின் அறியாமை மற்றும் ஆணவம் காரணமாக காடுகளும் அதில் வாழும் விலங்குகளும் அழிந்து வருகின்றன. நாம் இயற்கையின் பாதுகாவலர்களாக மாற வேண்டுமேயொழிய அழிக்கும் கருவிகளாக அல்ல.

இயற்கையின் அற்புதம்: யானைகளிடமிருந்து நாம் கற்றுக்கொள்ள வேண்டியவை

யானைகளின் அற்புதமான பாத அமைப்பு நமக்கு ஒரு பாடத்தைக் கற்பிக்கிறது: இயற்கையின் சவால்களை எதிர்கொள்ள இயற்கையே சிறந்த தீர்வுகளைக் கொண்டுள்ளது. ஆனால் மனிதனின் கொடூரமான செயல்பாடுகளுக்கு எதிராக இயற்கை எந்த தீர்வையும் வழங்கவில்லை.

நம்மைப் போன்ற மனிதர்கள் தூக்கியெறியும் குப்பைகளால் யானைகள் உட்பட காட்டு விலங்குகள் அனைத்தும் அவதிப்படுகின்றன. இந்த நிலையை மாற்ற நாம் ஒவ்வொருவரும் விழிப்புணர்வுடன் செயல்பட வேண்டும்.

யானைகளின் பாத அமைப்பு, இயற்கையின் அற்புதமான படைப்புகளில் ஒன்று. அவை இயற்கையான சவால்களைச் சமாளிக்கும் திறன் கொண்டவை. ஆனால் மனிதர்களின் கவனக்குறைவான செயல்பாடுகளால் பெரும் ஆபத்துக்கு உள்ளாகின்றன.

கண்ணாடிக் குப்பிகள், ஆணிகள், நெகிழிப் பொருட்கள் போன்றவற்றை காடுகளில் வீசிச்செல்வது ஒரு கொடூரமான செயல். இது யானைகள் உட்பட காட்டு விலங்குகளின் உயிருக்கே ஆபத்தை விளைவிக்கக்கூடியது.

நாம் இயற்கையின் பாதுகாவலர்களாக மாற வேண்டும். கடைசியாக, யானைகளின் அற்புதமான பாத அமைப்பைப் போல், நம் செயல்பாடுகளும் இயற்கையுடன் இணைந்து செல்லும் வகையில் அமைய வேண்டும்.